1. Δεν έχουν άδικο αυτοί που αποφάνθηκαν πως ο κομμουνισμός έγινε σύντομα θρησκεία.
Κάθε θρησκεία έχει ένα μεγάλο στοιχείο παραλογισμού καθώς διδάσκει “πίστευε και μη ερεύνα”. Έχει επίσης αιρέσεις ή σέχτες.
Έτσι ακριβώς είναι και ο κομμουνισμός.
Μια αίρεση, την οποία οι γαλαζόαιμοι σταλινιστές ή μαοϊστές (και άλλοι εξίσου επίσημοι κλάδοι) θεωρούν ρεβιζιονιστική (=αναθεωρητική), πιστεύει πως όλα τα καλά του κομμουνισμού πηγάζουν όχι από την εκλεγμένη ηγεσία (κεντρική επιτροπή, πολιτμπούρο κλπ) αλλά από τον ίδιο τον λαό: επανάσταση, οργάνωση, διοίκηση, παραγωγή κλπ.
Γράφω αυτή την εισαγωγή διότι εδώ ανήκει ο Γάλλος Dominique Eudes που έγραφε το Οι Καπετάνιοι (1970, 1995) το οποίο εξέτασα νωρίτερα.
2. Δεν γνωρίζω αν είναι (ήταν;) κομμουνιστής αλλά σίγουρα ήταν (είναι;) αριστερός αυτής της νοοτροπίας. (Σε άλλο άρθρο ίσως θα εξετάσω ενδελεχώς αυτή την παράλογη αντίληψη.)
Ο D. Eudes ηρωοποιεί τους εαμίτες-ελασίτες, πολλοί από τους οποίους (και πολλοί κομμουνιστές) όντως πολέμησαν γενναία τους ναζιστές κατακτητές και τους σαδιστές ταγματασφαλίτες.
Αλλά παραγνωρίζει τον ηρωισμό και των δεξιών αντιστασιακών και τους αποδίδει ποταπά μόνο κίνητρα, φιλοδοξίες και ζηλοφθονίες.
Παραθέτει (σ 83-3) τη γνώμη του Σαράφη ο οποίος έγινε αριστερότερος κι ελασιτότερος του Άρη ως στρατηγός των ανταρτών (στο “Ο ΕΛΑΣ”, Αθήνα 1958, σ 98-9):
“Οι οργανώσεις Ζέρβα, Ψαρρού κλπ ήταν σφάλμα και πως αντί να βοηθάνε την υπόθεση των συμμάχων, αντίθετα την εξασθένιζαν και προπαρασκεύαζαν τον εμφύλιο πόλεμο για τις προσωπικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις των αρχηγών, που θα υποκινούσαν και θα κατευθύνονταν από διάφορα συμφέροντα ντόπια και ξένα”. Αγνότατη κομμουνιστική ορολογία.
3. Πόσο σφάλλει και ο D. Eudes και ο Σαράφης! Διότι δεξιές αντιστασιακές οργανώσεις ιδρύθηκαν μήνες ολόκληρους πριν το ΕΑΜ (που παρουσιάστηκε μετά τον ΕΔΕΣ, τον Σεπτ. 1941). Ο συνταγματάρχης Ψαρρός πρώτος ίδρυσε τον Μάιο 1941 την “Ελευθερία”, μια από τις πρώτες, αν όχι την πρώτη οργάνωση, στη Θεσσαλονίκη. Νωρίτερα έδρασε άμεσα και μόνη η Λέλα Καραγιάννη και σταδιακά έφτιαξε τη θρυλική Μπουμπουλίνα της. Τον Ιούλιο αξιωματικοί του στρατού ίδρυσαν την “Υπερασπισταί Βορείου Ελλάδος”, που τον Ιούλιο 1942 έγινε η Π(ανελλήνια) Α(πελευθερωτική) Ο(ργάνωση) αφού αποκόπηκε από αξιωματικούς που έγιναν συνεργάτες του εχθρού. Και οπωσδήποτε πολλές ομάδες και οργανώσεις όπως του Ψαρρού και του Ζέρβα προωθούσαν την αγγλική πολιτική, τη δημοκρατία και την κυβέρνηση στην Αίγυπτο.
