1. Μία από τις μεγάλες πλάνες των μετα-σταλινικών Σοβιετικών και των απανταχού αναρχοαριστερών (όπως κατεξοχήν οι Έλληνες) είναι πως ο Λένιν θεμελίωσε τις ορθές βάσεις για ένα ορθό πολίτευμα που οδηγούσε στον σοσιαλισμό και κομμουνισμό. Μαζί δε με ορισμένες μπαρούφες του που πέρασαν για κομμουνιστική σοφία το σύνολο αυτό θεωρήθηκε «λενινισμός» και φυσική προέκταση του μαρξισμού.
Η πλάνη είχε το σοβαρό παρακλάδι και κύρια ιδέα του νεοκομμουνισμού πως ήρθε ο σατανικός Στάλιν και με μηχανορραφίες κι ελιγμούς πονηρούς εκδιώχνοντας ή εξοντώνοντας άξιους συντρόφους της παλαιάς φρουράς έγινε ο στυγνός δικτάτορας που διαστρέβλωσε τον λενινισμό και συνεπώς τον μαρξισμό. Ακόμα και ο Γκορμπατσόφ σε μια ομιλία του για τα 120 έτη από την γέννηση του Λένιν περιέγραψε πρώτα την αισχρή προδοτική Συνθήκη Μπρεστ-Λιτβόφ με τη Γερμανία (Μάρτης 1918) με την οποία παραχώρησε ο Λένιν τη μισή ευρωπαϊκή Ρωσία με το σιτοβολώνα της Ουκρανίας και τα ορυχεία της ως τον Καύκασο για να διατηρήσει την εξουσία του, και μετά δήλωσε με θράσος «το να απομακρυνθούμε από τον λενινισμό είναι να κόψουμε τις ρίζες της κοινωνίας μας και να ερειπώσουμε την καρδιά και το μυαλό γενεών!»
2. Τέτοια ήταν η παπαγαλία και ασκεψία των ηγετών, στελεχών και προπαγανδιστών του ΚΚΣΕ για τα προηγούμενα 65 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων οι περίλαμπροι αυτοί λενινιστές δεν κατόρθωσαν να ανασύρουν τη χώρα τους από τον πολιτικοοικονομικό βόθρο όπου είχε βαλτώσει.
Ο ίδιος ο Γκορμπατσόφ έβλεπε χρόνο με το χρόνο πως η παραγωγή με όλη τη μεγάλη ανάπτυξη της Σοβιετίας, με όλες τις κολχόζες, τα πλάνα και τους ελέγχους, δεν μπορούσε να δώσει ευημερία στους πονεμένους πολίτες της.
Παρότι ο Στάλιν και οι στρεβλώσεις του είχαν πάψει το 1956.
Ο Χρουστσόφ χρειάστηκε όλο του το θάρρος και πολλή πονηριά για να μπορέσει 3 χρόνια μετά τον θάνατο του Στάλιν να τον κατηγορήσει για μερικές από τις ανομίες του και την «προσωπολατρία» – παραγνωρίζοντας πως ο ίδιος ανυμνούσε τον δικτάτορα και, ως τοπικός κομματάρχης, πρότεινε για καταδίκη 45.000 πολίτες της Μόσχας στις εκκαθαρίσεις 1937-8.
Δεν έβλεπαν οι διάδοχοι μέχρι τον ηρωικό (μέθυσο έστω) Γιέλτσιν πως ήταν ο λενινισμός και το μονοκομματικό κράτος που εξέθρεψε την προσωπολατρία. Οι ίδιοι λάτρευαν τον Λένιν και ο κάθε Γενικός Γραμματέας τον εαυτό του – και γι’ αυτό κρεμούσαν τα γιγάντια πορτραίτα τους!
