Αφήνω πια τις προσωπικές μου αρέσκειες όπως στα (1) και (2). Εδώ επικεντρώνομαι σε ηθικά και πραγματιστικά κριτήρια.
Οι αντι-Ισραηλινοί στη Δύση, οργανισμοί και άτομα, όπως π.χ. τα βουτυρόπεδα του Χάρβαρντ ή σελέμπριτις σαν την Σούζαν Σάραντον, παραγνωρίζουν, όχι άθελα σε πολλές περιπτώσεις, ότι –
1. Το Ισραήλ είναι το μόνο κράτος στη Μέση Ανατολή με φιλελεύθερο (όσο γίνεται), δημοκρατικό καθεστώς όπου ακόμα και Άραβες Ισλαμιστές έχουν ίσα δικαιώματα με Εβραίους. Έχουν τα καλύτερα Πανεπιστήμια και νοσοκομεία στην όλη περιοχή και μια αναπτυγμένη γεωργία και βιομηχανία.
2. Απήχθησαν γυναίκες και παιδιά, μα Οργανώσεις για ανθρώπινα δικαιώματα δεν είπαν τίποτα.
3. Βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν γυναίκες, μα φεμινιστικές οργανώσεις δεν είπαν τίποτα.
4. Η Διεθνής Αμνηστία επίσης δεν είπε τίποτα για τις απαγωγές και τον αποκεφαλισμό παιδιών και το κάψιμο βρεφών!
5. Οργανώσεις που προάγουν τα δικαιώματα γυναικών, την ισοτιμία και ασφάλεια τους, υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους που αγνοούν αυτά τα δικαιώματα και τα καταπατούν.
6. Οι οργανώσεις LGBTQ υποστηρίζουν αυτούς τους ίδιους που θανατώνουν μέλη των LGBTQ ομάδων.
7. Αναρχο-αριστεροί που πιστεύουν δήθεν σε ελευθερίες και ισότητες υποστηρίζουν αυτούς που καταπατούν βάρβαρα αυτές τις ελευθερίες και ισότητες.
Αυτοί όλοι δεν είναι απλώς αφελείς: είναι ανισόρροποι.
