1. Είναι η κυβέρνηση, οι αεροπορικές εταιρείες, ο αερολιμένας: τρεις παράγοντες που βάλθηκαν να εξυπηρετήσουν εμάς, το κοινό, τους ταξιδιώτες – με άνεση και κυρίως ασφάλεια.
Οι ισχυρισμοί τους περί εξυπηρέτησης και ασφάλειας είναι, όπως φαίνεται αμέσως, μπαρούφες.
Το βασικό κίνητρο είναι απληστία. Η κυβέρνηση παραγνώρισε τη γνώμη των επιστημόνων ενδίδοντας στις πιέσεις των κερδοσκόπων μα και προβάλλοντας ένα ίματζ αποτελεσματικής διαχείρισης κρίσεων κι «επανεκκίνησης της οικονομίας». Οι αεροπορικές έχασαν πολλά χρήματα λόγω λόκνταουν και ήθελαν όχι «επανεκκίνηση της οικονομίας» μα γρήγορη επανεκκίνηση κερδών. Το ίδιο και το αεροδρόμιο.
Κι εμείς, το κοινό που δεν μαθαίνει από τα λάθη και τα πάθη του, ιδίως εμείς άνω των 75, οι ευπαθείς ηλικίες, φυσικά δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε, ούτε για επείγουσες δουλειές, ούτε για να δούμε συγγενείς και φίλους, ούτε για «ασφαλείς διακοπές».
2. Τα μέτρα που «θωρακίζουν» την ασφάλεια είναι γελοία.
Πρώτα-πρώτα, οι ταξιδιώτες σαρδελοποιούνται μέσα στο σκάφος, ενώ το αρχικό πρωτόκολλο προέβλεπε μισές θέσεις μόνο: μια θέση γεμάτη, μια άδεια. Μα η καλή μας Aegean ήθελε να καλύψει γρήγορα τις απώλειες κερδών κι έτσι πίεσε και, πήρε άδεια για γεμάτα αεροσκάφη.
Μα δεν τρώνε όλοι κουτόχορτο και λίγοι μόνο αποφάσισαν να ρισκάρουν ταξίδι σε τέτοιες συνθήκες. Έτσι τα σκάφη έμειναν μισοάδεια!
Τότε ο επιχειρηματικός δαίμονας προχώρησε σε ακύρωση και σύμπτυξη πτήσεων έτσι που να έχει γεμάτα σκάφη και λίγα έξοδα.
Πολύ σωστά. Αυτό όμως θα ήταν πρακτικό και ηθικό αν δεν υπήρχε η πανδημία με τη δολοφονική της απειλή. Στις περιστάσεις είναι αισχροκέρδεια με τη συνεργασία μιας κυνικής κυβέρνησης.
(Άκουσα και τον κ. Μόσιαλο σε κανάλι να εξηγεί με ήπιο στόμφο πως χρειάζονται τα μέτρα προφύλαξης μα χρειάζεται και η «επανεκκίνηση της οικονομίας». Χρειάζονται και τα δύο… Μπούρδες!)
3. Στο αεροδρόμιο, τηρούνται μέτρα πρωτόκολλου εντελώς επιφανειακά. Ναι, οι ταξιδιώτες τηρούν αποστάσεις στην αίθουσα αναμονής, ιδίως στην επαρχία όπου λίγοι ταξιδεύουν προς την Αθήνα. Μα όχι για πολλή ώρα.
Στην Αθήνα και άλλα κεντρικά αεροδρόμια οι αποστάσεις μειώθηκαν καθώς αυξήθηκαν οι ταξιδιώτες.
Οι περισσότεροι φορούσαν μάσκα μα, οι περισσότεροι στο σαγόνι! Μύτες και στόματα ήταν εκτεθειμένα και απειλούσαν άλλους!
Όλα τα μέτρα προφύλαξης που κάπως τηρούνταν στην αναμονή και στον έλεγχο επιβίβασης (εισιτήριο, ταυτότητα) εξανεμίστηκαν στο λεωφορείο που πήγαινε στο σκάφος. Όπως γινόταν πριν την πανδημία, το ίδιο και τώρα, οι άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες, κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο – με μάσκες πεσμένες!
Πόσο θα κόστιζε ένα λεωφορείο παραπάνω για μια τόσο σύντομη διαδρομή;
Μέσα στο σκάφος τα ίδια. Οι μάσκες χαλαρές. Λιγοστοί μόνο κάλυπταν μύτη και στόμα. Και φυσικά, καμιά απόσταση.
Και, βέβαια, αφού μπήκαν όλοι μέσα, γίνεται ανακοίνωση καθυστέρησης. (Πύργος ελέγχου εδώ.)
Να μπει το κλιματιστικό ή όχι, καθώς η ζέστη αυξάνεται;
Τελικά μπήκε. Ανακούφιση, μα και κίνδυνος ιού.
4. Μην πιστεύετε κανέναν επιχειρηματία πως θέλει να εξυπηρετήσει με ασφάλεια το κοινό. Θέλει να εξυπηρετήσει το κέρδος του!
Μην πιστεύετε καμιά κυβέρνηση πως ενεργεί για το καλό του λαού.
Ενεργεί για την επανεκλογή της, χωρίς να τα καταφέρνει πάντα, λόγω ανοησίας!
