Αμήν και πότε να την έχουμε!
Εγώ προσωπικά προτιμώ να θεωρούμαι Ευρωπαίος πρώτα κι Έλληνας μετά ή καθόλου. Αλλά, βέβαια, εγώ όπως και ο καθένας και η καθεμιά πρώτα είμαστε Άνθρωποι, αρσενικοί μερικοί, θηλυκοί άλλες.
Πρώτα η προέλαση των μεταναστών πριν δυο-τρία χρόνια με την τρισεύγενη χορηγία της Τουρκίας (και της Ρωσίας που βομβάρδιζε Συρία και Λιβύη και των ΗΠΑ που νόμιζαν πως θα εκδυτικοποιήσουν πολιτισμικά το Αφγανιστάν), μετά η πανδημία του κορωνοϊού και αργότερα η αισχρή εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, ανάγκασε τα κράτη μέλη της ΕΕ να έρθουν λίγο πιο κοντά στην υλοποίηση πραγματικής ενοποίησης πέρα από στεγνές μεγαλοστομίες. Μα κατά πόσο θα προχωρήσουν είναι θέμα απρόβλεπτο!
Όμως τώρα, μήνες μετά την εισβολή, βρίσκουμε πως η ενοποίηση δεν προχώρησε πάρα πολύ. Το εμπόδιο είναι ο εγωισμός που με την παράλογη προσκόλλησή του στο Έθνος και την πατριδοκαπηλία που κυριαρχεί στην ανατροφή κι εκπαίδευση (κυρίως για τη μεγαλοποίηση των πολιτικάντηδων) γίνεται “εθνικισμός” – υψηλών ή χαμηλών τόνων.
Οι πρώτοι οραματιστές της ευρωπαϊκής ενοποιήσεως και ομογενοποιήσεως των Ευρωπαίων πολιτών, αλλά και οι συνεχιστές τους, έλκονται από την ιδέα εφαρμογής εις την Ευρώπη του αμερικανικού “μοντέλου” συγκροτήσεως μιας ενιαίας πολιτικής οντότητος. Η διαφορά ωστόσο είναι κεφαλαιώδης. Ο πληθυσμός των ΗΠΑ έχει συγκροτηθεί από άτομα που εγκατέλειψαν τις χώρες τους για να ξεφύγουν από την ανέχεια, τις διάφορες διώξεις – πολιτικές ή θρησκευτικές. Αντιθέτως, η Ε.Ε. συγκροτήθηκε από εθνικά κράτη με ιστορία και παραδόσεις διαφορετικές αιώνων. Τη διαφορετικότητά τους θέλουν να διαφυλάξουν και αντιδρούν στην ομογενοποίηση. (Καθημερινή 15/4/22.)
Οι λαοί πρέπει να εκπαιδευτούν κατάλληλα ώστε να χωνέψουν τη θλιβερή πραγματικότητα πως η εκπαίδευση των παιδιών ακόμα και στα καλύτερα δήθεν ιδιωτικά σχολεία, όπου ακόμα και οι πιο ακραιφνείς (ψευτο-)σοσιαλιστές εγγράφουν τα παιδιά τους, είναι χαμηλής ποιότητας για τη διαμόρφωση καλού ανθρώπινου χαρακτήρα. Μα τέτοιου είδους σχολεία είναι στην εποχή μας ανεύρετα. Ας πάμε λοιπόν στα καλύτερα υφιστάμενα ιδιωτικά σχολεία που προετοιμάζουν τους βολεμένους στην ευμάρεια βλαστούς για τα καλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού. Εκεί επίσης θα βρούμε σοβαρές ακαδημαϊκές ελλείψεις.
Η κύρια έλλειψη σχετικά με το θέμα που εξετάζουμε είναι η διδασκαλία, ή επιμόρφωση, στην Ιστορία. Όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ ακόμα και τώρα, μετά από, ας πούμε 20 έτη Ευρωπαϊκής Ενότητας, δήθεν, εξακολουθούν να διδάσκουν πρώτη και κύρια (και μοναδική) ιστορία τη δική τους εθνική ανάπτυξη. Διδάσκεται Ιστορία και άλλων λαών μα πάντα μέσα από τη βασική θεώρηση της εθνικής ιστορίας. Το ίδιο ισχύει για τη Γεωγραφία και τα Νομικά. Η χώρα μου, το Έθνος μου, η πατρίδα μου!
