1. Ο Μάο είναι ισότιμος μακελάρης με τους Στάλιν, Χίτλερ και Λένιν. Επιδόθηκε μάλιστα σε μαζικές φυλακίσεις, εκτελέσεις κι εκκαθαρίσεις γενικά πριν τον Στάλιν.
Μα πριν τον ίδιο, ο νεαρός P’eng P’ai (22/10/1896 – 30/8/1929) έδωσε το πρώτο παράδειγμα την ίδια περίπου εποχή με τον Λένιν. Ο Πενγκ, γόνος πλουσιότατης επαρχιακής οικογένειας, άρχισε την καριέρα του στον σοσιαλισμό και κομμουνισμό νωρίς εκδίδοντας μια εφημερίδα και ιδρύοντας τον Αγροτικό Σύνδεσμο της κομητείας Haifeng 1922 της οποίας έγινε Πρόεδρος, τον Ιανουάριο 1923. Έδωσε τα αγροκτήματά του σε φτωχούς γεωργούς κι έλκυσε πολλούς άλλους. Πρωτοστάτησε στην εξέγερση στη Nanchang το 1927 που απέτυχε και το ίδιο έτος ίδρυσε το πρώτο Σοβιέτ στην Κίνα, το Hai-Lu-Feng στο οποίο εξελέγη Πρόεδρος και οργάνωσε τον «δημοκρατικό τρόμο». Οι αγρότες προσκαλούνταν σε δίκες αντιεπαναστατών, που σχεδόν πάντα καταδικάζονταν σε θάνατο. Όλοι σχεδόν συμμετείχαν στις εκτελέσεις φωνάζοντας «θάνατος, θάνατος» καθώς οι Κόκκινοι Φρουροί πετσόκοβαν κυριολεκτικά τον κατάδικο. Μερικές φορές, ακολουθώντας μια πανάρχαια πρακτική, τον μαγείρευαν και τον έτρωγαν!
Ο Πενγκ εκτελέστηκε το 1929 (ή 1931, άλλη πηγή) όπως και οι δυο αδελφοί του. 50.000 αγρότες και άλλοι έφυγαν από το δικό του σοσιαλιστικό σοβιέτ, που έσβησε το 1928.
2. Ένας άλλος νεαρός κομμουνιστής που έδρασε νωρίς, ανεξάρτητα από τον Μάο, ήταν ο θρυλικός αντάρτης Liu Zhidan (4/10/1902 – 14/4/1936) που προσχώρησε στο τοπικό ΚΚ της Shaanxi το 1925 και πέρασε κάποιο διάστημα στον στρατό της Kuomintang. Αυτός είχε διαφορετική καριέρα. Οργάνωσε στην περιοχή του τα 26ο και 27ο σώματα Κόκκινου Στρατού και ίδρυσε ένα Σοβιέτ στην Επαρχία Yan’an που έγινε βάση για τους μαχητές του ΚΚ ως το 1947. Απέκρουσε με επιτυχία δύο προσπάθειες του κυβερνητικού στρατού να καταστρέψουν την οργάνωσή του. Μα ένας Μοσχόθρεπτος κομμουνιστής, Wang Ming, υπονόμευσε τον Liu για να πάρει τον έλεγχο του στρατού του ως φαίνεται (σ218-9, D. Apter στο New Perspectives on the Chinese Communist Revolution, των T. Saich & H. Van de Ven, 1995, Armonk). Οι κύριοι βοηθοί του θάφτηκαν ζωντανοί και ο ίδιος θα εκτελούνταν, μα τον έσωσε ο Τσου-εν-Λάι που εχθρευόταν τον Wang. Μα ο Liu θεωρήθηκε «δεξιόστροφος» και στάλθηκε στην πρώτη γραμμή του Μετώπου όπου σκοτώθηκε (ίσως με σφαίρα από πίσω).
3. Η πρώτη μεγάλη εκκαθάριση από τον Μάο έγινε το 1930-31 στη Βόρεια Jianxi.
