1. Ο Coolidge (1872-1933) ήταν ο 30ος πρόεδρος στην περίοδο 1923-29. Ήταν ένας ρεπουμπλικανός δικηγόρος που, αφού χρημάτισε ως Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης και από το 1921-23 ως αντιπρόεδρος, έγινε πρόεδρος μετά τον αιφνίδιο θάνατο του 29ου προέδρου WG Harding το 1923.
Το 1903 παντρεύτηκε την ζωηρή Grace Anna Goodhue, καθηγήτρια σε μια σχολή κωφών και έκαναν δυο γιους τον John και τον Calvin junior ο οποίος πέθανε σε ηλικία 16 ετών (1924).
Μετά από τα πολλά σκάνδαλα της προηγούμενης διοίκησης, ο Κάλβιν Κούλιτζ με τη δική του άψογη συμπεριφορά επανέφερε την εμπιστοσύνη των πολιτών στον Λευκό Οίκο και άφησε το αξίωμά του πολύ δημοφιλής. Οι Ρεπουμπλικάνοι ήθελαν το 1932 να τον βάλουν ως υποψήφιό τους απέναντι στον Ρούσβελτ των Δημοκρατικών, μα ο Κάλβιν Κούλιτζ αρνήθηκε και στήριξε τον Χούβερτ, ο οποίος έχασε στις εκλογές.
2. Λιγοστοί ιστορικοί τον θεωρούν σπουδαίο πρόεδρο μα όσοι προτιμούν μικρότερη κυβέρνηση και φιλελεύθερη οικονομία τον εγκωμιάζουν. Ένας βιογράφος του έγραψε (CM Fuess, 1940) πως ο Κάλβιν Κούλιτζ “ενσάρκωνε το πνεύμα και τις ελπίδες της μεσαίας τάξης… Αντιπροσώπευε την ιδιοφυΐα του μέσου Αμερικανού και αυτό ήταν η πιο πειστική απόδειξη της δύναμής του”.
Λιγοστοί πρόεδροι εξέφρασαν σε λόγια και έργα τις αρχές τις οποίες πίστευε ο Κάλβιν Κούλιτζ ως μέλος της χριστιανικής σέχτας Congregational Church επηρεασμένος από τον μυστικιστή φιλόσοφο καθηγητή CE Garman.
Ως γερουσιαστής το 1914 έκανε μια ομιλία που δημοσιεύθηκε και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής Have faith in Massachusetts:
“Να κάνετε την εργασία της ημέρας. Αν είναι να προστατεύσετε τα δικαιώματα των αδύναμων, να το κάνετε όποια κι αν είναι η αντίσταση. Αν είναι να βοηθήσετε μια ισχυρή επιχείρηση να εξυπηρετήσει καλύτερα τους πολίτες, κάνετε αυτό, όποια κι αν είναι η αντίσταση… Να περιμένετε πως θα σας πουν δημαγωγό, μα μην είστε δημαγωγοί. Μη διστάζετε να είστε τόσο επαναστατικοί όσο η επιστήμη. Μη διστάζετε να είστε τόσο συντηρητικοί όσο ο πίνακας πολλαπλασιασμού. Μην επιχειρείτε να ενισχύετε τον αδύναμο υπονομεύοντας τον δυνατό”.
3. Το 1919 ως κυβερνήτης κάλεσε την Εθνοφρουρά σε δράση όταν η αστυνομία της Βοστώνης είχε οδηγηθεί σε απεργία από τον πρόσφατό της συνδικαλισμό για καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας. Όταν οι συνδικαλιστές αργότερα ζήτησαν την επαναπρόσληψη όσων είχαν απολυθεί, ο Κάλβιν Κούλιτζ αρνήθηκε λέγοντας “Δεν υπάρχει δικαίωμα απεργίας ενάντια στη δημόσια ασφάλεια από κανένα, πουθενά, ποτέ!”. Και η ρήση του ακούστηκε από άκρη σε άκρη σε όλη την Αμερική. Με την άμεση δράση και τα λόγια του, έχασε φίλους στον κόσμο των συνδικάτων μα κέρδισε τη φήμη αποφασιστικού πολιτικού.
Ήταν ολιγόλογος μα αιχμηρός και είχε αρκετό μα παράξενο χιούμορ. Σε ένα δείπνο κάποιος που κάθισε πλάι του είπε: “Έχω στοιχηματίσει πως θα σε κάνω να πεις παραπάνω από δυο λόγια”. Εκείνος ατάραχος απάντησε: “Έχασες”. Και δεν του ξαναμίλησε.
