1. Οι Γερμανοί ψηφοφόροι όλοι γνώριζαν τι αντιπροσώπευε ο Χίτλερ και το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του όταν του χάρισαν μια σχετική πλειοψηφία Ιανουάριο 1933. Ο πρόεδρος Hindenburg, ο Franz von Papen και άλλοι πολιτικάντηδες και κομματάρχες στο Ράιχσταγκ (όπως ο Fritz Schaefer του Λαϊκού της Βαυαρίας), οι ανώτεροι στρατιωτικοί (όπως ο στρατηγός von Blomberg), οι τιτάνες της βιομηχανίας (όπως οι Krupp) και αριστοκράτες (όπως ο πρίγκιπας von Hessen) – όλοι γνώριζαν.
Όλοι γνώριζαν από τις ανοιχτές ομιλίες του Χίτλερ και των βοηθών ομιλητών του καθώς και των άπειρων δημοσιεύσεων (μετά το Mein Kampf, 1924, ‘Ο Αγών μου’) τους βασικούς άξονες της πολιτικής του: αντιμαρξισμός ή αντικομμουνισμός· ανασυγκρότηση της οικονομίας· εθνικισμός με κάθαρση και συνένωση Γερμανών· ρατσισμός με αντισημιτισμό· επανεξοπλισμός και κατάκτηση ζωτικού χώρου lebensraum ανατολικά (Πολωνία, Σοβιετία).
Αρχικά φάνηκε να επιτυγχάνει σε όλους τους άξονες κι έγινε ο μέγας ηγέτης μα επειδή τα ήθελε όλα για τον εαυτό του σε βάρος άλλων εθνών καταστράφηκε ο ίδιος κι έφερε όλεθρο στον λαό που τον λάτρεψε. Πώς έφθασε στην κορυφή;
2. Παραδόξως, αν και σπάνια βλέπεις αυτή την πληροφορία, ο Χίτλερ είχε τις πρώτες του πολιτικές επαφές με το ολιγοήμερο κομμουνιστικό καθεστώς που επέβαλαν αναρχοαριστεροί (κυριολεκτικά) στο Μόναχο, Απρίλιο 1919, με αρχηγό τον Ernst Niekisch και κομισάριο τον Γερμανοεβραίο G. Landauer. Αυτή η «Σοβιετική Δημοκρατία» κατέρρευσε στις 13/4 και το ΚΚΓ (KPD) με τους Paul Levi (κομματάρχη) και E. Leviné, (Εβραίος από Ρωσία!) προσπάθησε να επιβάλει την πραγματική Δικτατορία του Προλεταριάτου. Μα ούτε αυτή διήρκεσε και ο στρατός, ενισχυμένος από τα FreiKorps του Noske, καθάρισαν τους κομουνιστές (570) – που είχαν σκοτώσει πολλούς ομήρους.
Ο Χίτλερ ήταν εκεί μα εντελώς ουδέτερα. Έτσι γνώρισε νωρίς προσωπικά Εβραίους μπολσεβίκους – Landauer, Levi και Laviné. Μα υπήρχαν και άλλοι: Toller, Axelrod, Levιeu κ.α. Επίσης η Rosa Luxemburg και Leo Jogiches. Είδε και τον κομμουνιστικό τρόμο στην πράξη με τη σφαγή των ομήρων.
3. Τον Μάιο εργάστηκε στο Τμήμα Πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου υπό τον λοχαγό Karl Mayr που ήταν εθνικιστής και αντισημίτης. Τον Ιούνιο παρακολούθησε αντικομμουνιστικά μαθήματα στο πανεπιστήμιο όπου και μερικοί καθηγητές όπως ο G. Feder επίσης ήταν αντισημίτες και αντικομμουνιστές, που ταυτόχρονα απέδιδαν τα δεινά της οικονομίας στον «εβραϊκό καπιταλισμό».
Εβραίοι κινούσαν τα νήματα στη Σοβιετία (Τρότσκι, Καμένεφ κλπ.), Εβραίοι κινούσαν τα (οικονομικά) νήματα και στη Δύση (Rothschild κλπ.). Οι Εβραίοι έγιναν ο μεγάλος εχθρός, το μεγάλο εμπόδιο.
Ο Χίτλερ προσχώρησε στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP) τον Σεπτέμβριο αποφασίζοντας πως θα γινόταν επαγγελματίας πολιτικός και με την πείρα και συντροφιά που είχε υιοθέτησε δεξιές πολιτικές κι έγινε πολύ καλός ομιλητής. Άρχισε μάλιστα να κερδίζει τα προς το ζην με τις ομιλίες του. Αυτές είχαν για θέμα τον εθνικισμό και τον αντισημιτισμό που πάντα προσέλκυαν κόσμο. Μια και οι Εβραίοι έφταιγαν χρειαζόταν ‘η ολοκληρωτική εκδίωξή τους’ (Entfernung der Juden überhaupt).
