1. Κάθε δημοσιογράφος προσφέρει κάτι θετικό στην κοινωνία, Ακόμα κι αυτοί που επινοούν τα φέικ νιους ή επιλέγουν τα γεγονότα που θα μεταδώσουν ή θα σχολιάσουν τοξικά. (Όπως κάνουμε κι εμείς συχνά).
Βέβαια, θα συμφωνήσω με όσους υποδείξουν πως ο δημοσιογράφος πρέπει εξ ορισμού να είναι αμερόληπτος, να κυνηγά την αλήθεια μέχρι τέλους και να τη δίνει άσχετα με το κόστος και του δικού του θανάτου. Αυτός όμως είναι ο καλός δημοσιογράφος, ο άριστος.
Η πραγματικότητα του σύγχρονου μέσου ανθρώπου είναι πολύ διαφορετική. Η αλήθεια, δικαιοσύνη και λοιπές αρετές δεν έχουν θέση στη νοοτροπία του παρά μόνο ως βερμπαλιστικές προβολές για την ενίσχυση του ίματζ του – ειδικά στην πολιτική, μα όχι μόνο σε αυτήν.
2. Είναι μερικοί, λιγοστοί, δημοσιογράφοι που έχοντας ευρεία μόρφωση περνούν άνετα στον λογιοτατισμό και κάνουν τα εύκολα δύσκολα.
Διάβαζα στην Καθημερινή 14/9/19 τον ευρυμαθή Π. Μπουκάλα για τον δικό μας κλασικό Αθηναίο δημαγωγό του 5ου αιώνα, τον Υπέρβολο, έναν από τους διαδόχους του Κλέωνα. Ο κ. Μπουκάλας έχει επιδείξει την ευρυμάθειά του συχνά σε αρκετές εκδηλώσεις δημοσιεύοντας τη δική του ποίηση, αρθρογραφώντας σε πλατιά κλίμακα, δημοσιεύοντας δύο τόμους για τον Σεφέρη (στη σειρά ποιητών της Καθημερινής) κλπ.
Τον Υπέρβολο τον χρησιμοποίησε ως αφετηρία για να επεκταθεί σε καυτηριασμό των κωμικοτραγικών ηγετών Τραμπ, Τζόνσον, Ερντογάν, Μπολσονάρο και Νετανιάχου και μετά στο “μακεδονικό” και στους δικούς μας κεντροδεξιούς (από Κινάλ και ΝΔ μα και ΚΚΕ) που πριν τις εκλογές του Ιουλίου 2019 κριτίκαραν τη Συμφωνία Πρεσπών, τώρα λένε πως θα την τιμήσουν!
Προσέξτε πως στους ηγέτες δεν αναφέρεται κανείς αριστερός (Βόρειος Κορέα, Βενεζουέλα, Κούβα), μήτε ανακόλουθος αναρχοαριστερός από το τσούρμο του κ. Τσίπρα!
3. Οι κρίσεις (και κριτικές) ενός δημοσιογράφου έχουν αξία μόνο όταν καλύπτουν όλο το τόξο των πολιτικών τοποθετήσεων και παρατάξεων. Αυτό κάνουν καλοί (όχι άριστοι) δημοσιογράφοι σαν τους Στάγκο και Πάσχο Μανδραβέλη: δεν διστάζουν να καταγγείλουν και δεξιόστροφες ή (νέο)φιλελεύθερες πολιτικές και φυσιογνωμίες που σαφώς είναι παράλογες και στρέφονται κατά του συμφέροντος του λαού. Αυτό τους κάνει να ξεχωρίζουν από πολλούς άλλους κεντροδεξιούς ή (νέο)φιλελεύθερους (π.χ. του Liberal) που ξέρουν μόνο να κριτικάρουν την Αναρχοαριστερά και αδυνατούν να δουν ή να σχολιάσουν όπως πρέπει τα κουσούρια της κεντροδεξιάς την οποία υπερασπίζονται και προωθούν με θέρμη.
Ο κ. Μπουκάλας χύνει περίτεχνα δηλητήριο καθώς συχνά πίσω από την ευρυμάθεια και την κριτική κατά των κεντροδεξιών, παρουσιάζει σιωπηλά ως αθώους τους αναρχοαριστερούς της προτίμησής του.
Την προηγούμενη, 13/9/19, είχε το άρθρο “Υπουργείο Ζέσης και Θέρμης” στο οποίο καυτηρίαζε τον Μάκη Βορίδη που, όπως γράφει, παρότι δεν είχε γνώσεις περί Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ωστόσο ανέλαβε ως υπουργός. Αρχίζει το άρθρο με ένα ψέμα: “Κάποια στιγμή του κύκλου τα γυρίσματα σε φέρνουν στη δυσάρεστη θέση να πεις καλό λόγο για τον κ. Μάκη Βορίδη. Όχι για τις ιδέες του… αλλά για την ειλικρίνειά του”. Και μετά αρχίζει μια ωμή, κυνικότατη αποδόμηση του υπουργού ο οποίος, συνεχίζει ο κ. Μπουκάλας, μπορούσε να αρνηθεί το υπουργείο αφού δεν ήξερε τίποτα για το θέμα!
Σωστά. Μα, φυσικά δεν σκέφθηκε ο Π. Μπουκάλας πως μπορεί ο Βορίδης να έπαιζε θέατρο ως νέος Υπέρβολος και να υπερέβαλε στην αγνωσία του.
Και γιατί άραγε δεν λέει κάτι ο Π. Μπουκάλας για τον πρώην πρωθυπουργό που δεν ήξερε την απλή γεωγραφία της χώρας νομίζοντας την Λέσβο και τη Μυτιλήνη δυο ξεχωριστά νησιά; Και ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να αρνηθεί την πρωθυπουργία.
Μπορείς να δώσεις την παραμικρή πίστη σε έναν τέτοιο υπερφίαλο γραφιά;
