Ισ148: Το θαύμα του Αττίλα

1. Σύγχρονοι ακαδημαϊκοί, κατά τη συνήθεια των απανταχού ακαδημαϊκών, καυγαδίζουν για την ετυμολογία του ονόματος «Αττίλα». Μπορεί να είναι πρωτο-γερμανικής (=γοτθικής) καταγωγής, τουρκικής, μογγολικής ή κάτι άλλο και να σημαίνει «Μικρός Πατέρας [της φυλής]» ή «οικουμενικός βασιλιάς» ή «προμηθευτής αλόγων».

Υπάρχει επίσης μια τάση να αναθεωρηθούν δύο ισχυρές αντιλήψεις ότι είχε δολοφονήσει τον αδελφό του Bleda και ότι ήταν φοβερά σκληρός.

Έζησε λίγα χρόνια ο Αττίλας, 406 – 453.

Ο βασιλιάς Ρουγίλα (ή Ρούγα) ήταν θείος του Αττίλα. Πέθανε το 434 και τα δυο αδέλφια Μπλέντα και Αττίλα έγιναν συγκυρίαρχοι βασιλιάδες. Ο Μπλέντα πέθανε (δολοφονήθηκε;) το 445 στην επιστροφή του από επιδρομή στο Βυζάντιο και ο Αττίλα έμεινε μόνος βασιλιάς.

2. Οι Ούννοι ήταν μια συνομοσπονδία Ούννων, Οστρογότθων και Αλανών που είχαν έλθει από την Άπω Ανατολή και είχαν εγκατασταθεί στην ανατολική και κεντρική Ευρώπη στον 4ο αιώνα κχ. Οι Ούννοι και οι άλλες φυλές ήταν νομάδες έφιππων πολεμιστών μογγολικής καταγωγής.

Στη δική τους προέλαση ώθησαν άλλους λαούς, Γότθους, Βουργουνδούς, κλπ. να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους και να καταφύγουν στη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (πρωτεύουσα η Ραβέννα από το 395). Οι ίδιοι απλώθηκαν στα εδάφη της σημερινής Ρουμανίας και Ουγγαρίας απλωμένοι από τη Μαύρη Θάλασσα ως τον Ρήνο.

Όταν οι Βάνδαλοι κατέλαβαν τη Ρωμαϊκή αποικία της Βόρειας Αφρικής και την πρωτεύουσά της Καρχηδόνα, οι Ρωμαίοι μάζεψαν όλα τα στρατεύματά τους και τα έστειλαν στη Σικελία. Έτσι οι Ούννοι βρήκαν την ευκαιρία να κατέλθουν στα Βαλκάνια και να λεηλατούν νέα εδάφη το 441 καταστρέφοντας πάνω από 70 πόλεις στη Μακεδονία και Θράκη.

3. Ο Αττίλας έγινε ο φοβερότερος εχθρός και της Ανατολικής και της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Τον Αττίλα και τον στρατό του τον αντιμετώπισε τελικά ο Αέτιος, Ρωμαίος στρατηγός, με Ρωμαίους, Γαλάτες, Βουργουνδούς και Βησιγότθους στα Καταλαυνικά πεδία το 451. Σε αυτή τη Μάχη των Εθνών οι Ούννοι κατατροπώθηκαν με μεγάλες απώλειες.

Μα ο Αττίλας αφού υποχώρησε στην Παννονία (Ουγγαρία) αναδιοργάνωσε τον στρατό του και πολιόρκησε το Μιλάνο. Εκεί το 452 ήρθε ο Πάπας της Ρώμης Λέων ως απεσταλμένος του Αυτοκράτορα Βαλεντιανού.

Ο Αττίλας υποχώρησε με τον στρατό του στην Παννονία.

Τότε το Βατικανό διεκδίκησε την υποχώρηση ως θεϊκό θαύμα.

Οι αιτίες ήταν μάλλον πιο εγκόσμιες. Μια τρομερή επιδημία αποδεκάτιζε τους Ούννους. Επίσης στρατεύματα από την Κωνσταντινούπολη είχαν εισβάλει στην Παννονία κατατροπώνοντας τη φρουρά.

Τον επόμενο χρόνο ο Αττίλας μέθυσε, άνοιξε η μύτη του και ο ίδιος πέθανε πνιγμένος στο αίμα του. Μετά τον θάνατό του οι Ούννοι έπαψαν να είναι απειλή, διαλύθηκαν κι εξαφανίστηκαν από τις σελίδες της Ιστορίας.

Μα ξαναζωντάνεψαν με τους Ναζί του Χίτλερ – «ορδές των Ούννων»!