1. Είναι η εποχή της μεγάλης μάχης της Μόσχας, πριν 76 έτη, χειμώνας, 1941, όταν οι Γερμανοί καθηλώθηκαν 24 χιλιόμετρα μακριά από τη σοβιετική πρωτεύουσα. Τι έγινε;
Η διασπορά και αποδοχή ψευδών ειδήσεων δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο. Τώρα φαίνεται περισσότερο και συχνότερο διότι τώρα, χάρη στο Διαδίκτυο και τα σόσιαλ μίντια, γίνεται περισσότερο, ιδίως η αναρχοαριστερή και αντισυστημική ψευδολογία.
Ο Χίτλερ είπε: “Το ψέμα ας είναι μεγάλο μα απλό. Συνεχίστε να το λέτε και τελικά θα γίνει πιστευτό” και αυτό ισχύει για πολλούς.
Στην αριστερή νοοτροπία ισχυρή είναι η πίστη πως η Σοβιετική Ένωση με τον Στρατάρχη Στάλιν κέρδισε τον πόλεμο κι ελευθέρωσε την Ευρώπη. Δεν είναι αλήθεια. Μα οι αριστεροί ενδιαφέρονται μόνο να προπαγανδίσουν τη δική τους αλήθεια – που είναι ασβέστωμα και υποστύλωση των δικών τους αποτυχιών.
Ο Ναζισμός δεν ηττήθηκε από τους Σοβιετικούς και η Ευρώπη δεν ελευθερώθηκε από αυτούς. Αντίθετα, όπως έχω γράψει νωρίτερα, οι Σοβιετικοί χάρη στη Συμφωνία Ρίμπεντροπ-Μολότοφ Σεπτ. 1939, βοηθούσαν τον Χίτλερ εναντίον των Βρετανών επί ενάμιση έτος (1940-1941, παρέχοντας σιτηρά, καουτσούκ, καύσιμα και άλλα και μια βάση υποβρυχίων) ως την ξαφνική χιτλερική εισβολή στη Σοβιετία τον Ιούνιο 1941. Μετά τον πόλεμο δε, σκλάβωσαν στα σοβιετικά τανκς τη μισή Ευρώπη. Ο ναζισμός ηττήθηκε από τον συνδυασμό βρετανικής νοημοσύνης, αμερικανικού οπλοστασίου και σοβιετικού αίματος. Αυτή είναι η αλήθεια. Οι Σοβιετικοί είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες σε άνδρες (και γυναίκες). Έχαναν περίπου έξι άνδρες για κάθε Γερμανό! Και αν τα πράγματα συνέχιζαν σε αυτόν τον ρυθμό θα έχαναν τον πόλεμο και θα συνθηκολογούσαν! Οι άλλοι ισχυρισμοί των κομμουνιστών είναι σκέτη σαχλαμάρα.
2. Η μάχη της Μόσχας που έλαβε χώρα αυτήν την εποχή περίπου θεωρείται σπουδαία μάχη και μεγάλη νίκη των Σοβιετικών και του Στάλιν (= του στρατηγού Ζούκοφ πιο σωστά, που αναδιοργάνωσε τις άμυνες μετά τις ολέθριες επεμβάσεις του ψυχοπαθούς δικτάτορα στις Ένοπλες Δυνάμεις) ενώ οι χιτλερικοί είχαν καθηλωθεί στις λάσπες και τους πάγους.
Μα αν εξεταστούν ρεαλιστικά οι αριθμοί, βλέπουμε πως επρόκειτο για ένα φαντασμαγορικό φιάσκο, που ήταν συνέχεια της πανωλεθρίας που υπέστησαν οι Σοβιετικοί τους θερινούς και φθινοπωρινούς μήνες οπότε απώλεσαν χιλιάδες αεροπλάνα, εκατοντάδες χιλιάδες τεθωρακισμένα, πάνω από ένα εκατομμύριο άνδρες και τη Λευκορωσία, την Ουκρανία και μεγάλες περιοχές στη Ρωσία. Για τους Σοβιετικούς, ναι, οι Γερμανοί κόλλησαν στις λάσπες και τα χιόνια του χειμώνα και πάγωσαν. Ναι, χιλιάδες Μοσκοβίτισσες δούλεψαν σκληρά στις τάφρους και τα άλλα αμυντικά έργα. Ναι, οι σοβιετικές μεραρχίες από τη Σιβηρία ήρθαν και πολέμησαν ηρωικά. Ναι, ανάγκασαν τους Γερμανούς σε υποχώρηση.
