Όλοι χρειαζόμαστε βοήθεια!
1. Η λέξη “βεδάν-τα” προέρχεται από “βεδα+αν-τα” και σημαίνει το τέλος ή ο σκοπός του Βέδα, που σημαίνει “γνώση, φυσική και μεταφυσική, άμεση και υπερβατική” (όπως στις ελληνικές “οίδα=γνωρίζω, είδηση”).
2. Η βασική γνώση είναι πως ο αληθινός εαυτός (ātman) του ανθρώπου είναι ίδιος σε όλους τους ανθρώπους και ίδιος με τον Εαυτό του σύμπαντος (brahman). Αυτή η συνειδητοποίηση δεν είναι Ινδική μόνο, αλλά ισχύει οπουδήποτε υπάρχουν η αναγνώριση της ενότητας μιας ύψιστης υπερβατικής Πρωταρχής και οικουμενικοί κανόνες ηθικής. Αυτή μας σώζει βελτιώνοντάς μας.
3. Υπάρχουν τα Βεδικά κείμενα (Ύμνοι του Ṛgveda κ.λπ., Ουπανισάδες κ.λπ.) μα η βασική έννοια του veda είναι “μέσο, μέθοδος γνώσης”. Όπως η ακοή και η λογική είναι μέσα/μέθοδοι γνώσης. Αναγκαία προϋπόθεση δεν είναι η επικύρωση του μέσου αλλά καθαρός νους.
4. Προσπάθεια επικύρωσης του μέσου (ή της μεθόδου) με αυστηρά επιστημονικά δεδομένα και μεθόδους είναι παραπλανητική προσέγγιση, διότι ο επιστημονισμός περιορίζεται στον υλικό κόσμο και δεν ασχολείται με καθαρά υποκειμενικά φαινόμενα όπως η επίγνωση, έμπνευση, τηλεπάθεια κ.λπ. Τέτοια προσέγγιση είναι ισοδύναμη με απόρριψη.
5. Μια αναλογία εδώ βοηθάει. Στηριζόμαστε γενικά στην όραση – που είναι μέσο γνώσης. Κάποτε κάνει λάθος (λόγω κούρασης, άβολης θέσης κ.λπ.), μα δεν απορρίπτουμε την εγκυρότητα της όρασης γενικά. Αν το κάνουμε αυτό, θα είμαστε βλακωδώς ζημιωμένοι.
6. Ομοίως, δεν απορρίπτουμε την εγκυρότητα του Βέδα (για τον αληθινό Εαυτό), έστω κι αν δεν μας φαίνεται στην αρχή ευκολονόητη, έστω κι αν ορισμένες απόψεις ακούγονται αρχικά παράξενες.
7. Υπάρχουν πολλοί οραματιστές, γιόγκηδες ή δάσκαλοι στην παράδοση. Αξίζουν σεβασμό, βέβαια, μα δεν αποδεχόμαστε ανεπιφύλακτα όλα όσα λένε. Το ίδιο ισχύει για τα νεότερα (ιερά) κείμενα.
Ο Shankara με τους μαθητές του
8. Οπωσδήποτε αποδεχόμαστε την αυθεντία των Ουπανισάδων ή δασκάλων, όπως ο πρώτος Shankaracharya, μα ποτέ δεν εγκαταλείπουμε τη χρήση της λογικής και διάκρισης και δοκιμασίες και πειραματισμούς. Το να αγνοούμε τη διάκριση που στηρίζεται σε αναγνωρισμένες οικουμενικές αρχές (όπως το ότι η φωτιά καίει και ο αέρας είναι απαραίτητος για την αναπνοή και τη ζωή μας) οδηγεί μόνο σε οδυνηρές καταστάσεις.
9. Η αληθινή έσχατη ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να μην είναι ίδια με την πηγή της, δηλαδή να μην αντανακλά τη φύση της Πρωταρχής του σύμπαντος και να μην έχει τις ίδιες ιδιότητες όπως η νοημοσύνη, συνειδησία και ζωή.
10. Αυτή πρέπει να είναι ο αληθινός, έσχατος ή ύψιστος Εαυτός, όταν αφαιρεθούν όλα τα στοιχεία σώματος, νου, προσωπικότητας, χαρακτήρα κ.λπ. που υπερεπιβάλλονται στην αλήθεια του Εαυτού. Και αυτός πρέπει να είναι ίδιος σε όλους τους ανθρώπους.
Θα επανέλθω.
