Αυτό έμαθε ο Τσίπρας από τα φοιτητικά του, αυτό θα συνεχίσει να κάνει. Να σουλατσάρει με πλήρη αναισθησία για το καραγκιοζιλίκι που προβάλλει από τη βρόμικη σκηνή που θεωρεί το φόρτε του ως «άχαστος».
Τι χάος πρέπει να κυριαρχεί στο κρανίο του παντού γύρω από την αξεδίψαστη και αδίστακτη εξουσιομανία του!
Μέσα στον Μάη (15-18) κι ενώ γλιστρούσαμε πάλι πίσω στην ολισθηρή κανονικότητα, όπου οι πάντες κάνουν πάλι τα πάντα του κεφιού τους, αυτός αποφάσισε να συνεχίσει να στηρίζει τον τσιπρισμό στην χυδαιότερη μορφή του (Πολάκης, Ηλιόπουλος, Γρηγόρης κλπ.) και τα έβαλε στα κρυφά με πιο προσγειωμένους συντρόφους (Βούτση, Τσακαλώτο κλπ.) που έχουν αγανακτήσει με τη χυδαιότητα.
Το παλικάρι μας πάσχει από ανυποχώρητη σχιζοφρένεια.
Αυτός, που ήταν πρωθυπουργός επί 4,5 έτη, μετά από 9 μήνες κι ενώ παραλύσαμε σχεδόν λόγω πανδημίας, φωνασκεί πως η Ελληνική Δημοκρατία υπό τον Μητσοτάκη έχει γίνει ολοκληρωτικό καθεστώς, που του θυμίζει την Ουγγαρία του Όρμπαν, και ας μην ξέρει τίποτα για κείνη. Κι ενώ η ταλαίπωρη κυβέρνηση έχει αρκετή παρουσία κι ενέργεια να μοιράζει οριζόντια επιδόματα και να απαγορεύει τις απολύσεις, προχωράει, λέει ο ασυνάρτητος λιμοκοντόρος, σε έναν νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό!
Τύφλα να έχουν τέτοιοι μετασχηματισμοί και τα θαύματα όπου το κρασί γίνεται νερό, μπροστά στους μετασχηματισμούς του τσιπρικού κρανίου.
Το δοκίμασε ο άνθρωπος. Δοκίμασε τον ήπιο τόνο της συναίνεσης, που ήταν σιωπή και απραξία. Δοκίμασε και λίγη «προγραμματισμένη» δράση. Μα η φορεσιά αυτή δεν του πάει: την νιώθει σαν ζουρλομανδύα.
Δεν θέλει γραβάτα, δεν θέλει κοστούμια. Θέλει γύμνια. Γύμνια από συναίνεση, πρόγραμμα, λογική. Τσιπρισμός με λίγο πιπέρι πολακισμού!
Πώς να νιώθει άραγε τώρα που ο Μητσοτάκης τυχαίνει αποδοχής ακόμα και πολλών τσιπριστών; Είναι δυνατόν να μη βλέπει πόσο πίσω έμεινε ο ίδιος, αυτός ο άχαστος τακτικιστής και δεινός διαπραγματευτής;
Και βέβαια το βλέπει. Γι’ αυτό με την πρώτη ευκαιρία πέταξε το σεμνό ρούχο της συναίνεσης και προβάλλει την παλικαρίσια γύμνια του με τα στριφογυρίσματα της χαοτικής ανεπάρκειάς του.
Βία, επανάσταση, πόλεμος. Ή εσείς ή εγώ!
Ακόμα και στην εντοίχιση της πλάκας εις μνήμη των θυμάτων της Μαρφίν – ακόμα και σε μια τόσο απολίτικη πράξη πέταξε τη σκουπιδιακή πολιτική του – Ή εσείς ή εγώ!
Στον κόσμο τον μεγάλο, τον ψεύτικο ντουνιά, όλοι χωράμε, σίγουρα. Όχι ο Τσίπρας.
Στην πολιτική – μόνο Εγώ – και ας μην ενδιαφέρεται άλλος κανείς!