Το 1942 (Ιουν.) ακολούθησε η μεγάλη εκκαθάριση των διανοούμενων στο Yan’an. Αμόρφωτοι, οι κομμουνιστές προφανώς δεν ήθελαν άλλους μορφωμένους στη χώρα.
Ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΚΚ είχε γράψει 4 μήνες νωρίτερα το Σχόλια στην Τέχνη και Λογοτεχνία όπου διατύπωσε το δόγμα πως οι διανοούμενοι θα υπάκουαν τους πολιτικούς του ΚΚ.
Όπως γινόταν και σε άλλες περιπτώσεις και θα γινόταν ξανά, ο Μάο άνοιξε μια περίοδο 2 μηνών για ελεύθερη κριτική. Μετά όμως οι πιο οξείς επικριτές μαζεύτηκαν και υποβλήθηκαν σε χιλιάδες ανακρίσεις από τους φανατικότερους. Πολύ γνωστά παραδείγματα είναι ο Ding Li που είχε απορρίψει την πολιτική ισότητας ανδρών και γυναικών (αποκύημα του Μάο) και ο Wang Shiwei που αγνοώντας το βιβλίο του Μάο περί Τέχνης υποστήριξε την ελεύθερη έκφραση και δημιουργία διανοούμενων.
Ο μεν Wang λύγισε κι έκανε δημόσια ομολογία λαθών. Ο δε Ding επέμεινε στις απόψεις του, δέχθηκε μάλιστα επίθεση και από τον Wang. Φυλακίστηκε μετά και το 1947 εκτελέστηκε – κατά την πρόσκαιρη αποχώρηση των κομμουνιστών από τη Yan’an.
4. Τον Ιούλιο 1943 οι εκκαθαρίσεις εντατικοποιήθηκαν. Ως αρχηγός αυτής της καμπάνιας για τη σωτηρία της κομμουνιστικής ψυχής των ανθρώπων διορίστηκε ο Kang Sheng του Πολιτμπιρό που είχε εκπαιδευτεί στη NKVD της Σοβιετίας.
Αυτός ήταν γνωστός ως «Μαύρη Σκιά» καθώς ντυνόταν σε μαύρη δερμάτινη στολή, καβαλούσε μαύρο άτι και συνοδευόταν από άγριο μαύρο σκύλο.
Ακολούθησαν μαζικές συλλήψεις με ανακρίσεις και δημόσιες λοιδορίες κι επικρίσεις, εξευτελισμούς και βασανισμούς, που οδηγούσαν σε «ομολογίες» μα και την αποδοχή των στοχασμών του Μάο ως έσχατο και αδιαμφισβήτητο σημείο αναφοράς.
Σε αυτή την «επανεκπαίδευση» (ή αναμόρφωση) έγιναν κοινά φαινόμενα η ανάκριση και φυλάκιση, ο βασανισμός και η εκτέλεση: τουλάχιστον 60 ανώτεροι αξιωματούχοι σκοτώθηκαν, μερικοί εκ των οποίων αυτοκτόνησαν. Αυτή διακόπηκε τον Οκτώβριο.
Τον Δεκέμβριο ο ίδιος ο Kang αναγκάστηκε να κάνει αυτοκριτική και να παραδεχθεί πως μόνο 10% των θυμάτων ήταν ένοχοι.
Να σημειωθεί πως ήδη από το 1932 είχαν αρχίσει να λειτουργούν τα πρώτα στρατόπεδα αναγκαστικής εργασίας (laogai) στα Σοβιέτ της Jiangxi. Ήταν το κινέζικο δίκτυο γκουλάγκ το οποίο επεκτεινόταν ραγδαία. Η κομματική ηγεσία ήθελε να μην εκτελεί εκτός από σοβαρές περιπτώσεις: ήθελε μέσω «αναμόρφωσης» να δημιουργήσει μέλη πιστά στα κομμουνιστικά ιδεώδη και, φυσικά, να έχει μεγάλο καθυποταγμένο εργατικό δυναμικό.
