1. Επανέρχομαι (Απρ 2019) στον Α. Παπανδρέου τον τρομερό απατεώνα και διαβρωτή των θεσμών και του Συντάγματος στην Ελλάδα. Αυτή ήταν και η πραγματική Αλλαγή που επέφερε. Διότι όλα τα άλλα (περί βελτίωσης των φτωχότερων στρωμάτων, αύξησης μισθών και συντάξεων και ενδυνάμωσης του πασοκικού συνδικαλισμού) τα πήρε ο άνεμος της κρίσης, το 2010.
Αυτός, λοιπόν, ο ζογκλέρ της πολιτικής απάτης δήλωνε πριν τις εκλογές του 1981: “Είναι εκπληκτικό το ότι το 50% του εθνικού προϊόντος σήμερα παράγεται στα πλαίσια του Δημοσίου… Δεν υπάρχει ανάλογο φαινόμενο στη δυτική Ευρώπη” (ΤΟ ΒΗΜΑ 26/4/1981).
Και είχε απόλυτο δίκαιο! Διότι ο Κωνστ. Καραμανλής και οι κυβερνήσεις του της ΝΔ (με τους Κανελλόπουλο κι Έβερτ στην Οικονομία) επέκτειναν απλόχωρα τον πελατειακό κρατισμό της Χούντας.
Δεν είχαν μείνει πολλά για να “κοινωνικοποιήσει” ο Αείμνηστος. Έτσι αυτός προχώρησε στην ίδρυση αχρείαστων κρατικών οργανισμών, στον διορισμό πρασινοφρουρών Πασοκάριων κάθε καρυδιάς, στην αύξηση μισθών και συντάξεων κι επιδομάτων και την εδραίωση του πασοκικού συνδικαλισμού παντού.
Δεν έβλεπε τη σχιζοφρενική αντίφαση στις ιδέες του!
2. Είκοσι έτη νωρίτερα, όταν πια επέστρεψε οικογενειακώς στην Αθήνα (1961), ως πρόεδρος του νεοσύστατου Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών δημοσίευσε τη μελέτη Στρατηγική Οικονομικής Ανάπτυξης της Ελλάδας.
Είναι δύσκολη, τεχνοκρατική η μελέτη μα δείχνει μια ξεχασμένη και καλά καλυμμένη πλευρά της νοοτροπίας του – προτού γίνει τριτοκοσμικός σοσιαλιστής και λαϊκιστής που καβαλούσε μπαλκόνια και καλάμια.
Τότε, με φρέσκιες αναμνήσεις από την καθηγητική του δραστηριότητα στην Αμερική, ήταν φιλελεύθερος. Απίστευτο μα αληθινό!
“Πρέπει” έγραψε τότε, “να εξασφαλιστεί για την ελληνική οικονομία η επιχειρηματική δραστηριότητα και μάλιστα σε ευρεία κλίμακα”!
Αυτά τα λόγια είναι ανάθεμα για τους αναρχοαριστερούς τόσο του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και των θλιβερών καταλοίπων του όσο και του δήθεν μιμητή του Α. Παπανδρέου, του κ. Τσίπρα που, φυσικά, δεν σκαμπάζει γρι από οικονομικά και σχετικά θέματα.
Διότι ο Α. Παπανδρέου συστήνει την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα γνωρίζοντας άριστα πως μόνο με την ιδιωτική πρωτοβουλία θα ερχόταν ανάπτυξη. Γι αυτό και κριτίκαρε τις εθνικοποιήσεις που έκαναν οι κρατιστές Νεοδημοκράτες στη Μεταπολίτευση αντί να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις που θα απέκλειαν μελλοντικές σοσιαλιστικές σαχλαμάρες.
3. Ο πελατειακός κρατισμός δεν είναι μια επινόηση Αναρχοαριστερών όπως το πρόστυχο ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου και ο σχιζοφρενικός ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα. Οι ψευτοφιλελεύθεροι του Καραμανλή τότε ήθελαν να ελέγχουν όσο το δυνατό περισσότερη παραγωγή και μέσω αυτής άλλους κοινωνικούς τομείς.
Το 1961 ο Α. Παπανδρέου επέστρεψε μετά από πρόσκληση του Καραμανλή που ήταν τότε πρωθυπουργός. Αυτός δε δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να προωθήσει την ιδιωτική πρωτοβουλία και το “επιχειρείν” της αληθινής φιλελεύθερης νοοτροπίας.
Κι επαναλαμβάνει ο φιλελεύθερος οικονομολόγος Α. Παπανδρέου την ίδια ιδέα με διαφορετικά λόγια: “O μηχανισμός της Αγοράς για να επιτελέσει το έργο της κατανομής των πόρων [=εργασία, κεφάλαιο, φορολόγηση κλπ] πρέπει να αφήνεται να λειτουργεί απροσκόπτως”!
Τα αναθέματα κατά της δικής του μεταγενέστερης πρόστυχης πολιτικής και τώρα του τσαρλατάνου Τσίπρα συνεχίζονται: “Δυστυχώς στο οικονομικό προσκήνιο της Ελλάδας υπάρχει υπέρμετρη δραστηριότητα του κράτους, ενώ ελάχιστη είναι η έρευνα και πολύ περιορισμένος ο προγραμματισμός”!
Υπάρχουν κι άλλα μαργαριτάρια φιλελευθερισμού – για την Πολιτική Οικονομία και κοινωνία γενικότερα.
Μα ποιος νοιάζεται; Πρώτα πρώτα οι κυβερνήσεις Δεξιάς, Κέντρου και Χούντας κώφευαν και εθελοτυφλούσαν. Μετά ο ίδιος ο Ανδρέας της τριτοκοσμικής πολιτικής πρόδωσε τη γνώση του.
Από δε το συριζικό σινάφι του αμόρφωτου κ. Τσίπρα δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλύτερο από τις αθλιότητες τις οποίες υποθάλπουν με απροσμέτρητο θράσος.
