Παλιά, στον 15ο αιώνα, λέει η αγγλική παράδοση, στο χωριό Swaffham στην Κομητεία Norfolk ζούσε ένας γυρολόγος John Chapman. Ήταν φτωχός και μόλις που κέρδιζε τα προς το ζην πηγαίνοντας με τον μπόγο του από σπίτι σε σπίτι και πουλώντας τις φτηνές πραμάτειες του.
Μια νύχτα είδε όνειρο στο οποίο μια φωνή του έλεγε πως αν πήγαινε και στεκόταν στη μεγάλη Γέφυρα του Λονδίνου θα λάμβανε μια πολύ χαρμόσυνη είδηση. Δεν έδωσε σημασία: όνειρο ήταν. Μα είδε ακριβώς το ίδιο όνειρο κι άκουσε ακριβώς το ίδιο μήνυμα από την ίδια φωνή την επομένη και τη μεθεπόμενη.
Το επόμενο πρωί ξεκίνησε με τον σκύλο του περπατώντας και τελικά έφθασε στην πρωτεύουσα και στάθηκε στη Γέφυρα του Λονδίνου. Τότε η γέφυρα είχε μια σειρά από μικρομάγαζα από τη μια όχθη ως την άλλη – και στα νερά από κάτω κολυμπούσαν σολομοί κι άλλα ψάρια και διάφορα πλεούμενα περνούσαν.
Όλη μέρα περίμενε ο Τζον μα κανείς δεν του έφερε κανένα μαντάτο. Περίμενε και την επομένη περπατώντας μπρος πίσω από το ένα άκρο στο άλλο χαζεύοντας τα μαγαζιά, μα πάλι δεν άκουσε χαρμόσυνο μαντάτο.
Την τρίτη μέρα μια μαγαζάτορας τον πλησίασε: «Φίλε», του είπε «Αναρωτιέμαι τι κάνεις περιμένοντας εδώ και περπατώντας πάνω κάτω. Δεν έχεις τίποτα για πούλημα;»
Ο Τζον είπε «Όχι». Και όταν ρωτήθηκε αν ζητιάνευε πάλι είπε όχι και μετά εξήγησε για τη φωνή στον ύπνο του και το χαρμόσυνο μαντάτο.
 |
| Μεταγενέστερο ξυλόγλυπτο στην πλατεία του χωριού. |
Η άλλη γέλασε. «Είσαι ανόητος να κάνεις τόσο δρόμο για ένα όνειρο. Κι εγώ χθες είδα ένα όνειρο πως ήμουνα στο Swaffham στο Νόρφολκ (που ούτε ξέρω που βρίσκεται) σε ένα περιβόλι πίσω από το σπίτι ενός γυρολόγου (άκου, άκου!) και κάτω από ένα δρυ εκεί μέσα βρήκα ένα βάζο με χρυσάφι. Δεν είμαι ανόητη να κάνω κοτζάμ ταξίδι για ένα όνειρο! Πήγαινε σπίτι σου, φίλε!»
Ο γυρολόγος την ευχαρίστησε χαρούμενος και, αφού γύρισε γρήγορα σπίτι, πήγε κι έσκαψε κάτω από τον δρυ στο περιβολάκι του. Και να το – ένα βάζο γεμάτο χρυσά νομίσματα! Στο βάζο ήταν μια επιγραφή, μα ο γυρολόγος μας δεν ήξερε γράμματα να τη διαβάσει.
Έκρυψε τα νομίσματα κάτω από το κρεβάτι του και βγήκε με το άδειο βάζο στους δρόμους ώσπου συνάντησε έναν μοναχό. Αυτός του διάβασε τι έλεγε η επιγραφή: «Πιο κάτω βρίσκεται ένα πιθάρι!»
Έτσι ο Τζον γύρισε κι έσκαψε λίγο ακόμα και βρήκε το πιθάρι, γεμάτο χρυσάφι κι αυτό !
—————————————-
Ωραίο παραμύθι. Πάνω σε αυτό ίσως ο Paul Coelho βάσισε το δικό του παραμύθι Ο Αλχημιστής. Ή πάνω στο όμοιο παραμύθι στο Αραβικές Νύχτες με τίτλο Ο κατεστραμμένος που ξανάγινε πλούσιος, το οποίο μοιάζει με το προγενέστερο του Jalal al-Din Rumi «Στη Βαγδάτη ονειρεύεται το Κάιρο· στο Κάιρο ονειρεύεται τη Βαγδάτη.» Μπορεί κάποιος έμπορος ή σταυροφόρος παλαιότερα να έφερε την ιστορία από τη Μέση Ανατολή στην Αγγλία.
Έχει λοιπόν πλούσια γενεαλογία το θέμα του παραμυθιού.
Είναι όμως όντως εξολοκλήρου παραμύθι;
Στα αρχεία της εκκλησίας ο ιερέας του Swaffham που τα κατέγραψε από το 1435 ως το 1474 αναφέρει την αναστήλωση του βόρειου μέρους του ναού και του πύργου του την οποία πλήρωσε ο John Chapman, γυρολόγος – μα δεν ήταν γνωστό πώς και πού είχε βρει τόσα χρήματα.
Επί πλέον στα στασίδια της χορωδίας του ναού υπάρχουν δυο σκαλίσματα. Στο ένα είναι η φιγούρα ενός γυρολόγου με τον σκύλο του. Στο άλλο είναι μια γυναίκα που τον κοιτά από μια ανοιχτή πόρτα μαγαζιού.
Μερικοί λένε πως είναι η γυναίκα του γυρολόγου που τον κοιτά καθώς φεύγει ή έρχεται. Μα το παραμύθι δεν αναφέρει τίποτα για σύζυγο.
Ποιος ξέρει;…
