Φεύγοντας, λοιπόν, από το Μαρόκο με τη Λαίδη Σάμπια, ο ιππότης μας έφθασε στη χώρα των Ελλήνων όπου παντρευόταν εκείνο τον καιρό ο βασιλιάς τους και ο λαός γιόρταζε. Την ίδια μέρα έφτασαν και οι άλλοι έξι ιππότες, Προστάτες της Χριστιανοσύνης, οι πιο πολλοί, μαζί με τις Κυρίες τους. Ο Άγιος Διονύσιος της Γαλλίας με την ωραία Εγλαντίνη⸱ ο Άγιος Ιάκωβος της Ισπανίας με τη Σελεστίνη⸱ ο Άγιος Αντώνιος της Ιταλίας με τη Ρόζαλιντ. Ο Άγιος Δαβίδ της Ουαλίας ήρθε μόνος, μετά τον επταετή ύπνο του. Ο Άγιος Πατρίκιος της Ιρλανδίας έφερε έξι πριγκίπισσες των Κύκνων. Ο Άγιος Ανδρέας της Σκωτίας είχε προτιμήσει να μείνει μονήρης πολεμώντας για την πίστη.
Ήρθαν και εκατό αγγελιαφόροι από τις χώρες των απίστων διακηρύσσοντας πόλεμο κατά των Χριστιανών. Οι εφτά Προστάτες συμφώνησαν να οδηγήσουν τις Κυρίες τους σε ασφάλεια στις χώρες τους και μετά να συνταχθούν σε μια στρατιά και να πολεμήσουν για τον Χριστό. Σύνθημά τους ήταν: “Για τη Χριστιανοσύνη μαχόμαστε, για τον Χριστιανισμό σκοτωνόμαστε!”
Με αρχηγό τους τον Άγιο Γεώργιο κατέβηκαν στην Αφρική, στο Μαρόκο. Εκεί ο κακός Αλμιντόρ έπεσε από το χέρι του Γεωργίου και ο λαός ζήτησε από τον ιππότη να γίνει βασιλιάς τους. Αφού στέφθηκε βασιλιάς, ο Γεώργιος οδήγησε τη λεγεώνα του στην Αίγυπτο. Ο Πτολεμαίος βλέποντας τους πανίσχυρους πολεμιστές προτίμησε να πέσει από τις επάλξεις του πύργου του και να αυτοκτονήσει. Κι εδώ ο λαός επέλεξε ως νέο βασιλιά τον Γεώργιο.
Μετά οι Προστάτες και οι άντρες τους πήγαν στην Περσία όπου σε επτά μέρες σκότωσαν 200.000 απίστους (και άλλοι τόσοι πέθαναν στην προσπάθεια να ξεφύγουν). Κι εδώ, όταν ο αυτοκράτορας και οι Ανώτατοι άρχοντες αιχμαλωτίστηκαν, ο λαός δέχτηκε να κυβερνιέται από Χριστιανούς. Μα ο κακός Αυτοκράτορας συνωμότησε με τον μάγο Όζμοντ που μάγεψε τους έξι ιππότες, ώστε να γλιστρήσουν σε τρυφηλότητα και παρακμή, ξεχνώντας την υπόσχεσή τους να προστατεύουν την Χριστιανοσύνη. Μα σύντομα, ο Γεώργιος που δεν υπέκυψε στις μαγγανείες αφύπνισε τους αδελφούς του και μαζί αιχμαλώτισαν τους συνωμότες και τους έκλεισαν στο μπουντρούμι όπου ο Γεώργιος είχε φυλακιστεί για επτά χρόνια.
Ο Γεώργιος ανακηρύχτηκε Αυτοκράτορας της Περσίας μα άφησε τη διοίκηση της χώρας σε Χριστιανούς Αντιβασιλείς. Ο ίδιος, παρότι Αυτοκράτορας της Περσίας και βασιλιάς της Αιγύπτου και του Μαρόκου, επέστρεψε στην Αγγλία κι έζησε σε βαθιά γερατειά με τη γυναίκα του Σάμπια στην Κόβεντρι.
Η εκδοχή αυτή πρέπει να προέρχεται στην τελική μορφή της από τον 15ο αιώνα. Διότι συνδυάζει Χριστιανισμό, Μωαμεθανισμό και κυρίως μεσαιωνικά στοιχεία Ιπποσύνης και τον θρύλο του Αρθούρου που ξεκίνησε ως γαλλικό ρομάντζο, Le Morte d’ Arthure, ερωτικό και περιπετειώδες, μεταγράφτηκε από τον Thomas Malory κι εκδόθηκε το 1485 από τον W. Caxton ως “Το Όλο Βιβλίο του βασιλιά Αρθούρου…”
Ως και το 1304 λατρευόταν ο Άι Γιώργης στη Μέση Ανατολή από Μουσουλμάνους κι ένα τζαμί αφιερωμένου σε κείνον (Nabi Jurjis) στη Μοσούλη, καταστράφηκε από τους Ισλαμιστές το 2014.
Στην Αγγλία απέκτησε μεγάλη δημοφιλία χάρη στον σπουδαίο δραματογράφο Σαιξπήρο, επίσης, ο οποίος στο θεατρικό έργο του Ερρίκος Ε΄ έχει τον βασιλιά, την παραμονή της αποφασιστικής μάχης στο Agincourt στη Γαλλία, να μιλά με πάθος για τη μάχη και να προτρέπει τους στρατιώτες να πολεμήσουν για την Αγγλία και τον Αι Γιώργη. Τους λέει αγγλιστί – Cry God for England and Saint George! Λέγεται μάλιστα σε μια εκδοχή του θανάτου του, πως ο Σαιξπήρος πέθανε στις 23 Απριλίου, 1616, ημέρα εορτής του Αγίου Γεωργίου.