4. Στις 31/3/20 τελείωσε με τον στρατό και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην πολιτική. Στις ομιλίες του έρχονταν έως και 7.000 κόσμος! Ζητούσε υψηλή αμοιβή μα είχε και βοήθεια από ακροδεξιούς φίλους – Mayr, Eckart, Röhm κ.α.
Τον Φεβρουάριο 1920 το DAP άλλαξε τίτλο με πρόταση του Χίτλερ κι ονομάστηκε Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP). Αρχηγός ήταν ο Άντον Ντέξτερ και ο Χίτλερ συνεργαζόταν άριστα μαζί του. Τον Ιούλιο 1920 ο Χίτλερ έγινε αρχηγός με δυνάμεις δικτάτορα διότι ήταν ο πιο ικανός.
Παρότι θαύμαζε τον Μουσολίνι και στο Κόμμα είχαν αποδεχθεί πως θα κατακτούσαν την εξουσία με δημοκρατική διαδικασία σαν τον Ιταλό, το 1923 ο Χίτλερ προσπάθησε να επωφεληθεί από τη γενικότερη αταξία και να καταλάβει την εξουσία με μια εξέγερση μαζί με τον στρατηγό Λούντερντοφ. Η απόπειρα απέτυχε και καταδικάστηκε και φυλακίστηκε τον Μάρτιο 1924. Αποφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο έχοντας γράψει (με βοήθεια του Hess) το Mein Kampf.
5. Το κόμμα είχε σχεδόν διαλυθεί με την αναγκαστική απουσία του Χίτλερ κι εκείνος το επανίδρυσε (27/2/1925) στην ίδια μπυραρία Bürgerbräukeller όπου ξεκίνισε το θλιβερό πραξικόπημα.
Τον επόμενο χρόνο, 14/2/26 κάλεσε μια σύσκεψη αρχηγών στο Bamberg. Ήθελε να γνωρίσει καλύτερα πολλά νέα μέλη (μαζί και τον Τζόζεφ Γκέμπελς) και να καθορίσει ακριβέστερα την πολιτική του NSDAP.
Μερικοί πρότειναν σοσιαλισμό σοβιετικού τύπου. Ο Χίτλερ απέρριψε σταθερά τέτοιες ιδέες ως «εθνική αυτοκτονία». Δεν θα γινόταν καμιά κρατικοποίηση γαιών αλλά οι αγρότες θα βοηθιούνταν στις ιδιοκτησίες τους. Οι Γερμανοί χρειάζονταν χώρο στην Ανατολική Ευρώπη όχι σε μακρινές αποικίες. Αυτοί που θα έχαναν την ιδιωτική περιουσία τους ήταν οι μη-Γερμανοί «πρίγκιπες του χρήματος», του εμπορίου, των τραπεζών (δηλ. Εβραίοι).
6. Τον Ιούλιο στη Βαϊμάρη έκαναν επίδειξη οι άνδρες των SS (Schutzstaffel ‘αποσπάσματα φρούρησης’) που είχαν ιδρυθεί τον Νοέμβριο 1925.
Στην ίδια συγκέντρωση ήταν και οι πολυπληθέστεροι άντρες των φαιοχιτώνων SA (Sturmabteilung ‘τμήματα θύελλας’) που έκαναν εφόδους και πολεμούσαν άλλα κόμματα, κυρίως αριστερούς. Αυτοί αριθμούσαν τότε ίσως 8.000.
Αλλά ο αριθμός μελών του κόμματος ήταν μόλις 36.300 (Μάιος 1926). Έτσι ξεκίνησαν εντατικές προσπάθειες καλύτερης οργάνωσης και προσέλκυσης μελών. Εκπαιδεύτηκαν ομιλητές για αγροτικά θέματα, αντι–κομμουνισμό, ιστορία κλπ.
Ήδη τον Ιανουάριο 1926 οργανώθηκαν επισήμως οι πανεπιστημιακοί φοιτητές που αυξήθηκαν σημαντικά όμως μόνο το 1928. Την ίδια περίοδο άρχισαν να οργανώνονται και οι γυναίκες που σιχαίνονταν τον κομμουνισμό. Το ίδιο ίσχυε για πολλούς άνδρες των μεσαίων τάξεων.
Οι αριθμοί ανέβηκαν καθώς γίνονταν πια προγραμματισμένες ομιλίες. Και τον Οκτώβριο 1928 είχαν περίπου 100.000 μέλη. Στις εκλογές έβγαλαν 12 βουλευτές στο Ράιχσταγκ. Τον Σεπτέμβριο 1929 ανέβηκαν στις 150.000 και στις εκλογές, τοπικές κι εθνικές σημείωσαν αύξηση στα ποσοστά με 10,3% ενώ σε μερικές είχαν μόνο 5,1% και αλλού 15,6%.
