Στα πολύ παλιά χρόνια δεν υπήρχε το φεγγάρι. Μόνο ο Ήλιος φώτιζε τον κόσμο.
Ο δημιουργός είχε αγγέλους που τον βοηθούσαν στην εργασία του. Ένας τέτοιος άγγελος φρόντιζε τη λειτουργία του Ήλιου.
Αυτός ο Φροντιστής είχε δυο παιδιά, αγόρι και κορίτσι. Και οι τρεις ζούσαν στον Ουράνιο Κόσμο. Και οι τρεις ήταν ευτυχισμένοι.
Η κόρη φρόντιζε το σπιτικό τους, διατηρώντας το καθαρό και τακτοποιημένο. Όταν τίναζε τα στρώματα, πουπουλένια φτερά έπεφταν στη Γη ως χιονονιφάδες.
Ο γιος κυνηγούσε και ψάρευε. Όταν κρεμούσε τα δίχτυα του να στεγνώσουν, οι σταγόνες έπεφταν στη Γη ως βροχή.
Ο πατέρας έλειπε από το σπίτι όλη μέρα. Φρόντιζε τη μεγάλη φωτιά του Ήλιου που έκαιγε όλη την ώρα. Ήταν πολύ ηλικιωμένος και σύντομα θα άφηνε τα παιδιά του και δεν θα ξαναγύριζε. Γι’ αυτό τους συμβούλεψε: “Όταν πεθάνω, πρέπει να τροφοδοτείτε τη φωτιά να καίει όλη την ώρα τη μέρα, αλλιώς οι άνθρωποι και τα ζώα στη Γη θα πεθάνουν.”
Μια μέρα, τελικά, όταν η φωτιά του Ήλιου χαμήλωνε και ήταν η ώρα της δύσης, ο πατέρας επέστρεψε στο σπίτι πολύ κουρασμένος και τους είπε: “Αγαπημένα μου παιδιά, ήρθε η ώρα να φύγω. Δεν θα επιστρέψω ποτέ πια.”
Τα παιδιά έκλαψαν και θρήνησαν. Κατάλαβαν πως ο πατέρας θα πέθαινε. Όπως κι έγινε.
Το πρωί ήταν ώρα να ανάψει πάλι η φωτιά του Ήλιου. Τα δυο παιδιά άρχισαν να μαλώνουν ποιο θα αναλάμβανε το έργο.
“Εγώ πρέπει να το αναλάβω, είμαι η μεγαλύτερη”, είπε η κόρη.
“Όχι εσύ! Εγώ πρέπει να το κάνω, που είμαι άντρας”, είπε ο αδελφός.
Κι έτσι καυγάδιζαν φωνάζοντας.
Στο μεταξύ οι άνθρωποι στη Γη ανησύχησαν: “Τι συμβαίνει στον Ήλιο; Γιατί αργεί; Έπρεπε να είχε ανατείλει ως τώρα!”
Τότε ο Wesakechak, άλλος άγγελος του Δημιουργού ο οποίος είχε διασωθεί από τον κατακλυσμό που είχε καταστρέψει τον προηγούμενο κόσμο, πήγε στον τόπο του Ήλιου να δει τι συμβαίνει. Θύμωσε βρίσκοντας την κόρη και τον γιο να τσακώνονται ακόμα.
“Οι άνθρωποι και τα ζώα θα πεθάνουν!” τους έβαλε τις φωνές “Είναι δική σου ευθύνη να συντηρείς τη φωτιά!” είπε στον νεαρό. “Από τώρα και στο εξής θα λέγεσαι Pisim.” Μετά στράφηκε στην κοπέλα. “Κι εσύ θα εργάζεσαι στην ίδια απαιτητική εργασία. Μα θα συντηρείς μια φωτιά σε διαφορετικό μέρος. Εσύ θα δουλεύεις τη νύχτα. Εσύ θα λέγεσαι Tipiskawi-pisim, η Σελήνη!
Είναι φανερό πως οι δυο σας δεν τα πάτε καλά, δεν συνεννοείστε εύκολα. Σαν είδος τιμωρίας θα συναντιέστε μόνο μια φορά τον χρόνο. Για τον υπόλοιπο χρόνο θα βλέπετε ο ένας τον άλλο από αντίθετες πλευρές του ουρανού.”
Έτσι έγινε τότε στην αρχαία εποχή. Έτσι γίνεται τώρα.
Ο μύθος διατηρείται σε αρκετές φυλές, μα κυρίως στη φυλή των Cree που απλώνονταν και στις ΗΠΑ και στον Καναδά.
