1. Όλα τα άρθρα της σειράς είναι ουσιαστικά αντι-κομμουνιστικά. Συνεχίζω δηλαδή με αντικομουνιστικό μένος, αλλά αναγνωρίζω πως και οι δεξιοί διέπραξαν ανοησίες και φρικτά πράγματα.
«Οι ρίζες και οι πηγές του Εμφυλίου μόνο υποθετικά μπορούν να καταδειχθούν με ακρίβεια στα προγενέστερα γεγονότα. Η κύρια αιτία γι’ αυτό είναι ότι πρόκειται μάλλον για συνδυασμό γεγονότων και καταστάσεων, για μια σειρά συγκυρίες που οδήγησαν προς την εσωτερική έκρηξη την ελληνική κοινωνία». Αυτά γράφει ο Γ. Μαργαρίτης με τη συνήθη του κομμουνιστική σοφιστεία (σ. 52, Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου 1946-49).
Ουσιαστικά δεν λέει τίποτα που να εξηγεί την «έκρηξη». Διότι κάθε φαινόμενο, κοινωνικό, βιολογικό η θερμοπυρηνικό, παράγεται από «συνδυασμό γεγονότων και καταστάσεων» και από «σειρά συγκυρίες».
Κοινωνικά φαινόμενα όπως εμφύλιοι δεν παράγονται τυχαία, όπως υπονοεί ο Γ. Μαργαρίτης, από τυφλές δυνάμεις της Τύχης ή Μοίρας ή Ιστορίας, κατά τον μαρξιστικό επιστημονισμό. Οι κοινωνίες αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι κατακυριεύονται από αντιλήψεις, διαθέσεις κι επιθυμίες (=φιλοδοξίες, σκοπούς, οράματα) και αυτές τους προτρέπουν σε δράση.
2. Η αιτία του Εμφυλίου ήταν η φιλοδοξία του ΚΚΕ να αρπάξει την εξουσία και αυτή συγκρούστηκε με άλλες αντιμαχόμενες φιλοδοξίες κι έχασε!
Από τις αρχές του 20ου αιώνα παντού στην υφήλιο όπου ιδρύθηκε κομμουνιστικό κόμμα ο απώτερος σκοπός του ήταν να πάρει την εξουσία με ειρηνικά ή βίαια μέσα και με απάτες. Πουθενά, ποτέ, δεν κατάφερε να γίνει κυβέρνηση με ειρηνικά μέσα, με τον κοινοβουλευτισμό!
Το ίδιο προσπάθησε να πετύχει και στην Ελλάδα αλλά απέτυχε τον χειμώνα 1944-45 και προσπάθησε ξανά το 1946 με πλήρη πόλεμο.
Η «λευκή τρομοκρατία» την οποία επικαλούνται ιστορικοί κάθε πολιτικής απόχρωσης ως αιτία, οι διώξεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις, οι απάνθρωποι βασανισμοί και ο εξοστρακισμός των κομμουνιστών σε πολίτες 2ης και 3ης κατηγορίας, ήταν η αφορμή.
Η απάντηση εδώ για την αφορμή είναι πανεύκολη.
3. Το δύσκολο ερώτημα είναι γιατί ο κομμουνισμός ή αριστερισμός ρίζωσε και απλώθηκε τόσο πλατιά στην Ελλάδα ώστε στις εκλογές να μπορούν τέτοια κόμματα (αριστερά και σοσιαλιστικά) να πιάνουν πάνω από 40% των ψήφων και η Δεξιά να μένει σταθερά στο 30%.
Η απάντηση δεν έχει καμιά σχέση με τον μαρξικό δήθεν «νόμο» του ιστορικού προτσέσου και της πάλης των τάξεων.
Κι εδώ η απάντηση βρίσκεται στη νοοτροπία, στον ψυχολογικό παράγοντα, που συνίσταται σε αντιλήψεις, διαθέσεις κι επιθυμίες.
Οι αιτίες κοινωνικών φαινομένων δεν βρίσκονται ποτέ στο ίδιο επίπεδο με τα φαινόμενα, τα γεγονότα, τις πράξεις των ανθρώπων Βρίσκονται στο λεπτότερο επίπεδο της νόησης, η οποία τελικά παράγει τη δράση που είναι το φαινόμενο υπό έρευνα.
4. Ουδέποτε στην ιστορία των Νεότερων Χρόνων της Ελλάδας υπήρξε πραγματική απόπειρα από την άρχουσα τάξη, την εκκλησία ή την ακαδημαϊκή κοινότητα να συντονίσουν τις δυνάμεις τους και να (επι)μορφώσουν τον λαό ώστε να ξέρει κάπως τι πραγματικά γίνεται στη χώρα του και στον κόσμο.
Αυτό το βλέπουμε πεντακάθαρα σήμερα με την κρίση που εκδηλώθηκε το 2010 και δεν λέει να κοπάσει. Κανένας, εκτός ελάχιστων δημοσιογράφων και συγγραφέων, δεν έχει εξηγήσει στον λαό πλήρως και λεπτομερώς τι φταίει για την κρίση και πως μπορεί η κατάσταση να αλλάξει. Κάθε πολιτικό κόμμα απλώς κατηγορεί όλα τα άλλα και οι κομματάρχες συνεχίζουν τις μεταξύ τους κοκορομαχίες με τη ξύλινη γλώσσα που χρησιμοποιούν εδώ και δεκαετίες.
Αλλά σε παλαιότερες εποχές έγιναν πολύ χειρότερα πράγματα. Οι πολιτικοί και των δημοκρατικών και των μοναρχικών κομμάτων καθώς και η μοναρχία, όχι μόνο δεν ενδιαφερθήκαν για την ανύψωση, εκπαίδευση κι ευημερία του λαού, μα τον καταπίεζαν κιόλας σε άγνοια και φτώχεια.
Θα επανέλθω.
