Σχετικά πρόσφατα κάποιος φωτογράφος κατάφερε να πλησιάσει την εικόνα στον πίνακα του Edward Munch που θεωρείται πολύ σημαντικός στη μοντέρνα Τέχνη. Είναι Η Κραυγή (πιο σωστά Το Ουρλιαχτό) στην εκδοχή του 1893. Διαφέρει βέβαια η φωτογραφία σε μερικές λεπτομέρειες και στην απόγνωση, τρέλα και φρίκη που αναδίνουν τα έντονα χρώματα. Η φρίκη μοιάζει διπλή. Δεν είναι μόνο η φρίκη του προσώπου μα είναι και σύμβολο της φρίκης και τρέλας της συγκεκριμένης εποχής και του ζωγράφου και των εμπόρων και κριτικών και μουσείων Τέχνης. Ο ίδιος το αποκάλεσε «Ουρλιαχτό της Φύσης» το οποίο άκουσε καθώς περπατούσε στο ηλιοβασίλεμα. Γενικά ταυτίστηκε με το άγχος του ανθρώπου. Γι’ αυτό και θεωρήθηκε αριστούργημα ενώ είναι ένα μάλλον πολύ απλοϊκό έργο.
Εδώ παραθέτω δυο άλλες εκδοχές με διαφορετικό χρωματισμό. Η πρώτη είναι του 1895 και η δεύτερη του 1910. Εδώ βλέπουμε αρκετές διαφορετικές λεπτομέρειες πέρα από τα χρώματα.
Ο Edward Munch (Δεκ. 1863 – Ιαν. 1944) ήταν Νορβηγός που μεγάλωσε στην Kristiania (σήμερα Όσλο) και μετά τις σπουδές του στη Βασιλική Σχολή Καλών Τεχνών έζησε ως μποέμ για αρκετό διάστημα. Πήγε στο Παρίσι κι έμαθε πολλά από τους ιμπρεσιονιστές Gaugin, van Gogh και Toulouse-Lautrec ειδικά στη χρήση χρωμάτων, όπως είναι φανερό σε αυτούς τους πίνακες. Αργότερα συνάντησε στο Βερολίνο τον Σουηδό δραματογράφο Strindberg κι επηρεάστηκε για πολλά θέματα όπως παθιασμένη αγάπη, αγωνία και άγχος, ζήλεια προδοσία, τα οποία μετέφερε στους πίνακές του. Πέρασε μια κρίση αλκοολισμού μα συνήλθε. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και ήταν φειδωλός στις σχέσεις του. Στα αριστερά η φωτογραφία του και δεξιά μια αυτο-προσωπογραφία του 1919 όταν είχε την Ισπανική Γρίπη (όπου δεν ξεχωρίζουν πολλά χαρακτηριστικά, μόνο γενικές εντυπώσεις).
Ακολουθούν μερικά άλλα δείγματα της τέχνης του. Ο 1ος είναι «Άρρωστο παιδί» του 1896. Ο 2ος είναι το ίδιο θέμα σε πολύ διαφορετικό στυλ, το 1907. Το 3ο «Η πόρπη: Eva Mudocci» είναι του 1903.
Ζωγράφισε πολλά άλλα έργα τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα σε πολλές πινακοθήκες ή μουσεία.
