1. Ο Στάλιν, ακολουθώντας τον Λένιν, δεν εξολόθρευσε μόνο τους «ταξικούς» εχθρούς, κυνήγησε σε διαφορετικό βαθμό ως εχθρούς και ποικίλες εθνικότητες.
Είναι πασίγνωστο πως ο Χίτλερ κυνήγησε τους Εβραίους και βαθμιαία εξόντωσε περί τα 6 εκατομμύρια από όλες τις χώρες της Ευρώπης ως το τέλος του πολέμου. Δεν είναι όμως γνωστό πως ο Στάλιν επίσης επιδόθηκε σε διώξεις Εβραίων.
Οι διώξεις προχώρησαν σε έντονο βαθμό με τον Μεγάλο Τρόμο 1936-38. Υπήρχαν υψηλοί αξιωματούχοι εβραϊκής καταγωγής που πρωτοστάτησαν στις εκκαθαρίσεις «κουλάκων» καθώς και σοβιετικών πολωνικής καταγωγής (άλλη εχθρική εθνότητα) στην Ουκρανία και Λευκορωσία, όπως οι Λεπλέφσκι, Μπέρμαν, Ράχμαν. Αυτοί επίσης εκκαθαρίστηκαν νωρίς.
Στις απαρχές του Τρόμου (1936) οι εβραϊκής καταγωγής υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της NKVD αποτελούσαν το 33%. Όταν κόπασαν οι εκκαθαρίσεις Νοέμβριο 1938, το ποσοστό έπεσε στο 22% και μετά από ένα έτος στο 4%! Πολλοί χρησιμοποιήθηκαν ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, υπαίτιοι για τις εκκαθαρίσεις της τριετίας 1936-1938.
2. Ο αντισημιτισμός αναβίωσε στα τέλη του 1948, λίγο μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Υπήρχαν Εβραίοι στο άμεσο περιβάλλον του Στάλιν, όπως ο Καγκάνοβιτς, η γυναίκα του Μολότοφ (που φυλακίστηκε αργότερα) και η γυναίκα του Βοροσίλοφ και πολλοί άλλοι.
Μα ήδη από 28/1/48 η Πράβντα δημοσίευε επιθέσεις κατά Εβραίων ανθρώπων των γραμμάτων και του θεάτρου για «έλλειμμα πατριωτισμού» και για μη-πατριωτικό «κοσμοπολιτισμό». Αξιωματικοί εβραϊκής καταγωγής αποτάχθηκαν από τον Κόκκινο Στρατό ενώ στελέχη στο κόμμα και στους κρατικούς μηχανισμούς απομακρύνθηκαν. Πολλοί Εβραίοι συνελήφθησαν για την απασχόλησή τους με τη γλώσσα Γίντις (=μείγμα Εβραϊκής και Γερμανικής με άλλα στοιχεία) ή την εξόντωση Εβραίων από τους Ναζί ή για κλοπή, δωροδοκία και άλλα!
Οι κυριότερες κατηγορίες ήταν «εβραϊκός εθνικισμός» ή «κοσμοπολιτισμός δίχως ρίζες».
Το Νοέμβριο του 1948 διαλύθηκε πλήρως η Εβραϊκή Αντιφασιστική Επιτροπή.
Οι διώξεις κι εκκαθαρίσεις επεκτάθηκαν στην Πολωνία και στη Τσεχοσλοβακία.
3. Πολύ χειρότερες ήταν οι διώξεις κι εκκαθαρίσεις Πολωνών, τόσο στην ίδια την Πολωνία όσο και στη Ρωσία, τη Λευκορωσία, την Ουκρανία και τη Λιθουανία (όπου ήταν πολύ λίγοι).
Πριν την εισβολή στην Πολωνία (Σεπτ 1939) ο Στάλιν κυνήγησε τους Πολωνούς στα Σοβιετικά εδάφη και κυρίως στην Ουκρανία. Τον Μάρτιο του 1934 συνελήφθηκαν περίπου 11.000 Σοβιετικοί πολωνικής και γερμανικής καταγωγής. Τον Φεβρουάριο και Μάρτιο του 1935 εκτοπίστηκαν 41.600 Πολωνοί και από Ιούνιο ως Σεπτέμβριο 1935 εκτοπίστηκαν 69.280. Όλοι στην Ουκρανία. Τη διετία 1937-38 οι αρχές συνέλαβαν 56.000 και οι 47.330 εκτελέστηκαν. Ο συνολικός αριθμός εκτελεσθέντων ανέβηκε στις 111.090 – μερικοί μη-πολωνοί.
Στη Λευκορωσία επίσης εκτελέστηκαν πάνω από 60.000!
Αλλά οι μεγάλες διώξεις έγιναν μετά την εισβολή στην Πολωνία. Μεταξύ τους, οι Γερμανοί (που εισέβαλαν πρώτοι, 1/9/39) και οι Σοβιετικοί (στις 17/9) είχαν δολοφονήσει περίπου 200.000 πολίτες και είχαν εκτοπίσει περίπου 1.000.000 στο Άουσβιτς και στα γκουλάγκ. Στην προσπάθειά τους να εξαφανίσουν την Πολωνία ως χώρα και λαό, παράδοση και κουλτούρα, εξόντωσαν σχεδόν όλους τους επιφανείς πολίτες των επιστημών, γραμμάτων και τεχνών. Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και η ψυχρή εκτέλεση από την NKVD 25.700 Πολωνών αξιωματικών και άλλων επιφανών ανδρών το 1940 κοντά στο δάσος Κατίν σε σοβιετικό έδαφος, κοντά στο Σμολένσκ.
Αυτή την αισχρή μαζική δολοφονία την αρνούνταν ως την κατάρρευση της Σοβιετίας και τότε ο Γέλτσιν, ως πρόεδρος της Ρωσίας πλέον, πήγε στη Βαρσοβία και δημοσίως ζήτησε συγγνώμη από τους Πολωνούς.
