Ούτε το Ισραήλ κυβερνιέται από σοφούς ή αποτελείται από αγγελικούς πολίτες. Οπωσδήποτε θα υπάρχουν 2-3 σοφοί και μερικοί έντιμοι πολίτες που αναγνωρίζουν τις ανοησίες του κυνικού εγωπαθούς Νετανιάχου (ο οποίος έχει ν’ αντιμετωπίσει δικαστήρια). Μα τόσο η πολιτική φάρα όσο και οι μάζες διακατέχονται, όπως οι λαοί παντού, από την επιθυμία για προσωπική καλοπέραση στον υλικό κόσμο.
Πώς η Μοσάντ, η τρομερή Υπηρεσία αντικατασκοπίας (και τιμωρίας τρομοκρατών στο Εξωτερικό), πιάστηκε στον ύπνο όσον αφορά την τρομοκρατική εισβολή της Χαμάς (7/10/23) που σχεδιαζόταν από τον διαβόητο “Επισκέπτη”, Mohamed Deif, για έναν χρόνο;
Οι αναλυτές όλοι μιλούν για τη διαίρεση στους πολιτικούς και την κυβέρνηση του Ισραήλ και ορισμένες ακροδεξιές (και θρησκευτικές) πολιτικές του Νετανιάχου. Μα αυτά όλα δεν εξηγούν την αποτυχία της Μοσάντ να συλλέξει πληροφορίες για την επικείμενη εισβολή.
Δίνονται πολλές εξηγήσεις για τη χρονική στιγμή της τρομοκρατικής επίθεσης. Πάντα προέχει το άσβηστο μίσος των φανατικών Ισλαμιστών κατά του Ισραήλ. Μετά, ήταν η επέτειος του Yom Kipur πολέμου όταν οι Άραβες επιτέθηκαν έξαφνα από τον νότο, ανατολή και βορρά. Ήταν Σαββατοκύριακο με πολλούς στρατιώτες, φρουρούς, υπαλλήλους κ.λπ., να λείπουν με ρεπό. Επίσης, έπρεπε να διακοπούν οι συνομιλίες με τη Σαουδική Αραβία που θα σφράγιζαν φιλικές σχέσεις με Ισραήλ, όπως οι Αίγυπτος και Ιορδανία. Η αντιπαλότητα της Χαμάς με την Παλαιστινιακή Αρχή που κυβερνά τη Δυτική όχθη οξύνθηκε και η Χαμάς που κυβερνά τη Γάζα έπρεπε να δείξει ποιοι είναι οι πραγματικοί ηγέτες. Επίσης οι Χαμάς ηγέτες ένιωθαν πως ο λαός της Γάζας δεν τους εμπιστευόταν πια διότι δεν κυβερνούσαν καλά λόγω πιέσεων από άλλες χώρες και ιδίως το Ισραήλ.
Θα υπάρχουν ίσως και άλλοι λόγοι. Κυρίως η ασυνεννοησία στον κυβερνητικό συνασπισμό από τους μάλλον διεφθαρμένους ακροδεξιούς και θρησκευτικούς ζηλωτές του Νετανιάχου, που είχαν δημιουργήσει διαφωνίες με τις ένοπλες δυνάμεις, τις υπηρεσίες ασφαλείας και άλλους κρατικούς μηχανισμούς. Μερικές χιλιάδες έφεδροι (μαζί και πιλότοι!) αρνούνταν να συμμετέχουν σε ασκήσεις. Ο Νετανιάχου δρούσε απολυταρχικά δίχως να συσκέπτεται με τις διάφορες υπηρεσίες και το υπ. Εξωτερικών! Είχε μάλιστα διορίσει δικούς του μόνο με κομματικά κριτήρια!
Μα το ερώτημα παραμένει. Πώς οι Υπηρεσίες Εθνικής Ασφάλειας και η περιβόητη Μοσάντ δεν είχαν τις αναγκαίες για την περίπτωση πληροφορίες;
Δεν γνώριζαν τίποτα για τη νέα εκπαίδευση που δέχονταν οι τρομοκράτες, ούτε για την εισαγωγή τεράστιου αριθμού πυραύλων και ρουκετών, ούτε για τους τελευταίους σχεδιασμούς της Χαμάς.
Μερικοί γράφουν πως δόθηκαν προειδοποιήσεις στον Νετανιάχου για αυξανόμενο κίνδυνο, μα τίποτα χειροπιαστό και ακριβές. Έτσι η κυβέρνηση αγνόησε τέτοιες πληροφορίες νιώθοντας πως δίνοντας άδειες εισόδου στο Ισραήλ και ορισμένες οικονομικές ελαφρύνσεις, θα κρατούσαν τους φανατικούς ήσυχους, καθώς αυτοί έδειχναν να τείνουν προς εξομάλυνση των σχέσεων. Το γεγονός είναι πως ο Νετανιάχου προσπαθούσε με κάθε τρόπο ν΄ αποφύγει τις κατηγορίες για διαφθορά στα δικαστήρια.
Μα το γεγονός παραμένει πως για άγνωστους για την ώρα λόγους, η Μοσάντ απέτυχε να συλλέξει τις απαραίτητες πληροφορίες.
