1. Το 1946 η Ρουμανία ήταν η μόνη χώρα στην κομμουνιστική αυτοκρατορία του Στάλιν, η οποία εκτεινόταν από την Εσθονία στη Βουλγαρία στα Βαλκάνια και στην ανατολική Σιβηρία στον Ειρηνικό, που είχε μοναρχία χάρη στην εύνοια του Στάλιν προς τον Βασιλιά Μιχαήλ. Μα στις 30/12/47 και ο Μιχαήλ αναγκάστηκε να παραιτηθεί και η χώρα μετατράπηκε σε Λαϊκή Δημοκρατία (Republica Populara Romina).
Οι κομμουνιστές εργάστηκαν εντατικά για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στη διετία 1945-46. Ο Γκρόζα, παρά τις διαφωνίες του βασιλιά, έκανε αναδιανομή της γης – που, σαν τις προηγούμενες του 1918-21, δεν πέτυχε να δημιουργήσει καλούς μικροπαραγωγούς. Επίσης έδωσε ψήφο στις γυναίκες, εξασφαλίζοντας τη στήριξή τους.
Στο μεταξύ οι κομμουνιστές κατάφεραν να ελκύσουν τους Σοσιαλδημοκράτες και μια φράξια των Φιλελευθέρων σχηματίζοντας με το Γεωργικό Μέτωπο και τους Εθνολαϊκούς (και τα δύο κόμματα τα είχαν διαπεράσει οι κομμουνιστές και τα καθοδηγούσαν) το Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο ενάντια στο Εθνικό Αγροτικό και το Φιλελεύθερο. Με διάφορα μέτρα λογοκρισίας και καταπίεσης (εκφοβισμούς, δωροδοκίες και δολοφονίες) το φθινόπωρο 1946, οι κομμουνιστές έκαναν εκλογές τον Νοέμβριο 1946, και, όπως δείχνουν τα Αρχεία, τις κέρδισαν με αρκετή καλπονοθεία με 84%!
2. Εκκαθαρίσεις άρχισαν το 1946 και κλιμακώθηκαν το 1947. Συνεχίστηκαν φυσικά ως την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Η αρχή έγινε με τους συνεργάτες των Ναζί και τους συνεργούς στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ο ίδιος ο Αντονέσκου εκτελέστηκε 1/6/1946.
Ο Γκρόζα έμεινε πρωθυπουργός ως τον Ιούνιο 1952. Ο Γκεοργκίου-Ντεζ έμεινε ηγέτης του ΚΚΡ ως τον Θάνατό του το 1965.
Την άνοιξη 1947 έγιναν πολλές ξαφνικές νυχτερινές συλλήψεις κατά το πρότυπο του σταλινικού τρόμου. Οι ηγέτες του Εθνικού Αγροτικού κόμματος δικάστηκαν για προδοτικές σχέσεις με Αμερικάνους και φυλακίστηκαν. Συλλήψεις, δίκες και φυλακίσεις συνεχίστηκαν το φθινόπωρο.
Τον Φεβρουάριο 1948 άρχισαν νέες εκκαθαρίσεις, κομματικές τώρα, καθώς οι Σοσιαλδημοκράτες αναγκάστηκαν να συγχωνευθούν με το Ρουμανικό Εργατικό Κόμμα (=καθαρά κομμουνιστικό!) και άλλα κόμματα επίσης συγχωνεύτηκαν μόνο για να διαλυθούν τον Μάρτιο 1948 ως περιττά πλέον!
Έγιναν νέες δίκες και φυλακίσεις πολιτικών αντιπάλων, στρατιωτικών, επιχειρηματιών, ακαδημαϊκών, φοιτητών, εκκλησιαστικών και Σιωνιστών. Οι «Μοσχοβίτες» κομμουνιστές εκτόπισαν τους «ντόπιους» – E. Bodnaras, v. Luca, Ana Pauker.
3. Το 1948 ήταν καθοριστικό για τον κομμουνισμό.
Το Βουκουρέστι έγινε το κέντρο του Ευρωπαϊκού κομμουνισμού καθώς εδώ μεταφέρθηκε η έδρα της Κομινφόρμ από το Βελιγράδι, όταν ο Τίτο τα έσπασε με τον Στάλιν.
Στην οικονομία ξεκίνησε ο «κρατικός σχεδιασμός» για τα πάντα.
Κρατικοποιήθηκαν οι τράπεζες όλες, οι ασφάλειες, οι βιομηχανίες, οι μεταφορές, οι συγκοινωνίες.
Εδραιώθηκαν τα Sovroms που είχαν ξεκινήσει το 1945, οι μικτοί Σοβιετορουμάνικοι Οργανισμοί που ήλεγχαν τους κύριους τομείς της παραγωγής και είχαν ως στόχο τη μεταφορά στην ΕΣΣΔ όσο το δυνατό περισσότερο πλούτο από τη Ρουμανία – κυρίως πετρέλαιο και άλλες πρώτες ύλες!
Οργανώθηκαν υποδομές για κρατικές κολχόζες και κέντρα με τρακτέρ και άλλα γεωργικά μηχανήματα για την κολεκτιβοποίηση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής που θα ολοκληρωνόταν το 1949.
Ο στρατός αναδιοργανώθηκε σύμφωνα με το σοβιετικό μοντέλο.
Αυτή ήταν η «απελευθέρωση» των δύσμοιρων εκείνων χωρών και η «πρόοδός» τους στον κομμουνιστικό παράδεισο. Όπως είπε κυνικά ο πατερούλης Στάλιν: «Μια ελεύθερα εκλεγμένη κυβέρνηση σε αυτές τις χώρες θα είναι αντι-σοβιετική, και αυτό δεν μπορώ να το επιτρέψω».
Το μοντέλο αυτό επιβλήθηκε σε όλα τα κράτη του «Ανατολικού Μπλοκ» μα λίγα ξεπέρασαν τους Ρουμάνους σε άγρια καταπίεση.
