1. Ο Λένιν έγραψε στη Διαθήκη του πως ο Λ. Τρότσκι είχε «εξαίρετες ικανότητες» και ήταν «ο πιο ικανός άντρας στην παρούσα Κεντρική Επιτροπή». Μα επίσης επέκρινε την «υπερβολική ενασχόλησή του με καθαρά διοικητική εργασία». Έγραψε επίσης πως δεν σκάμπαζε πολλά από πολιτική!
Εντούτοις οι πρωτοκλασάτοι Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Μπουχάριν, Στάλιν και άλλοι μπλόκαραν (1923) την άνοδο του Τρότσκι, τον οποίο εχθρεύονταν λόγω της αλαζονείας του μα και της επιτυχίας του να αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό και να κερδίσει τον Εμφύλιο οριστικά (1920 στη Νότια Ρωσία, 1922 στη Σιβηρία), και το 1925 τον ανάγκασαν να παραιτηθεί από τα διάφορα πόστα του εκτός από μέλος του Πολιτμπιρό. Το 1926 τον παρόπλισαν πλήρως και το 1929 τον εξόρισαν. (Το πως επικράτησε ο Στάλιν εξουδετερώνοντας όλους τους αντιπάλους του για απόλυτη εξουσία το εξέτασα σε 3 άρθρα στη σειρά «Ιστορικά».
2. Το πραγματικό όνομα του Λ. Τρότσκι ήταν Λεβ (=Λέον) Νταβίντοβιτς Μπρόνσταϊν (1877-1940). Γιός πλούσιας ρωσοεβραϊκής οικογένειας γαιοκτημόνων στη Νότια Ουκρανία είχε δεχθεί καλή μόρφωση στην Οδησσό και ξεχώριζε για την ευφυία του μα και την ισχυρογνωμοσύνη του.
Η επαναστατική του δράση άρχισε το 1896 στην πόλη Νικολάγεφ (λιμάνι στη Μαύρη Θάλασσα) ως ναρόντνικ «επαναστατικός αγροτικός λαϊκός σοσιαλιστής». Μα το ίδιο έτος έγινε μαρξιστής με την επίδραση της Αλεξάνδρας Σοκολόφσκαγια, την οποία παντρεύτηκε το 1899. Στο μεταξύ παράτησε τα Μαθηματικά που σπούδαζε για να γράφει φυλλάδια και να βοηθά στην οργάνωση των εργαζομένων εκλαϊκεύοντας σοσιαλιστικές ιδέες.
Το 1898 συνελήφθη με 200 μέλη της Εργατικής Ένωσης και πέρασε 2 χρόνια στις φυλακές της Νικολάγεφ, Οδησσού και Μόσχας. Νωρίς στη φυλακή έγινε μέλος του Σοσιαλ-Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος. Στη φυλακή πρωτάκουσε το όνομα «Λένιν» και διάβασε το βιβλίο του «Η Ανάπτυξη του Καπιταλισμού στη Ρωσία». Ο γάμος του έγινε στη φυλακή της Μόσχας.
3. Το 1900 εξορίστηκε μαζί με την γυναίκα του στη Σιβηρία κοντά στη Λίμνη Βαϊκάλη. Εκεί απέκτησαν δυο κόρες μα και οι δυο πέθαναν πριν τον ίδιο.
Στη Σιβηρία εμβάθυνε στη Φιλοσοφία και γρήγορα τον έλκυσε ο επαναστατισμός της Ομάδας που εξέδιδε το έντυπο Iskra (=σπίθα) στο Λονδίνο – Πλεχάνοφ, Λένιν, Μάρτοφ.
Η γυναίκα του τον παρακίνησε να δραπετεύσει. Η ίδια δραπέτευσε αργότερα με τις κόρες μα χώρισε από τον Λεβ. Το 1935 συνελήφθη και σκοτώθηκε το 1938.
Ο Λ. Τρότσκι πήγε στο Λονδίνο και προσχώρησε στην ομάδα της Ίσκρα για την οποία ήδη έγραφε. Εκεί γνώρισε τη Ναταλία Σέντοβα που έγινε η δεύτερη γυναίκα του και έμεινε μαζί του μέχρι τη δολοφονία του το 1940.
Το 1903, λίγο μετά το Συνέδριο του Κόμματος στο Λονδίνο, επήλθε διαίρεση στην Ίσκρα και στο Κόμμα. Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι του (=πλειοψηφία) ήθελαν ένα μικρό αυστηρά οργανωμένο κόμμα ενώ ο Μάρτοφ και οι Μενσεβίκοι του (=μειοψηφία) ήθελαν ένα πλατύ κόμμα. Παραδόξως ο Πλεχάνοφ πήγε με τους Μπολσεβίκους και ο Λ. Τρότσκι με τους Μενσεβίκους (για να δεχθεί τα επίθετα του Λένιν – Ιούδας, παλιάνθρωπος, γουρούνι!).
4. Το 1905 γύρισε στην Πετρούπολη μετά τη Ματωμένη Κυριακή του Ιανουαρίου οπότε είχαν σκοτωθεί περίπου 1.000 διαδηλωτές. Με τους Παρβούς και Μάρτοφ εξέδωσαν την εφημερίδα Nachalo «Το αρχίνημα» αφού πήραν και τη Ρωσική Γκαζέτα και ανέβασαν την κυκλοφορία της στις 500.000.
Τον Δεκέμβριο έγινε πρόεδρος του Σοβιέτ στην Πετρούπολη μετά τη σύλληψη του Khrustalev-Nosar. Μα οι αρχές τον συνέλαβαν κι αυτόν και το 1906 τον εξόρισαν πάλι στη Σιβηρία. Δραπέτευσε πάλι και το 1908 έγινε ένας από τους εκδότες της Πράβντα μαζί με τον φίλο του Joffe, που τον μύησε στην ψυχανάλυση (και τον Skobolev). Μα το 1912 οι Μπολσεβίκοι ξεκίνησαν μια δική τους Πράβντα και ο Τρότσκι έγραψε θυμωμένος στον Chkheidze κατηγορώντας τον Λένιν. Αυτό το γράμμα χρησιμοποιήθηκε μετά τον θάνατο του Λένιν από τους εχθρούς του στο κόμμα για να το εκδιώξουν.
Τα επόμενα χρόνια καθώς ανέπτυσσε τη θεωρία του περί Διαρκούς Επανάστασης ταξίδεψε σε πολλές χώρες φθάνοντας στη Νέα Υόρκη τον Ιανουάριο 1917 όπου με τον Μπουχάριν και την Κολοντάι έγραφε για τη Novy Mir (Νέος Κόσμος).
Γύρισε στη Ρωσία 17/5/1917 και στη συνέχεια προσχώρησε στους Μπολσεβίκους. Τον Οκτώβριο στήριξε τον Λένιν ενάντια στους Ζινόβιεφ και Κάμενεφ για επανάσταση και ήταν ο ηγέτης της Επανάστασης και πρόεδρος του Σοβιέτ της Πετρούπολης.
Θα επανέλθω να συμπληρώσω τη βιογραφία του και να δώσω τη δική του θεώρηση και συνεισφορά στον μαρξισμό, στην επανάσταση και στον Μπολσεβικισμό.
