Η βασική αρχή για τον άνθρωπο είναι η πνευματική του ανάπτυξη ως πνευματικό ον. Αυτή είναι και η φιλοσοφική αφετηρία όλων των άρθρων μας.
1. Στα φοιτητικά νιάτα μου στο Λονδίνο τρεις από τους στενούς φίλους μου ήταν ομοφυλόφιλοι. Οι δυο από αυτούς ήταν από τους καλύτερους ανθρώπους που συνάντησα στην κοινή καθημερινότητα. Εγώ ποτέ δεν ένιωσα την παραμικρή ερωτική έλξη προς αρσενικούς και η σχέση μου με αυτούς ήταν μόνο φιλία.
Γνώρισα και δυο γυναίκες ομοφυλόφιλες και η μια ήταν εξαίρετη κυρία, με ιδιαίτερες ιδιότητες.
Τα γράφω αυτά για να μη νομίσετε πως μεροληπτώ ή έχω προκαταλήψεις για το θέμα.
Πρέπει να πω πως θεωρώ τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις ανωμαλίες όπως ανωμαλίες είναι οι σιαμαίοι και άνθρωποι με έξι δάχτυλα στο ένα χέρι. Είναι παράδοξο της Φύσης που χρειάζεται κατανόηση μάλλον παρά καταπίεση και, βέβαια, όχι ενθάρρυνση.
Συχνά μια ομοφυλοφιλική σχέση μπορεί να ξεκινήσει, κυρίως στις γυναίκες, ως αφοσίωση, μα γίνεται ανωμαλία όταν αναπτύσσεται η σεξουαλική πράξη. Υπάρχουν, βέβαια, και άλλες αιτίες.
2. Ο Μητροπολίτης κ. Αμβρόσιος παρότρυνε τους «πιστούς» χριστιανούς να φτύνουν αυτούς τους ανθρώπους που στις πλείστες περιπτώσεις δεν ξέρουν γιατί ψυχολογικά έχουν αυτή την προτίμηση ούτε και μπορούν εύκολα να την αλλάξουν. Η δική του περίπτωση και άλλων ακραίων ιεραρχών δείχνει πόσο έχει ξεπέσει ο εκκλησιαστικός χριστιανισμός από τη διδασκαλία του Ιησού για συγχώρεση και αγάπη προς τους εχθρούς μας.
Είναι αλήθεια πως συχνά στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις εκδηλώνεται απεχθέστατη χυδαιότητα, αλλά όχι χειρότερη από αυτήν που παρατηρείται συχνά και σε νορμάλ σχέσεις με κακοποίηση γυναικών ή παιδιών από γονείς.
Παλαιότερα η ομοφυλοφιλία εθεωρείτο «ακατονόμαστη αμαρτία» αλλά κι έγκλημα, όπως η κτηνοβασία, και τιμωρούνταν ανελέητα με πολύ βαριές ποινές.
Αυτή η νοοτροπία έχει παρέλθει με την αυξανόμενη ανεκτικότητα στις κοινωνίες της Δύσης. Αυτή η ανωμαλία είναι πλέον αποδεκτή, αν και όχι καθολικά. Καταλαβαίνω την αντίθεση των εκκλησιαστικών χριστιανών μα δεν συμφωνώ. Όμως δεν καταλαβαίνω την έντονα εκφρασμένη αντίθεση των πολύτεκνων.
3. Αν δυο ενήλικες αρσενικοί ή δυο ενήλικες κοπέλες ερωτεύονται και συνάπτουν σεξουαλική σχέση, όσο ανώμαλη κι αν φαίνεται σε μας, δεν πρέπει να μας θίγει αυτή εφόσον διατηρείται μια αξιοπρεπής συμπεριφορά. Και δεν πρέπει να θεωρούμε τέτοια ζευγάρια, ιδίως των γυναικών, χειρότερα από νορμάλ ζευγάρια όπου οι σύζυγοι επιδίδονται ξέφρενα σε απιστίες, ή από ανθρώπους που αλλάζουν συντρόφους όπως τα ρούχα τους. Η μοιχεία είναι κολάσιμη, όχι μόνο όταν διαπράττεται σαρκικά μα, κατά τον Ιησού, και όταν διαπράττεται νοερά (Ματθ 5.28). Και απορώ γιατί οι ιεράρχες δεν κατακεραυνώνουν αυτήν την τόσο διάχυτη μοιχεία. Προφανώς για να μη χάσουν πελατεία στα παγκάρια τους!
Αν ομοφυλόφιλοι θέλουν να ζουν ως ζευγάρια, δεν βλέπω κανέναν ουσιαστικό λόγο στις τωρινές συνθήκες διάχυτης σεξουαλικής παρανομίας να μην το κάνουν και η νομοθεσία να μην το αναγνωρίζει ως νόμιμο. Εφόσον δεν βλάπτουν άλλους, δεν κλέβουν, δεν ασελγούν σε ανήλικους, με γεια τους και χαρά τους.