Και κάτι πιο σημαντικό. Πολλά κράτη-μέλη σπεύδουν να απομυζήσουν όσα χρήματα μπορούν ή “δικαιούνται” από το Γενικό Ταμείο της ΕΕ, όπως η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Ελλάδα κλπ. Μα αν και όταν πρέπει να συμμορφωθούν με κάποια γενική πολιτική της ΕΕ ή αρνούνται ή θέτουν βέτο. Π.χ. η Ουγγαρία αρνείται να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία διότι ο φασιστόμυαλος ηγέτης Ορμπάν τρέφει φιλικά αισθήματα προς τον δικτάτορα Πούτιν και θέλει όσο μπορεί να του μοιάσει.
Τέτοιες χώρες πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά και αν συνεχίζουν να αγνοούν τις τρεις βασικές αρχές κάθε Ευρωπαΐκού πολιτεύματος να υποστούν κυρώσεις και να αποβάλλονται.
Οι τρεις γενικές αρχές είναι (α) η πλήρης εφαρμογή των δημοκρατικών ελευθεριών (έκφρασης, μετακίνησης και συνάθροισης) και μια ελεύθερη αγορά δίχως ολιγοπώλια και με δίκαιη φορολογία· (β) αμερόληπτες ελεύθερες εκλογές με κρυφή ψήφο ανά πολίτη ώστε να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής κυβέρνησης και, (γ) πλήρης αποδοχή, φυσικά, και εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Η εποχή των Αυτοκρατοριών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι χώρες-μέλη της ΕΕ δύσκολα, ακόμα και οι πλούσιες και ισχυρές όπως η Γαλλία και η Γερμανία, δεν θα μπορούσαν πλέον να αναπτυχθούν πολύ περισσότερο δίχως τη μεγαλύτερη ενότητά της ΕΕ. Αυτό ισχύει και για τα πολύ μικρότερα και ασθενέστερα κράτη.
Δεν είναι μόνο ζήτημα μεγέθους, οικονομίας και στρατιωτικής ισχύος. Είναι και ζήτημα δομής κι ευρύτερης θεώρησης και πολιτισμικής νοοτροπίας.
Πρέπει σε όλες τις χώρες της ΕΕ να αρχίσει να διδάσκεται η Ευρωπαΐκή Ιστορία με τρόπο που να δείχνει ξεκάθαρα την ανάπτυξη της ΕΕ και την ανάγκη για μια πιο αληθινή ενοποίηση στον κοινωνικό και πολιτικό τομέα. Η αγγλική λειτουργεί θαυμάσια πλέον ως επίσημη γλώσσα για όλους τους Ευρωπαίους εκτός από τους αμόρφωτους κομπλεξικούς.
Όσο δεν γίνεται αυτό, τόσο ο στενόμυαλος εθνικισμός και ο εύκολος λαΐκισμός θα κυριαρχεί και θα εμποδίζει την πραγματική γένεση και ανάπτυξη ενός Ευρωπαΐκού κράτους (ή μιας Ευρωπαικής Ένωσης).
Οπωσδήποτε η ιστορία κάθε έθνους, κάθε κράτους-μέλους της ΕΕ έχει ένδοξες, μεγαλειώδεις στιγμές κι επιτεύξεις και χρήσιμα διδάγματα. Βεβαίως και να διδάσκονται αυτά όλα. Μα μεγαλύτερη σημασία έχει να ανοίξει ο νους μας διάπλατα στην ιστορία των άλλων εθνών επίσης και κυρίως στη ιστορία της γένεσης και ανάπτυξης της ΕΕ, τέτοιας που είναι, με τις αδυναμίες που έχει. Από μια άλλη άποψη είναι μεγάλη χώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς ενσωματώνει όλες τις ένδοξες στιγμές όλων των μελών της!
