Θα νικήσει το Ισραήλ γιατί έχει ένα όπλο που καμία αραβική χώρα δεν έχει. Οι Ισραηλινοί δεν έχουν πού αλλού να πάνε.
Μα έχουν και τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του αληθινού πατριώτη (που δυστυχώς δεν την έχουν οι πολιτικοί του). Να μια επιστολή του 35χρονου Elkana Vizel, πατέρα 4 παιδιών, που σκοτώθηκε με 20 άλλους συμπολεμιστές στη Γάζα 22/1/24.
Αν διαβάζετε αυτά τα λόγια κάτι έπαθα.
Αν πιάστηκα αιχμάλωτος, απαιτώ να μη γίνει καμιά συμφωνία ανταλλαγής μου με τρομοκράτη. Η αδιάψευστη νίκη μας είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Γι’ αυτό συνεχίστε τις προσπάθειες για τη νίκη μας που πρέπει να είναι σίγουρη!
Ίσως έχω σκοτωθεί. Ο θάνατος του στρατιώτη στη μάχη είναι λυπηρός. Μα εγώ σας ζητώ να είστε χαρούμενοι.
Μη λυπάστε που με αποχαιρετάτε. Τραγουδήστε και χαροποιείστε τις καρδιές άλλων. Να κρατάτε χέρια και να ενδυναμώνετε ο ένας τον άλλο. Έχουμε τόσα πράγματα να είμαστε περήφανοι κι ευτυχισμένοι. Είμαστε μια γενιά εξιλέωσης! Γράφουμε τις πιο σημαντικές στιγμές της ιστορίας του έθνους μας – και του σύνολου κόσμου.
Σας ζητώ να είστε αισιόδοξοι. Να επιλέγετε τη ζωή – μια ζωή αγάπης, αγνότητας, ελπίδας κι αισιοδοξίας.
Να κοιτάτε τους αγαπημένους σας στα μάτια και να τους υπενθυμίζετε πως όλα όσα εμπειρώνται στη ζωή τους αξίζουν, όλα! Επομένως έχουν πολλά για να ζήσουν. Μη σταματάτε τη δύναμη της ζωής ούτε μια στιγμή!
Ήμουν τραυματισμένος ήδη και υπό προστασία και θεραπεία. Είχα την επιλογή να μείνω πίσω. Μα δεν μετανιώνω ούτε στιγμή την απόφασή μου να γυρίσω πίσω στη μάχη. Απεναντίας, είναι η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ.
Elkana Vizel
Να κι ένα σημείωμα που άφησε ένας Μουσουλμάνος Βεδουίνος, ο Ahmad Abu Latif, 26 ετών σύζυγος και πατέρας που σκοτώθηκε πολεμώντας με τις IDF στη Γάζα 23/1/24.
Το έγραψε στο Facebook μια μέρα πριν τον θάνατό του.
«Είμαι περήφανος που είμαι Βεδουίνος και που υπηρετώ στις IDF. Είχα το προνόμιο να υπερασπιστώ και να προστατεύσω σε μια υπηρεσία γεμάτη νόημα. Δεν θέλω να τη ξεχάσω ποτέ.»
Ahmad Abu Latif
