1. Η δυτική Ευρώπη που γνώριζε μια αναγεννησιακή ανάπτυξη μα δεχόταν την τρομερή και ίσως θανάσιμη επίθεση των Μογγόλων, γλίτωσε καθώς ο Khagan Μεγάλος Βασιλιάς Ogodai (Ögödei) πέθανε στις 11/12/1241.
Οκτώ αιώνες νωρίτερα, το 479 πκχ ένας άλλος κίνδυνος ασιατικοποίησης της Ευρώπης (= Ελλάδα και Νότιος Ιταλία) αποσοβήθηκε με τις νίκες των Ελλήνων επί των Περσών στη μάχη των Πλαταιών, όπου η τρομερή στρατιά του Ξέρξη αποδεκατίστηκε (ο στρατηγός Μαρδόνιος σκοτώθηκε και μόνο 40.000 έμειναν ζωντανοί) και στη ναυμαχία της Μυκάλης όπου ο περσικός στόλος καταστράφηκε σηματοδοτώντας το οριστικό τέλος της 2ης και τελευταίας περσικής εισβολής.
Αργότερα ήρθαν διάφορα φύλα εξ Ανατολής – τα έθνη των Κελτών και των Γερμανών, των Γότθων και των Ούνων, που κατέκλυσαν την κεντρική βόρεια και δυτική Ευρώπη. Μα όλοι αυτοί οι λαοί με την πάροδο των αιώνων απορρόφησαν στοιχεία από τη ρωμαϊκή κουλτούρα (και την ελληνική) και στη συνέχεια εκχριστιανίστηκαν. Έγιναν η Δυτική Ευρώπη.
2. Ο Ογκοντάι ήταν ο τρίτος γιος του Τζένγκις Χαν. Ο πρωτότοκος Τζόσι που κανονικά θα διαδεχόταν τον πατέρα τους δεν θεωρήθηκε αληθινός γιος του Χαν και ο δεύτερος, ο Τσαγκατάι, ήταν ασταθής, βίαιος, ηδονόχαρος και τζογαδόρος.
Ο Ογκοντάι, από μικρός, ήταν ο αγαπημένος γιος και ανέπτυξε ισχυρή, ελκυστική προσωπικότητα όταν μεγάλωσε, φανερώνοντας μια εντυπωσιακή ικανότητα να πείθει στις συζητήσεις που συμμετείχε. Τρομερά οξυδερκής κι ευφυής, ήταν μεγαλόσωμος, δυνατός, σταθερός και χαρμόσυνος.
Είχε και ταπεινότητα που τον έκανε ακόμα πιο χαρισματικό. Γνώριζε τους περιορισμούς του και παρότι επέκτεινε αρκετά την αυτοκρατορία που κληρονόμησε ποτέ δεν θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του πατέρα του.
Ήταν πραγματιστής και πάντα άκουε τους στρατηγούς του, πάντα προσαρμοζόταν στις συνθήκες του παρόντος.
3. Ο Τζένγκις Χαν πέθανε το 1227. Ακολούθησε η σύναξη Kurultai των αρχηγών των φυλών και το 1229 ο Ογκοντάι ανακηρύχθηκε σχεδόν ομόφωνα Μεγάλος Χαν. Ο ίδιος πρώτος υιοθέτησε τον τίτλο Khagan “Μέγας, υπέρτατος”.
Εγκατέστησε την αυλή και το διοικητικό κέντρο του στον ποταμό Orhon στην κεντρική Μογγολία όπου και το 1235 τελείωσε την οικοδόμηση της νέας πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας, Κορακόρουμ.
Λίγο νωρίτερα, το 1234 συμπλήρωσε την οριστική καθυπόταξη της αυτοκρατορίας Juchen Jin στη βόρεια και κεντρική Κίνα και άρχισε τις εχθροπραξίες με τη δυναστεία Song στη νότιο Κίνα. Οι Μογγόλοι του επιδόθηκαν σε έναν κατακτητικό πόλεμο για τα επόμενα 45 έτη οπότε καθυπόταξαν όλη την Κίνα.
Ο Κινέζος σύμβουλος του Ογκεντάι, ο Yelü Chucai, τον έπεισε να διατηρήσει τις κινέζικες κτήσεις όσο γινόταν απείρακτες με την κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμα των τοπικών φυλών και να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους της γης μα και τις δεξιότητες των ανθρώπων.
