Ένας από τους 4 γνωστότερους γκουρού στην Ινδία είναι μια γυναίκα που τώρα (Απρ. ’21) πλησιάζει τα 70, η Sudhamani Idamannel, κι έχει έναν μεγάλο αριθμό οπαδών – φτωχών κι αμόρφωτων μα και καθηγητών και πλούσιων εμπόρων!
Γεννήθηκε το 1953 σε ένα πάμπτωχο ψαροχώρι Parayakadava στην Κεράλα, νότια Ινδία. Η οικογένειά της ήταν φτωχή μα υπήρχαν στο χωριό πολύ φτωχότεροι. Συγκριτικά, η δική της οικογένεια ήταν ευκατάστατη.
Από μικρή απορροφούσε με ζήλο τη διδασκαλία του Sanatana Dharma που οι γονείς της ακολουθούσαν, ιδίως όπως τη δίδασκε η μητέρα της. Μικρό κορίτσι ακόμα, περνούσε αρκετή ώρα σε διαλογισμό στην ακρογιαλιά του χωριού τους. Συγχρόνως έψελνε ύμνους λατρείας και μάλιστα με τον καιρό συνέθετε δικούς της.
Είχε την τύχη να δεχθεί την επίσημη παιδεία ως τα 9 της μα μετά αναγκάστηκε να σταματήσει για να φροντίζει τη μητέρα της που αρρώστησε και τα 7 αδέρφια και τις αδερφές της.
Βλέποντας τη φτώχεια γύρω της, εμπνευσμένη από τις αρχές του Ντχάρμα, έκλεβε φαγητό από το σπίτι της και το μοίραζε στους στερημένους. Συχνά μάλιστα έτρωγε ξύλο από τον πατέρα της. Επιπλέον, παραγνωρίζοντας τις ταξικές διαφορές και απαγορεύσεις αγκάλιαζε κάθε πρόσωπο που έβλεπε να είναι δυστυχισμένο και να του προσφέρει παρηγοριά. Έτσι ακόμα και στην εφηβεία της οι μεγάλοι, αρχικά σαν αστείο μα πιο σοβαρά μετά, άρχισαν να την λένε Amma “Μητέρα”.
Καθώς μεγάλωνε, προτού ακόμα βγει από την εφηβεία, είχε έντονες πνευματικές εμπειρίες. Νήστευε πολλές μέρες κι έμενε σε βαθύ διαλογισμό πολλές ώρες. Έτσι της δόθηκε το ένδοξο όραμα του θεού Krishna και της μεγάλης θεάς Devī. Συνεπώς πολλοί συγχωριανοί της πρώτα και μετά άνθρωποι από τα γύρω χωριά, γίνονταν οπαδοί της θεωρώντας την Αγία και δασκάλα. Στην αρχή εκείνη δεν το ήθελε μα βαθμιαία το αποδέχτηκε.
Στην απλή διδασκαλία της οι άνθρωποι ανακάλυψαν την πειθαρχία του Γιόγκα Αφοσίωσης (bhakti) και αρχές της διδασκαλίας Shri Vidyā, μιας Οδού της Γνώσης.
Παράλληλα άρχισε να μαζεύει χρήματα για να βοηθάει τους φτωχούς, ενώ έδινε πρακτικές (sadhana) για να ξεπερνούν τις περιστάσεις αρρώστιας και δυστυχίας που βασάνιζαν τους αμόρφωτους χωρικούς.
Έτσι η Sudhamani Idamannel, μια απλοϊκή σκουρόχρωμη χωριατοπούλα χαμηλής κάστας, με ελάχιστη παιδεία μαγνήτιζε ολοένα περισσότερους ανθρώπους και απέκτησε πληθώρα οπαδών. Κάποια ώρα έγινε η δασκάλα Mata Amritanandamayi (Μητέρα Αιώνιας Ευτυχίας) που εκπροσώπησε τον Ινδουισμό στο Κοινοβούλιο των Θρησκειών όπου μετείχε και ο Πάπας Φραγκίσκος.
Ταυτόχρονα ίδρυσε μια μη-κερδοσκοπική οργάνωση, τη MA MATH μέσω της οποίας μαζεύει πολλά εκατομμύρια για την ανακούφιση της φτώχειας, για νοσοκομεία, εκπαίδευση, δενδροφύτευση και άλλες ανθρωπιστικές και περιβαλλοντικές δραστηριότητες, όχι μόνο στην Ινδία μα και άλλες χώρες.
