1. Συνεχίζω με την επισήμανση των θεμελιακών δικαιωμάτων που πρέπει να παρέχονται από το σύνολο μιας κοινότητας ή Πολιτείας στο σύνολο των πολιτών και στον καθένα και στην καθεμιά ξεχωριστά, αν είναι να υπάρχει μια κοινωνία με αληθινά φιλελεύθερο καθεστώς. Αυτές οι ελευθερίες είναι το υπόστρωμα για όλα τα διάφορα και πολλά δικαιώματα που απαιτούνται δίχως πολλή κατανόηση σήμερα.
Υπάρχουν πολλά βιβλία με μελέτες ή περιγραφές του φιλελευθερισμού, μα όλα είναι πολύ συγκεχυμένα.
Εδώ προσπαθώ να βάλω μια οργανωμένη τάξη που αναδύεται από τα φυσικά γεγονότα της γέννησης και ύπαρξης των ανθρώπων στον υλικό κόσμο και τις ανάγκες τους για την συντήρηση της ζωής τους σε μια πληρότητα ανάπτυξης ικανοτήτων, γνώσης κι ευτυχίας.
2. Δεν υπήρξε ποτέ “δικαίωμα εργασίας” για παράδειγμα – πριν τη Βιομηχανική Επανάσταση, όπως λέγεται ο μεγάλος κοινωνικός και οικονομικός μετασχηματισμός, εκεί λίγο πριν το 1800, ας πούμε.
Το δικαίωμα στην εργασία είναι μια σύγχρονη επινόηση. Σε παλαιότερες περιόδους, σε κώδικες νόμων ή περιγραφές κοινωνικών δομών και δικαιωμάτων, δεν αναφέρεται κανένα τέτοιο δικαίωμα, όπως, αντίθετα, αναφέρονται δικαιώματα για ελεύθερη έκφραση, μετακίνηση και συνάθροιση, για περιουσία και παρόμοιες διατυπώσεις.
3. Υπάρχουν τρία θεμελιακά δικαιώματα που αναδύονται από την ίδια την φύση μας ως ενσώματα όντα στον υλικό κόσμο και συνίστανται σε ανάγκες για την συντήρηση της ζωής μας στη φυσική διάρκειά της.
Το πρώτο είναι η σωματική ακεραιότητα (Φιλελευθερισμός Γ’). Το δεύτερο είναι η πρόσβαση σε χώρο (Φιλελευθερισμός Δ’). Το τρίτο είναι η διατροφή χωρίς την οποία οι άνθρωποι πεθαίνουν.
Παρότι στη νομοθεσία πολλών κρατών αναγνωρίζεται το απαραβίαστο της κατοικίας (και φυσικά κτιρίων ενάντια σε διαρρήκτες) πουθενά δεν αναγνωρίζεται ούτε καν γίνεται κατανοητό ως αναγκαίο δικαίωμα η πρόσβαση στον χώρο. Γι’ αυτό κοινωνίες και χώρες (εκτός από κοινότητες με κάποια μορφή κοινοκτημοσύνης γης) δεν παραχωρούν τέτοια ελευθερία.
Αυτή η άγνοια έχει φοβερές συνέπειες καθώς γίνεται η βασική αιτία για όλες τις κακοδαιμονίες στην οικονομία παντού!
4. Αν δεν έχουμε ελεύθερη πρόσβαση σε χώρο, θα πρέπει να πληρώσουμε κάποιο τίμημα για τον χώρο που χρειαζόμαστε για την ύπαρξή μας, για την κατοικία, συχνά κι εργασία μας, για τις μετακινήσεις και συναθροίσεις μας.
Κάθε αναζήτηση τροφής προϋποθέτει μετακίνηση στο χώρο (στην ξηρά ή στην θάλασσα). Η απόκτηση και μεταφορά τροφής από την φυσική θέση της (νερό από ποταμό ή λίμνη, καρποί από φυτά ή χόρτα και ζώα από χωράφια, ψάρια από θάλασσα), στο τραπέζι μας επίσης συνεπάγεται ελευθερία μετακίνησης στον χώρο, αλλιώς απαιτείται κάποιο τίμημα.
Οι αναγνώστες καλά θα κάνουν να συλλογιστούν τη θεμελιώδη σημασία αυτής της δεύτερης ανάγκης μας για ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο.
5. Συνεχίζω, λοιπόν, την ανασκόπηση των ιδεών πάνω στις οποίες βασίζεται ο γνήσιος φιλελευθερισμός και οι οποίες απορρέουν από τη φυσική κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η τροφή παρέχεται δωρεάν, αυτόματα, φυσικά, στο έμβρυο και στο παιδί μέχρι την ενηλικίωση. Αλλά από την ενηλικίωση κι έπειτα ο άνθρωπος πρέπει να την αποκτήσει με τη δική του προσπάθεια.
Αυτή η προσπάθεια συνεπάγεται ελευθερία έκφρασης, μετακίνησης και συνάθροισης. Αυτές οι τρεις ενέργειες ή δραστηριότητες δίνουν τα επόμενα τρία δικαιώματα και θα τα εξετάσουμε διεξοδικά στο επόμενο.
