1. Ο Νίμιτς είναι ο σπουδαιότερος ναύαρχος στην ιστορία των ΗΠΑ. Ήταν γενικός διοικητής του αμερικανικού στόλου στον Ειρηνικό και γενικός διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων – στρατού, ναυτικού και αεροπορίας στον 2ο ΠΠ. Το υπερ-αεροπλανοφόρο Νίμιτς πήρε το δικό του όνομα.
Γεννημένος (Φεβρ. 1885 – Φεβρ. 1966) στο Φρεντερικσμπερκ του Τέξας που απείχε από τη θάλασσα εκατοντάδες χιλιόμετρα, σπούδασε στη Ναυτική Ακαδημία. Στα πρώτα του χρόνια υπηρέτησε σε αντιτορπιλικά, θωρηκτά και καταδρομικά ως το 1909 και μετά μετατέθηκε στα υποβρύχια. Από τον Μάιο 1912 ως τον Μάρτιο 1913 διοικούσε τον στόλο υποβρυχίων του Ατλαντικού. Μέχρι την είσοδο της Αμερικής στον πόλεμο τον Απρίλιο 1917 παρακολουθούσε την κατασκευή ντίζελ μηχανών στις ΗΠΑ, στη Γερμανία (Νυρεμβέργη) και στο Βέλγιο (Γκεντ).
Συνεπώς δεν είναι δύσκολο να δούμε πως έγινε η αυθεντία για υποβρύχια στο αμερικανικό ναυτικό, καθώς το 1947 στήριξε τον H.G. Rickart (τότε διοικητής στα υποβρύχια) στη μετατροπή του Nautilus σε πυρηνικό πλεούμενο. Το 1918 είχε ήδη υπηρετήσει ως πρεσβύτερο μέλος στην Επιτροπή Σχεδιασμού Υποβρυχίων.
2. Η ικανότητά του στην στρατηγική εκδηλώθηκε πλήρως στον 2ο ΠΠ.
Στον 1ο ΠΠ ως διοικητής αντιτορπιλικών στον Ατλαντικό επόπτευσε τους πρώτους επιτυχείς ανεφοδιασμούς (με καύσιμα) πλοίων εν πλω.
Τον Αύγουστο 1917 διορίστηκε ως βοηθός του ναυάρχου Robinson, Διοικητού του υποβρύχιου στόλου στον Ατλαντικό. Υπηρέτησε σε διάφορα διοικητικά πόστα ως την έναρξη του 2ου ΠΠ τελειοποιώντας κυρίως το 1939 τις μεθόδους ανεφοδιασμού μεγάλων πλοίων εν πλω.
Μετά την επίθεση των Γιαπωνέζων στο Περλ Χάρμπορ, τον Δεκέμβριο 1941 ανέλαβε ως Ναύαρχος και άρχισε να οργανώνει τα κατάλοιπα του αποδεκατισμένου στόλου στη Χαβάη. Οι Αμερικανοί είχαν το πλεονέκτημα να γνωρίζουν τον κώδικα των Ιαπώνων και μπορούσαν στη Χαβάη να αποκρυπτογραφούν τις εχθρικές επικοινωνίες.
Ο Νίμιτς στη Χαβάη και ο Ναύαρχος Κινγκ, επιτελάρχης όλων των ναυτικών επιχειρήσεων, στην Ουάσιγκτον, απέρριψαν το σχέδιο του Μακάρθουρ να επιτεθούν στην Ιαπωνία μέσω Νέας Γουινέας και Φιλιππινών (το θέατρο επιχειρήσεων του στρατηγού). Του έδωσαν μερικά πολεμικά πλοία μα κράτησαν τα περισσότερα για τη δική τους στρατηγική, να προχωρήσουν σκαλί σκαλί καταλαμβάνοντας το ένα νησί μετά το άλλο στον Ειρηνικό. Και αυτή αποδείχθηκε σωστή.
3. Οι σχεδιασμοί του Νίμιτς ήταν εξαιρετικοί παρότι αρχικά, αντιμετωπίζοντας πολύ ισχυρότερες Ιαπωνικές δυνάμεις, έχασε στη ναυμαχία Coral Sea μα αχρήστευσε δύο αεροπλανοφόρα. Αυτά δεν έλαβαν μέρος στην αποφασιστική ναυμαχία της νήσου Midway όπου ο Ιαπωνικός στόλος σχεδόν αποδεκατίστηκε το 1942. Και οι Αμερικανοί είχαν σοβαρές ναυτικές απώλειες στη Μάχη Guadalcanal, μα είχαν αεροπορική βοήθεια από τις βάσεις τους στα νησιά. Μία δεύτερη αποφασιστική νίκη που όντως αποδεκάτισε τον Ιαπωνικό στόλο έλαβε χώρα στη θάλασσα των Φιλιππίνων (Ιουν. 1944) κι επέτρεψε την κατάληψη της κομβικής νήσου Σαΐπαν, της Γκουάμ και Τίνιαν.
Οι Αμερικανοί μπορούσαν πλέον με μεγάλη άνεση να βομβαρδίζουν την ίδια την Ιαπωνία. Και αυτό έκαναν επιμελώς.
Το τελευταίο έτος τη γενική διοίκηση την ανέλαβε ο Μακάρθουρ. Φημολογείται πως με κάποιο τρόπο εκβίαζε τον Πρόεδρο Ρούζβελτ. Η ανικανότητά του φάνηκε στις πρώτες μάχες στις Φιλιππίνες όπου εγκατέλειψε το πεδίο με την υπόσχεση « Εγώ θα ξανάρθω!» Φάνηκε αργότερα ξεκάθαρα στον πόλεμο της Κορέας όπου έφθασε ως τα σύνορα της Κίνας και ήθελε να βομβαρδίσουν την Κίνα με ατομική βόμβα. Ο Τρούμαν τον απέλυσε από Γενικό Διοικητή.
4. Ο Νίμιτς υπέγραψε εκ μέρους των ΗΠΑ πάνω στο Missouri το έγγραφο παράδοσης άνευ όρων των Ιαπώνων – στον κόλπο του Τόκιο 2/9/1945.
Παρότι πέρασε τα πρώτα έτη της καριέρας του σε θωρηκτά που θεωρούνταν το πιο σημαντικό όπλο στη θάλασσα, στον 2ο ΠΠ δεν χρησιμοποιήθηκαν αυτά ως κύρια όπλα στις ναυμαχίες. Ο Νίμιτς τα χρησιμοποιούσε για βομβαρδισμούς νησιών με εχθρικές δυνάμεις πριν τις αποβάσεις χερσαίων μονάδων. Τα κύρια όπλα του ήταν τα αεροπλανοφόρα που έκριναν τελικά τις ναυμαχίες και τα υποβρύχια που κατέστρεφαν τα πλοία ανεφοδιασμού του εχθρού.
Παρέμεινε Ναύαρχος του Στόλου, τον οποίο μείωσε σε αριθμούς για την περίοδο ειρήνης. Είχε πολλές τιμητικές θέσεις και πέθανε 20/2/1966 στο σπίτι του στο νησί Yerba Buena, στην Καλιφόρνια.