Οι Μογγόλοι έγιναν έτσι κατακτητές μα και κυβερνήτες προστάτες των Κινέζων οι οποίοι διατήρησαν τον πολιτισμό τους. Έμαθαν επίσης νέους τρόπους και υιοθέτησαν νέες τεχνολογίες έτσι που να κατακτήσουν πιο εύκολα τους Song στα νότια. Κατέκτησαν μετά και την Κορέα.
4. Στα δυτικά μέρη της αυτοκρατορίας του ο Ογκοντάι έστειλε τις ορδές του στην Περσία, στο Ιράκ και στη Ρωσία. Με την κατάκτηση του Κιέβου το 1240 έσπασαν την αντίσταση των Ρώσων (εκτός του Novgorod που όμως πλήρωνε φόρο υποτέλειας). Ο Batu Khan κυβερνούσε τις ανατολικές και νότιες στέπες της Ρωσίας, το Βασίλειο Kipchak, και αργότερα δεν αποδέχθηκε τον Güyük Khan διάδοχο του Ογκοντάι, ως βασιλιά του.
Οι γιοί του Ογκεντάι, Kadan και Güyük, κατέλαβαν την Τρανσυλβανία και την Ουγγαρία και κατέβηκαν ως την Αδριατική θάλασσα. Προχώρησαν και δυτικά, εισέβαλαν στην Πολωνία και νίκησαν τον πολυάριθμο μικτό στρατό Πολωνών και Γερμανών.
Οι «χρυσές ορδές» όπως ονομάστηκαν, είχαν επιφέρει ευστάθεια στη δυτική Ασία και την ανατολική Ευρώπη κι εδραίωσαν ξανά την ασφάλεια του Δρόμου του Μεταξιού, που τώρα έφθανε πολύ πιο δυτικά. Και αν δεν πέθαινε ο Ογκντάι θα προχωρούσαν στην κατάκτηση της υπόλοιπης Ευρώπης ως τον Ατλαντικό.
Ο θάνατος του Μεγάλου Χαν τους βρήκε στην προέλασή τους προς τη Βιέννη. Παρά την έντονη δυσαρέσκεια και αντίθεση του σκληρότατου στρατηγού Subutai που αρχικά ήθελε να προχωρήσουν, οι πρίγκιπες και οι ανώτεροι ευγενείς έσπευσαν να συμμετάσχουν στην Ikh Kurultai στη Μογγολία για τη διαδοχή και άλλα επείγοντα διοικητικά ζητήματα.
5. Για πέντε έτη ως το 1246 διοικούσε η Βασίλισσα Töregene, η χήρα του Ογκεντάι, οπότε ανέλαβε την εξουσία ο γιος της Güyük.
Οι Μογγόλοι δεν συνέχισαν την επέκτασή τους στη δυτική Ευρώπη, κυρίως διότι άρχισε η σύγκρουση μεταξύ των πολεμάρχων και πριγκίπων. Ο Γκουγιούκ πέθανε καθώς προχωρούσε να πολεμήσει τον Μπάτου Χαν. Ο δε Μπάτου πέθανε το 1255 καθώς έκανε προετοιμασίες για την εκστρατεία στη Δύση, ενώ ο νέος Χαν, ο Möngke συμπλήρωσε την κατάκτηση του Ιράκ και της Συρίας, μα μόνο αφού κατέπνιξε αντιστάσεις και εξεγέρσεις ορισμένων αντιπάλων. Ο ίδιος πέθανε το 1259 σε ηλικία 50 ετών.
Η ενότητα της αυτοκρατορίας άρχισε να διασπάται καθώς κάθε (μικρός) Χαν αναπαυόταν στη χλιδή και καλοπέραση του δικού του Βασιλείου.
Ο Kublai Χαν διαδέχθηκε αργότερα τον αδελφό του Möngke και με αυτόν συνδέθηκε στην Cathay (Κίνα) ο ταξιδευτής Μάρκο Πόλο (1254 – 1324) μένοντας ως βοηθός του Χαν, σύμβουλος και πρέσβης του για 17 έτη ως το 1292.