Αλλά τι προωθούσε ο Σαράφης και το ΕΑΜ; Μια πραγματικά ανεξάρτητη Ελλάδα; ή μια Ελλάδα υποταγμένη στη Σοβιετία του Στάλιν, όπως αργότερα η Βουλγαρία και άλλες χώρες; Δηλαδή το ΕΑΜ και το ΚΚΕ δεν υποκινούνταν και δεν κατευθύνονταν από ξένους;
Βεβαίως. Ύπουλα μα εξίσου άγρια και άπληστα. Κι εδώ βλέπουμε τους περιορισμούς και την εθελοτυφλία που επιβάλλει ο φανατισμός και στον Eudes και στον Σαράφη.
4. Ο D. Eudes επανειλημμένα φωτίζει τη διαφορά μεταξύ του Βελουχιώτη και των ηρωικών μαυροσκούφηδών του και των ανθρώπων της Κεντρικής Επιτροπής που δυσπιστούσαν για το κίνημα των βουνών επηρεασμένοι από “την αταβιστική καχυποψία του σταλινισμού απέναντι στην αγροτιά” (σ 25) και τονίζει την ανωτερότητα του Βελουχιώτη και των συντρόφων του. Π.χ. σ 146: “Η εικόνα του κομμουνισμού στο βουνό είναι το αγροτικό αντάρτικο, η αυτοδιοίκηση των χωριών, η λαϊκή δικαιοσύνη, η αποκέντρωση, η παράδοση της Εθνικής Αντίστασης, οι κλέφτες (=του ’21;), οι γενειοφόροι και κάποτε οι παπάδες. Αν αυτή η εικόνα δεν είναι πολύ ορθόδοξη σε σχέση με το σταλινικό μοντέλο δεν σημαίνει πως δεν είναι βαθιά επαναστατική” (στον δικό του γνήσιο κομμουνισμό!).
Αργότερα, περιγράφει τους εκπροσώπους του ΕΑΜ και ΚΚΕ που υπέγραψαν τη συμφωνία του Λιβάνου (Μάιος 1944) της ενοποίησης όλων των αντιστασιακών υπό την Ενιαία Κυβέρνηση στο εξωτερικό (σ 183) – περιγραφή που είναι σκέτη ανοησία:
“Δεν είναι άνδρες με δύναμη και συνείδηση της δύναμης που εκπροσωπούν· είναι φιλελεύθεροι, ενοχλημένοι από τις προσβολές που τους προσάπτονται, ή θεωρητικοί που επιθυμούν να φανούν καθώς πρέπει”.
Μα ο Σαράφης ήταν εκεί! Και ο παλαιός κι έμπειρος επαναστάτης Ρούσσος! Και, το πιο σοβαρό, αργότερα η Π(ολιτική) Ε(πιτροπή) Ε(θνικής) Α(πελευθέρωσης), που ιδρύθηκε τον Μάρτιο κι εγκαταστάθηκε στη Βινιάνη της Ευρυτανίας ως “κυβέρνηση του Βουνού”, ενέκρινε τη συμφωνία!
5. Ελπίζω πως αναδύθηκαν και οι αιρέσεις και οι παραλογισμοί. Στις 15 Αυγ 1944 υπέγραψαν ο Σβώλος για την ΠΕΕΑ, ο Παρτσαλίδης για το ΕΑΜ και ο Σιάντος για το ΚΚΕ. Αν όντως οι «γνήσιοι» κομμουνιστές του βουνού, που είχαν τα όπλα και μεγάλη ακολουθία, διαφωνούσαν τόσο ριζικά με τους «θεωρητικούς» τους και τη συμφωνία, γιατί την αποδέχθηκαν;
Όποια άλλη απάντηση και αν δοθεί είναι σαθρή και αναληθής.
