(9/11/23)
Στις 7 Οκτωβρίου η διάθεσή μας άλλαξε μόλις μάθαμε για την εισβολή και τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Χαμάς τρομοκράτες.
Το Ισραήλ προειδοποίησε του Γαζανούς πως θα βομβαρδίσει και θα εισβάλει στη Λωρίδα της Γάζας για να εξαρθρώσει και να εξοντώσει τους τρομοκράτες της Χαμάς. Ζήτησε από τους κατοίκους στη Βόρεια Γάζα να μετακινηθούν στον νότο για να αποφευχθούν μεγάλες παράπλευρες απώλειες αμάχων. Και για αρκετές μέρες δεν έκανε την εισβολή.
Την ίδια περίοδο οι τρομοκράτες πίεζαν τους αμάχους να μη φύγουν ούτως ώστε να μη χάσουν οι ίδιοι τις ασπίδες υπεράσπισής τους και για να υπάρχουν θύματα αμάχων και να διαμαρτύρονται και να κλαίγονται διεθνώς δείχνοντας φωτογραφίες θυμάτων.
Όταν μάλιστα οι πιο νουνεχείς Γαζανοί άρχισαν να μετακινούνται νότια και άνοιξε η διέλευση προς Αίγυπτο, οι τρομοκράτες, με τη χαρακτηριστική κυνικότητα και απανθρωπιά τους πυροβολούσαν, λέγεται, τους δικούς τους για να τους εμποδίσουν να φύγουν και να παρουσιάζουν θύματα αμάχων! Οι ίδιοι δε κλέβουν μεγάλες ποσότητες ανθρωπιστικής βοήθειας για δική τους κατανάλωση – όπως π.χ. τα καύσιμα που εισέρχονται για τις γεννήτριες νοσοκομείων.
Μετά φταίει το Ισραήλ!… Όπως σπεύδουν να γράφουν πολλοί δικοί μας και ξένοι ανόητοι αρθρογράφοι!…
Μια Γαλλίδα, κα Julie Létale, ανάρτησε σύντομο άρθρο στο Διαδίκτυο για το πως η ίδια, η οικογένεια και γνωστοί της στρέφονται τώρα υπέρ του Ισραήλ κι εναντίον των Παλαιστινίων.
“Η γενική διάθεση είναι τώρα πως αφού έγινε επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, θα ακολουθήσει αντεπίθεση και μάλιστα ισχυρότερη. Και αυτό δεν το λέω σαν μια αφελή απάντηση εκδικητικότητας που δικαιολογεί όλα όσα κάνουν οι Ισραηλινοί ούτε ως παραγνώριση της δυστυχίας των Παλαιστινίων. Είναι μια ωμή αναγνώριση των γεγονότων της πραγματικότητας από τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου.
Όλοι καταλάβαμε από την πρώτη μέρα πως τα γεγονότα θα ακολουθούσαν μια αναπόδραστη διαδοχή και δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι.
Οι περισσότεροι Γάλλοι πάψαμε να υποστηρίζουμε μια ή άλλη πλευρά εδώ και χρόνια. Είναι μια σύγκρουση που ξεκίνησε προτού εμείς γεννηθούμε και ίσως να συνεχιστεί μετά το θάνατό μας. Μα ναι, συμπαθούσαμε τους Παλαιστινίους γιατί νομίζαμε πως τους ξεγέλασαν οι μεγάλοι αποικιοκράτες (μαζί και η χώρα μας). Αλλά δεν ενδιαφερόμασταν – εκτός από ειδήσεις για αντισημίτες και σιωνιστές.
Αλλά στις 7 Οκτωβρίου η διάθεσή μας άλλαξε μόλις μάθαμε για την εισβολή και τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Χαμάς τρομοκράτες.
Μετά τις αντεπιθέσεις του Ισραήλ οι προ-Παλαιστίνιοι ξεσηκώθηκαν νιώθοντας δικαιωμένοι, μα δεν κέρδισαν πολλή στήριξη από ανθρώπους που δεν ήταν ήδη με το μέρος τους. Αντίθετα, παρατήρησα πως γνωστοί και άλλοι που κάθονταν στον φράχτη και μερικοί που χλιαρά έστω στήριζαν Παλαιστίνιους, μετά τις 7/10 έχουν γείρει υπέρ των Ισραηλινών. Ακόμα και μερικοί Μουσουλμάνοι.
Ξέρουμε πως είτε στηρίζουμε είτε όχι το Ισραήλ, οι Εβραίοι εδώ (και είναι πολλοί) δεν πρόκειται να μας απειλήσουν. Μα οι Άραβες Μωαμεθανοί είναι αλλιώτικοι. Αυτοί απειλούν ανοιχτά, πρόστυχα.
Βέβαια καταφρονούμε τον Νετανιάχου και την ακροδεξιά συμμαχία του και όλα τα παράνομα που έχει κάνει κι έχει προωθήσει – στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη. Μα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα διπλά μέτρα και σταθμά των Παλαιστινίων και των Αράβων Ισλαμιστών ή τις διαδηλώσεις τους στις πόλεις μας με “Αλλάχου Άκμπαρ” και αντισημιτικά και αντιχριστιανικά συνθήματα. Έτσι επιλέγουμε την πλευρά που επιδεικνύει λιγότερη βαρβαρότητα, περισσότερη ανθρωπινότητα.”