3. Η κακοδαιμονία και η δυστυχία όλη ξεκίνησε με τον Λένιν και τη φιλοδοξία, την εξουσιολαγνεία και τις ψευδαπάτες του. Ο Στάλιν δεν έκανε τίποτα που δεν είχε εισάγει ως πολιτική πρακτική ο Λένιν. Άλλαξε μόνον η κλίμακα.
Στην περιβόητη ομιλία του (κεκλεισμένων των θυρών στην Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΣΕ) ο Χρουστσόφ στοίβαξε όλα τα ανομήματα της Σοβιετίας επί 39 έτη στους ώμους του Στάλιν κι έθεσε τη ρητορική ερώτηση «Ακολουθήθηκαν, λοιπόν, οι άγιες αρχές του λενινισμού μετά τον θάνατο του Βλαντιμίρ Ίλιτς;»
Και η απάντηση έπρεπε να είναι «Ποιες άγιες αρχές δεν ακολούθησε ο Στάλιν; Και μάλιστα δεν τις μεγέθυνε όλες δείχνοντας ξεκάθαρα τώρα πως ο σταλινισμός είναι ο λενινισμός; Δείχνοντας έτσι πόσο αχρείος και απάνθρωπος ήταν ο λενινισμός;»
4. Στις 2/6/1937 ο Στάλιν είπε στο Στρατιωτικό Συμβούλιο πως «οι ξύπνιοι μπολσεβίκοι θα έπρεπε να αναφέρουν εχθρούς ακόμα και αν μόνο ένα 5%των καταγγελιών τους ήταν ορθές». Μα η φιλοσοφία αυτή ήταν ήδη πρακτική στις πρώτες μέρες της Τσεκά (Δεκ. 1917) όταν ο πρώτος Διοικητής της Dzerzhinsky δήλωνε – « Η υπεράσπιση της Επανάστασης δεν μπορεί να περιορίζεται από το ότι ενδέχεται να βλάψει συγκεκριμένα άτομα … Η Τσεκά πρέπει να υπερασπίσει την Επανάσταση και να νικήσει τον εχθρό ακόμα και αν το σπαθί της τυχαίνει να πέφτει σε αθώα κεφάλια».
Στις 3/7/1937 ο Στάλιν διέταξε με τηλεγράφημα την NKVD «να συλλαμβάνει αμέσως και να τουφεκίζει… τους πιο εχθρικούς κουλάκους που επέστρεφαν [από τα μέρη εκτόπισής τους] και άλλα εγκληματικά στοιχεία». Σχεδόν 20 έτη νωρίτερα στις 2/9/1917 ο Λένιν διέταξε τη Τσεκά «να εκτελείτε αμέσως όσους επιχειρούν να οργανώσουν εξεγέρσεις [δηλαδή αγρότες] ή επιτίθενται σε φύλακες, να εκτελείτε συνοπτικά όσους κρατείτε που είχαν όπλα ή βόμβες ή εμπλέκονταν σε αντι-επαναστατική δράση και συνωμοσία ενάντια στο Σοβιετικό Κράτος».
Όπως βλέπουμε, η θεμελιακή αρχή του λενινισμού (η περιφρούρηση της Επανάστασης και η άμεση εκτέλεση των εχθρών της) ακολουθήθηκε πιστά από τον Στάλιν. Στο επόμενο άρθρο θα δούμε πως και η πρακτική εφαρμογή της ήταν ίδια.
Δεν χρειάζεται πλέον να βασιζόμαστε στην προπαγάνδα του ΚΚΣΕ που ήταν η επίσημη Ιστορία κι έγινε η πηγή πληροφόρησης για τους απανταχού αναρχοαριστερούς. Έχουν γραφτεί πάρα πολλά βιβλία από Ρώσους ιστορικούς (Volkogonov, Shorkin, Plotnikova, Khlevniuk κ.α.) που συμβουλεύτηκαν τα ολάνοικτα πια αρχεία της Μυστικής Αστυνομίας, του ΚΚΣΕ και των διαδοχικών δικτατορικών κυβερνήσεων της Σοβιετίας.
