1. Είναι πολλοί οι μύθοι που επικαλύπτουν τις πραγματικότητες του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Κάνω μια μικρή αρχή σήμερα διότι είναι καλό να υπάρχει περισσότερη ορθή πληροφόρηση.
Τόσο οι εθνικόφρονες όσο και οι αριστεροί δεν μπορούν να μην αυθαιρετήσουν κατά της Ιστορίας. Τώρα όμως, ευτυχώς, υπάρχουν πολλές καλές, έγκυρες δημοσιεύσεις από αξιόπιστους ιστορικούς, Δυτικούς και Ρώσους.
Ένας γενικός μύθος (μια όμορφη διατύπωση) λέει πως ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος κερδήθηκε από αμερικανικό ατσάλι, βρετανική ευφυΐα και ρωσικό αίμα.
Από μια άποψη είναι σωστή η ρήση αυτή. Οι Βρετανοί καθοδηγούσαν και σχεδίαζαν στο Δυτικό μέτωπο της Ευρώπης, ακόμα και όταν οι Ρούζβελτ και Αϊζενχάουερ φαίνονταν να παίρνουν την τελική απόφαση. Η αμερικανική βιομηχανία δούλευε πυρετωδώς για τον πόλεμο και παρήγαγε περισσότερο οπλισμό από τους Βρετανούς και τους Σοβιετικούς μαζί. Και οι Σοβιετικοί οπωσδήποτε είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες σε στρατό και αμάχους.
2. Μα αυτή η περιγραφή δεν εικονίζει την πραγματικότητα. Στην πράξη, ο Χίτλερ πολεμούσε ανατολικά τους Σοβιετικούς και στη Δύση τους πραγματικούς συμμάχους – ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδά, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία κλπ.
Στην πράξη, ο Στάλιν προωθούσε με τους στρατηγούς του έναν δικό του πόλεμο και, από τη μια απαιτούσε βοήθεια (εφόδια και δεύτερο μέτωπο στη Γαλλία), ενώ από την άλλη απασχολούσε τεράστιο τμήμα της γερμανικής πολεμικής δύναμης, κάνοντας πιο εύκολα τα πράγματα για τους Δυτικούς συμμάχους που αντιμετώπιζαν και τους Ιάπωνες στην Άπω Ανατολή.
Μα και οι Δυτικοί διευκόλυναν εξαιρετικά τους Σοβιετικούς προσφέροντάς τους οπλισμό, τρόφιμα και πληροφορίες, ειδικά την περίοδο 1941-42, και απασχολώντας περίπου ένα εκατομμύριο στρατιώτες της Wehrmacht. Εκτός από αυτούς οι δυνάμεις αντίστασης στη Νορβηγία καθήλωναν περίπου 30 μεραρχίες Γερμανών που έστελναν τον σίδηρο κι άλλες απαραίτητες πρώτες ύλες στη γερμανική πολεμική βιομηχανία.
Είναι παραπλανητική προπαγάνδα των κομμουνιστών πως η ΕΣΣΔ πολέμησε πιο γενναία και πιο αποφασιστικά τους Γερμανούς. Αν δεν είχε τη βοήθεια των Δυτικών, η ΕΣΣΔ θα διαλυόταν.
3. Δεν είναι αλήθεια επίσης ότι χωρίς την Αμερική η Βρετανία και η Σοβιετία δεν θα κέρδιζαν τον πόλεμο.
Η Βρετανία, με τις χώρες της Κοινοπολιτείας και τις αποικίες της, είχε αντέξει στη Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική πολεμώντας μόνη επί 12 ολόκληρους μήνες (Μάης 1940- Ιούνιος 1941).
