1. Μόνο οι τυφλοί σταλινικοί πιστεύουν ακόμα πως ο Στάλιν έστειλε βοήθεια στους Ρεπουμπλικάνους/Δημοκρατικούς ενάντια στους Εθνικιστές (=φασίστες) στην Ισπανία από ιδεολογική συναδελφοσύνη. Ο πατερούλης, συμφωνούν πλέον ακόμα και αριστεροί ιστορικοί, ήθελε (α) να παρουσιάζεται ως μέγας και μόνος ηγέτης όλων σχεδόν των ειδών επαναστατισμού κατά των αποικιοκρατών, ιμπεριαλιστών και καπιταλιστών, και (β) να έχει, αν γινόταν, την Ισπανία ως σοβιετικό δορυφόρο, απαλλαγμένη από ενοχλητικά στοιχεία αναρχικών και τροτσκιστών.
Γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα των Μπολσεβίκων και κυρίως ο Κόκκινος Τρόμος με τις εκκαθαρίσεις. Έτσι πολύ συχνά οι δημοκρατικοί, αναρχικοί, σοσιαλιστές και τροτσκιστές δέχονταν επιθέσεις από τους σταλινικούς κομμουνιστές, όσο και από τους φασίστες του Φράνκο. Στο προηγούμενο σκιαγράφησα τη σοβιετική διείσδυση και τις γνώριμες μεθόδους καταπίεσης κι εξόντωσης.
Ούτως ή άλλως μόνο όταν η Δημοκρατία συμφώνησε (τέλη Σεπτεμβρίου 1939) να στείλει στη Ρωσία τα αποθέματα χρυσού της και χωρίς να παραχωρήσει καμιά πίστωση (σε αντίθεση με τους Χίτλερ και Μουσολίνι που έδωσαν εκτενή πίστωση στους εθνικιστές), εδέησε ο Στάλιν να στείλει βοήθεια.
2. Το θέμα του ισπανικού χρυσού είναι ακόμα μια ένδειξη για τον απάνθρωπο, ληστρικό ψυχισμό του Στάλιν.
510 τόνοι χρυσού έφυγαν με βαπόρι από το μεγάλο (πανάρχαιο μα) εκσυγχρονισμένο λιμάνι της Καρθαγένης (Νοτιοανατολική επαρχία Μούρθια της Ισπανίας). Η αξία του έφθανε τα 518 εκμ δολάρια της εποχής.
Οι Ισπανοί πλήρωσαν 80.000 δολ για τη μεταφορά του και 70.000 ετησίως για την αποθήκευση και φύλαξή του στη Σοβιετία.
Ο χρυσός αυτός ουδέποτε γύρισε πίσω διότι έγινε κατά τους Σοβιετικούς το μέσο πληρωμής για τα πολεμοφόδια που πουλήθηκαν πανάκριβα στους Ισπανούς ρεπουμπλικάνους. Όμοιο στρατιωτικό υλικό θα βρισκόταν πολύ φθηνότερα στην ελεύθερη αγορά. Μα κι εδώ ο πατερούλης Στάλιν βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί εύπιστους επαναστάτες.
3. Εκτός από τις 3.000 στρατιωτικούς συμβούλους και πράκτορες ο Στάλιν έστειλε 1.000 μαχητικά αεροσκάφη με πολλές δεκάδες βομβαρδιστικά Tupolev. Επίσης 900 τανκς, 400 τεθωρακισμένα οχήματα, 1.500 πεδινά και αντιαρματικά κανόνια και μερικές χιλιάδες τουφέκια και ανάλογες σφαίρες.
Ο στρατηγός Γκόριεφ ανέλαβε τη διοίκηση του Δημοκρατικού Στρατού και ο στρατηγός Παυλόφ τα άρματα μάχης. Ο τελευταίος εκτελέστηκε το 1941 μετά την εισβολή των Γερμανών στην ΕΣΣΔ.
Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη προσφορά των Σοβιετικών ήταν οι Διεθνείς Ταξιαρχίες που οργανώθηκαν από την Κομιντέρν και πραγματοποίησαν την πιο αποτελεσματική αντίσταση με αμυντική κι επιθετική δράση. Αυτές έφεραν ονόματα παλαιοτέρων πολεμιστών που επαναστάτησαν κατά τυραννικών ή καταπιεστικών καθεστώτων όπως η «Ουάσιγκτον» (George Washington, ο στρατηγός των επαναστατών κατά των Άγγλων στη δεκαετία 1780), ή «Γκαριμπάλντι» (Giuseppe Garibaldi, στρατηγός που πρωτοστάτησε στον Πόλεμο Ανεξαρτησίας της Ιταλίας στα μέσα του 19ου αιώνα) κ.λπ.
Για τα εγκλήματα των Σοβιετικών και των Ισπανών κομουνιστών που τους ακολουθούσαν τυφλά έγραψα σύντομα στο προηγούμενο Ο Στάλιν στην Ισπανία. Θα μπορούσα να γεμίσω πολλές σελίδες ακόμα, μα αρκετά ειπωθήκαν για την αισχρότητα των σταλινικών κομμουνιστών – τις φυλακίσεις, τους βασανισμούς και τις εκτελέσεις των άλλων αριστερών.