7. Στο μεταξύ νέοι άνδρες παρουσιάστηκαν με ικανότητες που επίσης τραβούσαν πολύ κόσμο στις ομιλίες τους. Ο Γκέμπελς είχε ακροατήρια των 5 κι 6 χιλιάδων. Ο Κονσταντίν Χίερλ βοήθησε στον αγροτικό τομέα με ένα πρόγραμμα που έφτιαξε μαζί με τον Χίτλερ (Μάρτης 1930). Ο Walther Darré είχε δημοσιεύσει (1929) το Neuadel aus Blut und Boden ‘Νέα Αριστοκρατία από Αίμα και Ψυχή’ και ο Χίτλερ του ανέθεσε αργότερα τον αγροτικό τομέα και τον έκανε υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης το 1933, όταν πήραν την εξουσία.
Το 1930 εμφανίστηκε νέο κύμα οικονομικής δυσπραγίας μετά το κραχ της Wall Street, 24/10/1929. Η βιομηχανική παραγωγή ήταν το 1929 στις 100,1 μονάδες. Το 1931 έπεσε στις 70,1 και το 1932 στις 58 σχεδόν σε πλήρη αδράνεια.
Η ανεργία πήγε από 8,5% το 1929 στο 14% το 1930, στο 29,1 το 1931 και 29,9 το 1932. Μα τον χειμώνα 1932-33 ανέβηκε στο 40%!
Βελτίωση παρουσιάστηκε μόνο τον Μάιο 1933 όταν πια ο Χίτλερ και οι Ναζί του ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας και ξεκίνησαν τα δημόσια έργα.
8. Ο Χίτλερ αποδείχθηκε απαράμιλλος στην παθιασμένη ρητορεία και τον Αύγουστο 1930 στη Φρανκφούρτη είχε 25.000 ακροατές. Τον Σεπτέμβριο στο Βερολίνο πάνω από 20.000. Τα θέματα παρέμεναν ίδια, μα μείωσε τις ευθείες βολές κατά Εβραίων χωρίς να αποφεύγει αναφορές σε ξένους που απειλούσαν τη Γερμανία και τον εθνικό ιστό της (μπολσεβίκοι κι Εβραίοι).
Στις επόμενες Εκλογές το ποσοστό των Ναζί ανέβηκε στο 18,3% και αυτό τους εξασφάλισε 107 έδρες από τις 577: ήταν τώρα το 2ο κόμμα.
Ομοίως όμως οι κομμουνιστές (KPD) πήραν 77 έδρες με 13,1%.
Ο Χίτλερ ένιωθε θριαμβευτής μα στην μετεκλογική ομιλία του τόνισε το γεγονός πως δεν τον ενδιέφερε η κοινοβουλευτική διακυβέρνηση. Οι αυξημένες έδρες απλώς έδιναν όπλα για τη μάχη. Υπονοούσε την κατάργηση της δημοκρατίας και διακυβέρνησης μέσω Ράιχσταγκ και την εδραίωση δικτατορίας!
Στις Εκλογές 1931 (Ιούλιο) οι Ναζί πήραν 37,4% και 230 έδρες κι έγιναν το μεγαλύτερο κόμμα μα δίχως απόλυτη πλειοψηφία.
9. Ο Χίτλερ ψευδόταν εύκολα πως το NSDAP είχε 1 εκατομμύριο μέλη, μα είχε σχεδόν 850.000, (Ιαν. 1933).
Τα μέλη των SA αυξήθηκαν από 60.000 (Νοεμ 1930) σε 260.000 το 1931 και σε 445.000 το 1932. Στο μεταξύ ο Ερνστ Ρεμ που είχε μεταναστεύσει επέστρεψε και ανέλαβε πάλι την ηγεσία των SA. Η βία στους δρόμους αυξανόταν με την ύφεση και γενικότερη ηθική κατρακύλα. Τραυματισμοί (κυρίως) και θάνατοι των SA αυξήθηκαν από 2.500 το 1930 σε 14.000 το 1932.
Ο αντισημιτισμός παρουσιάστηκε πιο έντονα με μικρά πογκρόμ κατά εβραϊκής περιουσίας τον Οκτ 1930, Σεπ 1931 και Νοεμ 1932. Οι SA φώναζαν «Ζήτω ο Χίτλερ… Γερμανοί ξυπνήστε… Θάνατος στους Εβραίους».
10. Στις εκλογές 1932 οι Ναζί δέχθηκαν πτώση στο ποσοστό τους με 196 έδρες (μείον 34 από το 1931. Μα ήταν ακόμα το πρώτο κόμμα. Ο καγκελάριος Σλέιχερ παραιτήθηκε και ο Χίντενμπουργκ όρισε τον Χίτλερ με δυο Ναζί υπουργούς.
Ήδη ο πρόεδρος κυβερνούσε με διατάγματα: 5 το 1930, 44 το 1931 και 66 το 1932. Η Δημοκρατία γινόταν σταθερά προεδρική δικτατορία.
Ο πρόεδρος, ο αναπληρωτής καγκελάριος Φον Πάπεν και άλλοι (εκτός των αριστερών) συμφώνησαν να καταργηθεί η δημοκρατική διακυβέρνηση για λίγα χρόνια! Και αυτό έγινε μετά τις Εκλογές Μαρίου 1933 οπότε οι Ναζί κατέλαβαν την εξουσία.
