1. Ήταν μια κρίσιμη μάχη και μια αποφασιστική νίκη των χριστιανών αμυνόμενων κατά των αρπακτικών Οθωμανών.
Από τον 15ο αιώνα, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 η Ευρώπη ζούσε υπό την απειλή που πρόβαλλε η συνεχής επέκταση και θηριώδης αρπακτικότητα των Οθωμανών. Στα επόμενα 200 έτη κατέλαβαν στο νότο την Κρήτη και στα βορειοδυτικά τις βαλκανικές χώρες. Το 1529 οι αιμοσταγείς ορδές (υπό τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή) είχαν φθάσει στην καρδιά της Ευρώπης πολιορκώντας τη Βιέννη αφήνοντας λεηλατημένες κι ερειπωμένες στο πέρασμά τους πλούσιες πόλεις και ακμάζουσες μικρότερες κοινότητες χριστιανών.
Απωθήθηκαν και αργότερα με τη Συνθήκη της Ειρήνης του Βάσβαρ οι Οθωμανοί έπαψαν τις εχθροπραξίες για 20 έτη. Μα παρά την ήττα τους στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου και τη διαφαινόμενη σταδιακή αποσύνθεση της αυτοκρατορίας, αποτελούσαν μόνιμη απειλή καθώς συνόρευαν με τους Αψβούργους έχοντας καταλάβει την ανατολική Ουγγαρία ενώ οι σύμμαχοί τους, οι Τάταροι, συνόρευαν με την Πολωνία.
2. Στις 14 Ιουλίου 1683 μια δύναμη 140.000 (ή και 200.000) ανδρών με περίπου 300 κανόνια έφθασαν έξω από τη Βιέννη. Ο βεζίρης Καρά Μουσταφά Πασάς είχε πείσει τον Σουλτάνο Μεχμέτ Δ΄ να ολοκληρώσουν αυτό που άφησε ανεκπλήρωτο ο Σουλεϊμάν 150 έτη νωρίτερα.
Ο αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α΄ έφυγε για να επιστρέψει με ενισχύσεις. Άφησε πίσω λίγο παραπάνω από 16.000 άνδρες (από τους οποίους 7.500 ήταν εθελοντές) με διοικητή τον φον Στάρεμπεργκ (Starhemberg). Είχαν και αυτοί πάνω από 300 κανόνια μα οι μαχητές αναλογούσαν 1 προς 10 τουλάχιστον εχθρούς.
Και οι εχθροί άρχισαν αμέσως να κανονιοβολούν την πόλη και μέρα με τη μέρα η πολιορκία πλησίαζε πιεστικά. Μα οι Τούρκοι δεν χρησιμοποιούσαν καταπέλτες και παρόμοιες μηχανές.
Το κύριο πολιορκητικό μέσο τους, εκτός από την παρεμπόδιση εισόδου ανδρών, τροφίμων και πολεμοφοδίων στην πόλη, ήταν τα λαγούμια που έσκαβαν περίπου 400 έμπειροι εκσκαφείς. Στα λαγούμια που θα έφθαναν ακόμη και κάτω από τα τείχη, θα τοποθετούνταν εκρηκτικά και με την ανατίναξή τους θα κατέρρεαν τα τείχη.
3. Οι αμυνόμενοι γνώριζαν πώς να αντιμετωπίζουν αυτόν τον ύπουλο κίνδυνο. Αφού υπολόγιζαν την κατεύθυνση και το βάθος των λαγουμιών, έσκαβαν και αυτοί από την πλευρά τους και συναντούσαν τους υπονομευτές. Τότε δίνονταν υπόγειες μάχες τις οποίες κέρδιζαν οι χριστιανοί.
Επιπλέον όμως, οι αμυνόμενοι χτυπήθηκαν από δυσεντερία. Οι απώλειες ήταν μεγάλες διότι ενώ οι Τούρκοι αναπλήρωναν τις ομάδες εφόδων και εκσκαφών οι χριστιανοί δεν είχαν εφεδρείες.
Συγχρόνως οι Οθωμανοί άρχισαν να γεμίζουν την τάφρο γύρω από την πόλη και να ετοιμάζουν τον στρατό τους για την οριστική έφοδο. Οι υπερασπιστές κανονιοβολούσαν ή έδιναν μάχες σώμα με σώμα και αυτές οι συγκρούσεις κόστιζαν ακριβά στους μουσουλμάνους, μα, όπως έγραψα, αυτοί είχαν μεγάλα αποθέματα ανδρών.
Έτσι έφθασαν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Στην πόλη είχαν μείνει λίγο παραπάνω από 4.000 αξιόμαχοι υπερασπιστές.
Η κατάσταση ήταν απελπιστική.
4. Στις 12 Σεπτεμβρίου, 2 μήνες μετά την έναρξη της πολιορκίας, ξεπρόβαλε ξαφνικά ο συμμαχικός στρατός υπό τον Πολωνό βασιλιά Jan Sobiesky που αριθμούσε περίπου 80.000 – Αυστριακοί, Βαυαροί, Φράγκοι, Σάξονες, Πολωνοί.
Ο Καρά Μουσταφά έστειλε 28.500 δικούς του (εκ των οποίων οι 22.000 ήταν ιππείς) να αντιμετωπίσουν τον ευρωπαϊκό στρατό κρατώντας όμως μια ικανή δύναμη για τη συνέχιση της πολιορκίας. Οι Ευρωπαίοι ανταποκρίθηκαν άμεσα και ορμητικά.
Πρώτος ο Charles Lorraine με τους Αυστριακούς και τους Γερμανούς επιτέθηκε σε έναν κοντινό λόφο και διέλυσε τους Οθωμανούς. Μετά οι Βαυαροί, Γάλλοι και Σάξονες σάρωσαν την επιτιθέμενη πτέρυγα των εχθρών. Οι Τούρκοι δέχονταν τώρα σφυροκόπημα από βορρά, βορειοδυτικά και δυτικά και άρχισαν να υποχωρούν μα κρατούσαν ακόμα τις γραμμές και την τάξη τους.
Τότε, μετά από σχεδόν 12 ώρες μάχης, οι Πολωνοί σιδερόφρακτοι ιππότες ετοιμάστηκαν και ο βασιλιάς Σομπιέσκι έδωσε την εντολή για επίθεση. Ο ίδιος ήταν στην πρώτη γραμμή με 3.000 δικούς του (είχαν προσθέσει φτερούγες σαν άγγελοι) σε μια συνολική δύναμη 20.000 ιπποτών.
Ήταν η μεγαλύτερη επίθεση ιππέων στην ιστορία. Η γη σείστηκε καθώς 80.000 οπλές χτυπούσαν τη γη και οι Τούρκοι τώρα άρχισαν να υποχωρούν άτακτα πανικόβλητοι. Ούτως ή άλλως ήταν όλοι εξαντλημένοι μετά από 12 ώρες μάχης.
5. Έτσι σώθηκε η Βιέννη. Έτσι σώθηκε η χριστιανική Ευρώπη που μπόρεσε να περάσει στη Γεωργική Επανάσταση και μετά στη Βιομηχανική.
Σήμερα νέοι κίνδυνοι καιροφυλακτούν. Μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο, αν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες μάθουν καλά το μάθημα που δίνουν οι γενναίοι και σοφοί ηγεμόνες του 17ου αιώνα.
Ενότητα και αποφασιστικότητα.
