Πολλοί έχουν δει σίγουρα τη σειρά Στέμμα στο Netflix. Εκεί παρουσιάζεται και η ενδιαφέρουσα σχέση μεταξύ των δύο γυναικών, μεταξύ της βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ και της σιδερένιας πρωθυπουργού, κας Θάτσερ (την οποία δεν απέδωσε πολύ καλά η Gillian Anderson, μα νομίζω πως εδώ φταίνε οι σεναριογράφος και σκηνοθέτης). Δόθηκε πολύς χρόνος στις κουζινικές δραστηριότητες της κας Θάτσερ και στην επιμονή της ενάντια στις κυρώσεις κατά της Νοτίου Αφρικής, μα όχι όσο θα περίμενε κανείς για τις νήσους Falkland και τη σύγκρουση με τα Συνδικάτα.
Η Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν συντηρητικότατη και βασιλικότατη πιστεύοντας ακράδαντα, όπως και ο Τσώρτσιλ νωρίτερα, στην αναγκαιότητα να υπάρχει ένας αμετακίνητος και σχετικά αμετάβλητος θεσμός – της Βασιλείας – που θα προσδίδει ενότητα στο έθνος και ευρύτερα στην Κοινοπολιτεία. Αλλά δεν της άρεσαν οι βασιλικές φανφάρες και τα ακατανόητα φερσίματα στην Αυλή διότι εκείνη προερχόταν από μία ταπεινή μικροαστική επαρχιακή οικογένεια – και αυτό ήταν κάτι που δεν άρεσε καθόλου στους σνομπ ψευτοαριστοκράτες συντηρητικούς. Έτσι δημιουργήθηκε αναπόφευκτα ένταση στις σχέσεις των δύο κυριών.
Ήταν πολύ φυσικό να διαφωνήσουν σε ορισμένα θέματα. Και οι δύο είχαν στην καρδιά τους το καλό του Έθνους, η καθεμία με το δικό της τρόπο. Μα η βασίλισσα δεν είχε ούτε αντιπολίτευση ούτε ψηφοφόρους να λαμβάνει υπόψη της. Ο ρόλος της της επέβαλε αμεροληψία στα πολιτικά. Η Μάργκαρετ Θάτσερ αντιμετώπιζε αντιπαλότητα, για να μην πω εχθρότητα, και στους ψηφοφόρους και στην αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο μα και στο ίδιο της το κόμμα. Η Ελισάβετ (άριστα δοσμένη από την Ολίβια Κόλμαν) είχε μάθει καλά τον ρόλο της επί πρωθυπουργίας του Τσώρτσιλ και του Ήντεν στη δεκαετία 1950-1960.
Αλλά υπήρχε αμοιβαία αλληλοκατανόηση μεταξύ των δύο αυτών σπουδαίων κυριών και αλληλοσεβασμός. Νομίζω πως η Θάτσερ ήταν η τελευταία ικανή πρωθυπουργός της Βρετανίας – και σίγουρα δεν θα υπήρχε το εξευτελιστικό Μπρέξιτ και η τωρινή παρακμή στη Βρετανία αν αυτή ήταν τώρα πρωθυπουργός. Δεν θέλω να πω πως οι πολιτικές της στα οικονομικά ήταν ορθές. Κάθε άλλο. Έκανε μερικές πολύ αλόγιστες αποκρατικοποιήσεις όπως εταιρειών για διανομή δημόσιων αγαθών (= νερού και αερίου κλπ.) και ευνόησε προωθήσεις μη-δεδουλευμένων κερδών.
Η Μάργκαρετ Θάτσερ φρόντισε με τη νομοθεσία της πρωθυπουργίας της, ανάμεσα σε πολλά σημαντικά μέτρα (και μερικά ανόητα), να εξασφαλίσει σταθερότητα και στα οικονομικά του Στέμματος ώστε αυτό να μην αντιμετωπίζει τις κρίσεις που πέρασε στις δεκαετίες 1960 και 1970.
Η βασίλισσα πάλι έδωσε στη Μάργκαρετ Θάτσερ τον υψηλότερο τίτλο που μπορούσε από δική της πρωτοβουλία και παραβρέθηκε στην κηδεία της – κάτι που έκανε μόνο στην κηδεία του Τσώρτσιλ.