Οι Σοβιετικοί καθήλωσαν τους Γερμανούς δυτικά της Μόσχας (Δεκέμβριος 1941) και μετά από ένα έτος στο Στάλινγκραντ, ενώ οι Βρετανοί νίκησαν τον Ρόμελ στο Ελ Αλαμέιν (Νοέμβριος 1942), προτού οι δίχως πείρα Αμερικανοί αρχίσουν να πολεμούν κι αυτοί στη Βόρειο Αφρική.
Οι ιστορικοί όλοι εκτιμούν πως, ενώ τα πολεμοφόδια των Αμερικανών ήταν πολύ μεγάλη βοήθεια πρώτα για τη Βρετανία και μετά για την ΕΣΣΔ, οι Βρετανοί και οι Σοβιετικοί θα μπορούσαν να νικήσουν μαζί (δίχως τον αμερικανικό στρατό) τους Γερμανούς. Θα ήταν άγριος, αιματηρός και μακρύς ο πόλεμος. Οι Αμερικανοί επίσπευσαν την τελική νίκη με τις γιγάντιες δυνάμεις τους.
4. Η αμερικανική οικονομία αναπτύχθηκε αλματωδώς χάρη στον πόλεμο και η βιομηχανία γνώρισε, μετά τη μεγάλη πολύχρονη ύφεση και παρά τα New Deal του Ρούζβελτ, πρωτόφαντη πρόοδο. Και, φυσικά, δεν αμφισβητώ την αμερικανική συνεισφορά.
Μα ήδη το 1944 και η Αμερική στέγνωνε από χρήματα, όπως η Βρετανία. Με μεγάλη δυσκολία μπορούσε τον τελευταίο χρόνο, ειδικά το 1945, να βρει τα κεφάλαια που πλήρωναν την πολεμική παραγωγή. Εκτιμάται πως σε δύο έτη θα είχε ίσως στερέψει από κεφάλαια!
Αυτός ήταν ένας πρόσθετος σοβαρός λόγος που ο Χάρι Τρούμαν, που διαδέχτηκε τον Ρούζβελτ το 1945, αποφάσισε να συναινέσει στη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στη Ναγκασάκι.
Έπρεπε να τελειώνει ο πόλεμος και στον Ειρηνικό.
5. Η Βρετανία μόνη της, ακόμα και με τις αποικίες και τις χώρες της Κοινοπολιτείας, δεν θα τα έβγαζε πέρα. Κατά πάσα πιθανότητα θα αναγκαζόταν να συνθηκολογήσει με τη Γερμανία. Άγνωστο.
Μα οι Βρετανοί είχαν το σύστημα Ultra (τη βάση του οποίου τους είχαν φέρει οι Πολωνοί) και με αυτό αποκρυπτογραφούσαν τα κωδικοποιημένα μηνύματα που αντάλλασσαν οι απανταχού γερμανικές μονάδες και το χιτλερικό αρχηγείο. Χάρη σε αυτό, κατόρθωσε το βρετανικό ναυτικό υπό τον Κάνινγκχαμ να κατατροπώσει τον ιταλικό στόλο κοντά στην Κρήτη, τέλη Μαρτίου 1941.
Επίσης οι Βρετανοί είχαν αχρηστεύσει πλήρως κάθε κατασκοπευτικό δίκτυο των Γερμανών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι φιλοναζοί πράκτορες είχαν μία επιλογή: ή θα έστελναν τα μηνύματα που ήθελαν οι Βρετανοί ή θα τουφεκίζονταν. Οι περισσότεροι προτίμησαν την πρώτη. Δεν έμεινε ούτε ένας!
Στην Αμερική το FBI δεν έδειξε την ίδια αποτελεσματικότητα. Μάλιστα, ακόμα και όταν ειδοποιήθηκαν από τους Βρετανούς για κάποιο δίκτυο που δρούσε στη Νέα Υόρκη, απέτυχαν να το διαλύσουν.
Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Δύση, Αμερικανοί και Σοβιετικοί έπαιρναν πληροφορίες για γερμανικές κινήσεις από τους Βρετανούς και το σύστημα Ultra.