Ο επίσημος γάμος είναι όμως κάτι διαφορετικό: θεσπίστηκε σε όλους τους πολιτισμένους λαούς για την προώθηση και θωράκιση της οικογενειακής παράδοσης που κανονικά θα έπρεπε να προάγει τις υγιείς παραδόσεις του Έθνους. Αυτό δεν ισχύει με τα ομοφυλοφιλικά ζευγάρια, αφού εκ φύσεως δεν μπορούν να τεκνοποιούν.
Η ουσία του γάμου είναι πως οι σύζυγοι δεν χωρίζουν: βαδίζουν στον ίδιο δρόμο και συναντούν ευκολίες και δυσκολίες μαζί.
Ο γάμος είναι όντως ένα μυστήριο και πρέπει να μείνει σεβαστό. Ήδη εξευτελίστηκε αρκετά με τη δήθεν εκτέλεσή του από ανάγωγους δημόσιους υπαλλήλους. Αλλά κι εδώ οι εκκλησιαστικοί λειτουργοί από καιρό είχαν αποδειχθεί εξίσου ακατάλληλοι για το θείο αυτό μυστήριο.
Η απαίτηση αυτή για γάμο και υιοθεσία προδίδει απύθμενη ηλιθιότητα εκ μέρους των ομοφυλόφιλων και όσων, πολιτικών και αρθρογράφων ή άλλων, τους στηρίζουν. Κανείς άντρας δεν μπορεί στην πραγματική ζωή να παίξει τον ρόλο της μητέρας.
4. Η ομοφυλοφιλία είναι ανωμαλία επειδή ακριβώς ένας άντρας προσποιείται πως είναι γυναίκα και ο άλλος το αποδέχεται. Μα στο υλικό επίπεδο δεν είναι γυναίκα, αφού δεν έχει τη γυναικεία ανατομία και δεν μπορεί να συλλάβει, να γεννήσει και να θηλάσει βρέφος. Ούτε στο ψυχολογικό μπορεί να είναι μητέρα αφού δεν έχει περάσει την εμπειρία κύησης και γέννας και, ούτως ή άλλως, δεν έχει τη μητρική αισθαντικότητα.
Το ίδιο, βέβαια, ισχύει για τις γυναίκες από την αντίστροφη πλευρά. Όσο ικανή κι αν είναι μια γυναίκα σε πολλούς ανδρικούς τομείς δεν μπορεί να έχει τη φυσική αυθεντία, και να παίξει ουσιαστικά τον ρόλο, του πατέρα.
Συνεπώς ομοφυλοφιλικά ζευγάρια δεν μπορούν και δεν πρέπει να τους επιτρέπεται να ανατρέφουν μικρά παιδιά – εκτός από σπανιότατες εξαιρέσεις. Διότι το παιδί θα έχει ως πρότυπό του προς μίμηση αυτήν την ανωμαλία, που εξάπαντως θα προκαλέσει βλάβη στο παιδί, όσο έντονα κι αν ισχυρίζονται οι ομοφυλόφιλοι θετοί γονείς πως θα το αγαπούν και θα το αναθρέψουν καλά. Εκ φύσεως είναι αδύνατο να δώσουν σωστή ανατροφή.
5. Υπάρχει μια ακόμα ουσιαστική δυσκολία, εντελώς άγνωστη για τους πολλούς. Σχετίζεται με την ανάπτυξη του ανθρώπου σε ανώτερο επίπεδο οντότητας και νοημοσύνης.
Στη σειρά άρθρων Φιλοσοφίας παρουσιάζω την ιδέα της ανέλιξης, δηλ. το πώς ένας άνθρωπος αν το θέλει, αν βρει την αναγκαία καθοδήγηση και αν κάνει την απαιτούμενη εργασία, μπορεί σταδιακά να φθάσει σε πολύ ανώτερο επίπεδο οντότητας και συνειδησίας.
Η ομοφυλοφιλική τάση συνήθως ξεκινά νωρίς ως ανωμαλία στην αισθηματική λειτουργία που μετά περνά και στη γενετήσια. Όσο αυτή η δυσλειτουργία παραμένει ενεργή θα εμποδίζει κάθε προσπάθεια ανέλιξης. Είναι ένα εμπόδιο εξίσου ισχυρό και αποτρεπτικό όσο και ο σαδομαζοχισμός, η πωρωμένη εγκληματικότητα και η σχιζοφρένεια. Πρέπει να πάψει.
Μόνο όταν συγκρατηθεί και πάψει, θα μπορέσει να υπάρξει πρόοδος στην πορεία της ανέλιξης.
Αυτή, όμως, η άποψη είναι ακατανόητη για πάρα πολλούς.