“Τα λόγια του προέδρου έχουν μεγάλη βαρύτητα”, έγραψε αργότερα, “έτσι πρέπει να χρησιμοποιούνται με μεγάλη περίσκεψη”.
4. Το 1924 (Revenue Act) μείωσε τον ανώτατο επιχειρηματικό φόρο από 58% σε 46% και όλα τα ποσοστά στα έσοδα ελεύθερων επαγγελματιών και ιδιωτικών αμοιβών. Μα αύξησε τους φόρους στη μεγάλη ακίνητη περιουσία και σε δωριστικές μεταβιβάσεις. Το 1927 μόνο το 2% των πλουσιότερων πλήρωναν φόρο εισοδήματος.
Στην προεδρία του (μετά το 1924) αναπτύχθηκε η αποτελεσματική παραγωγή σε επιχειρήσεις και στη βιομηχανία, οι πρώτες αεροπορικές εταιρείες και η ραδιοφωνία.
Έτσι παρουσιάστηκε η οικονομική ανάπτυξη που μετονομάστηκε Roaring Twenties! Συγκράτησε τις δημόσιες δαπάνες και έτσι αποπλήρωσε το 25% του εθνικού δανείου.
Οι Επιτροπές του για το Ομοσπονδιακό Εμπόριο και για Εισαγωγές-Εξαγωγές ενεθάρρυναν όλες τις νόμιμες συναλλαγές.
Παρότι Ρεπουμπλικάνος και συντηρητικός, η οικονομική πολιτική του ήταν άκρως φιλελεύθερη. “Η κύρια επιχείρηση των Αμερικανών είναι η επιχειρηματικότητα. Ασχολούνται σοβαρότατα με αγορές, πωλήσεις, επενδύσεις κι ευημερία” (1925).
5. Ο Κάλβιν Κούλιτζ άφησε το δυνατό στίγμα του και στα πολιτικά δικαιώματα.
Μια δεκαετία νωρίτερα ο δημοκρατικός πρόεδρος Woodrow Wilson είχε θρέψει τον ρατσισμό και ενθαρρύνει την ανάπτυξη της Κου-Κλουξ-Κλαν τα μέλη της οποίας “κανόνιζαν” όσους επέκριναν έντονα τις πολιτικές του Γουίλσον. “Οι λευκοί”, δήλωσε “εξεγέρθηκαν από ένα ένστικτο επιβίωσης… ωσότου ήρθε η μεγάλη Κου Κλουξ Κλαν, μια δύναμη του Νότου, να προστατέψει τον Νότο!”.
Ο Κάλβιν Κούλιτζ δεν διόρισε ποτέ μέλος της Κου Κλουξ Κλαν στο Δημόσιο και μίλησε ανοιχτά υπέρ των μαύρων. “Τα δικαιώματά τους είναι εξίσου ιερά όπως κάθε άλλου πολίτη… Είναι δημόσιο και προσωπικό καθήκον να προστατεύσουμε αυτά τα δικαιώματα”. Και καταδίκασε το λιντσάρισμα.
Όλοι οι ερυθρόδερμοι απέκτησαν για πρώτη φορά την Αμερικανική υπηκοότητα (και όσοι ζούσαν στις ειδικές εκτάσεις τους: reservation).
6. Οι αρχές του συνοψίζονται στο ακόλουθο απόσπασμα:
“Υπάρχει ένα στάνταρ ορθότητας ότι η ισχύς δεν είναι το δίκαιο, ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και ότι το άμεσο συμφέρον ως λειτουργική αρχή αποτυγχάνει. Η μόνη ελπίδα για την τελείωση των ανθρώπινων σχέσεων είναι σύμφωνη με τον νόμο της υπηρεσίας με την οποία οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν το τι κερδίζουν μα το τι θα δώσουν. Όμως οι άνθρωποι δικαιούνται την αμοιβή της εργασίας τους. Αυτό που κερδίζουν είναι δικό τους – λίγο ή πολύ. Μα η απόκτηση περιουσίας φέρνει υποχρέωση να χρησιμοποιηθεί αυτή σε μεγαλύτερης κλίμακας υπηρεσία”.
Κανένας μεταγενέστερος πρόεδρος δεν επέδειξε την πρακτική σοφία του Κάλβιν Κούλιτζ – και λιγοστοί νωρίτερα.