Μα το κόστος σε σοβιετικούς άντρες ήταν τεράστιο. Έξι Σοβιετικοί για κάθε έναν Γερμανό. Και οι Σοβιετικοί δεν είχαν τόσους άντρες (και γυναίκες). Ούτε τον οπλισμό, βέβαια. Τα τανκς Τ34 θα αργούσαν ακόμα: ήταν λιγοστά. Και ο Ζούκοφ έψαχνε για εφεδρείες! Όλη την ώρα οι Σύμμαχοι (οι βρομεροί καπιταλιστές Αμερικανοί και Βρετανοί) έστελναν βοήθεια κάθε είδους – κυρίως φορτηγά που ήταν σε μεγάλη έλλειψη στη Ρωσία.
Ως τις αρχές του 1942 οι Σοβιετικοί μπορούσαν να επιστρατεύσουν μόνο δύο δικούς τους για κάθε Γερμανό. Διότι τεράστιες εκτάσεις και πληθυσμοί Ουκρανίας, Λευκορωσίας και Ρωσίας ήταν στον έλεγχο των Γερμανών. Η αχανής Σιβηρία είχε ελάχιστο πληθυσμό. Έτσι κάθε μάχη όπου πάνω από δύο Σοβιετικοί χάνονταν για κάθε Γερμανό ήταν γερμανική νίκη. Δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί αυτό!
3. Συνολικά πιστεύεται πως οι Σοβιετικοί απώλεσαν 21 ως 40 εκατομμύρια ανθρώπους. Ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει ο συνολικός αριθμός. Μα κατά τη μάχη της Μόσχας, ως τον Ιανουάριο 1942, οι Σοβιετικοί προκάλεσαν την υποχώρηση των Γερμανών με απώλεια πάνω από 600.000 ανδρών. Οι Γερμανοί έχασαν 175.000. Στη μάχη του Στάλινγκραντ (Αυγ. 1942 – Φεβ. 1943) οι απώλειες ήταν δύο Σοβιετικοί προς έναν Γερμανό και στη μάχη του Κουρσκ (κυρίως τεθωρακισμένα, καλοκαίρι 1943) πέντε προς έναν. Τα κουκιά είναι μετρημένα εδώ. Τέτοιες σοβιετικές νίκες ήταν μάλλον ήττες μακροπρόθεσμα. Διότι απλούστατα δεν υπήρχαν Σοβιετικοί σε ικανό αριθμό να αντικαταστήσουν τις απώλειες. Γι’ αυτό ο Στάλιν επί ένα έτος εκλιπαρούσε τους Δυτικούς να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο.
Ήταν οι αποβάσεις των Συμμάχων στη Σικελία (Ιούλιος 1943) και ο πόλεμος στην Ιταλία που βοήθησε καθώς οι Γερμανοί είχαν τώρα 2ο Μέτωπο. Και βέβαια η απόβαση στη Νορμανδία (Ιούνιος 1944) διεύρυνε αυτό το Μέτωπο. Οι Γερμανοί δεν είχαν πια τους άντρες και τα όπλα για τα δυο μεγάλα Μέτωπα. Αναγκάστηκαν να μεταφέρουν άνδρες και αεροπλάνα από το ανατολικό στο δυτικό Μέτωπο. Έτσι “νίκησαν” οι Σοβιετικοί.
Και με τη νικηφόρα, χάρη στους Συμμάχους, πορεία τους, οι Σοβιετικοί άρχισαν να σκλαβώνουν στα σταλινικά δεσμά δύσμοιρες χώρες: μέρη της Φινλανδίας, τις τρεις Βαλτικές, και τις Πολωνία, Λευκορωσία, Ουκρανία, Ανατολική Γερμανία, Τσεχο-Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, για λίγο τη Γιουγκοσλαβία και για λίγο πιο πολύ την Αλβανία. Η Ελλάδα τη γλύτωσε χάρη στο πείσμα του Τσώρτσιλ. Και οι κουκουέδες δεν του το συγχώρησαν ποτέ.
Σήμερα σε μερικές από αυτές τις χώρες ο κομμουνισμός είναι μια δυσάρεστη ανάμνηση πλέον και το ΚΚ είναι παράνομο και ανύπαρκτο! Και κάθε χρόνο περνούν ένα αντι-κομμουνιστικό και αντι-χιτλερικό, ένα γενικά αντιφασιστικό, ψήφισμα στην Ευρωβουλή. Οι Έλληνες αναρχοαριστεροί και μερικοί δεξιοί αδιάντροπα ψηφίζουν ενάντια!
