Σήμερα οι εκλεγμένοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί (μα και οι υπουργοί) μιας χώρας έχουν ο καθένας και η καθεμιά έναν λόχο από ακριβοπληρωμένους παρατρεχάμενους και συμβούλους που τους βοηθούν στη λήψη αποφάσεων και τον σχηματισμό πολιτικής. Πολλά που λέγονται από τα μέλη της κυβέρνησης (όχι όμως και των βουλευτών του κόμματος που κυβερνά), πολλά μέτρα που προωθούνται, καθορίζονται τελικά από αυτούς. Διότι σπάνια τα μέλη της κυβέρνησης γνωρίζουν πολλά για τον τομέα τον οποίο εποπτεύουν, υποτίθεται, και είναι υπεύθυνοι.
Το ίδιο συνέβαινε παλαιότερα με τους Βασιλείς και τους συμβούλους τους. Μόνο που τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά και η διακυβέρνηση πιο εύκολη, πιο άμεση.
Σε πολύ παλαιότερες εποχές, χαμένες στην ομίχλη μύθων και θρύλων, οι βασιλιάδες και οι σύμβουλοί τους ενδιαφέρονταν για την πνευματική ανάπτυξη των πολιτών τους και όχι μόνο για τη φορολόγηση ή την επιστράτευσή τους. Εκείνοι τότε δεν εκλέγονταν και δεν υπολόγιζαν το παραλυτικό “πολιτικό κόστος” των ημερών μας.
Ένας τέτοιος βασιλιάς που έμεινε ανώνυμος, μια μέρα είδε πάνω σ’ ένα τραπέζι ένα μοναχικό μήλο να λάμπει στο φως του ήλιου και να ακτινοβολεί. Φώναξε αμέσως τους συμβούλους του.
“Βλέπετε αυτό το μήλο που λάμπει πάνω στο τραπέζι;” Και όταν εκείνοι παραδέχτηκαν δίχως πολλή σκέψη πως, Ναι, το έβλεπαν, βέβαια, τους ρώτησε. “Τι σημαίνει αυτό; Ποια η θέση και σημασία του στη ζωή;”
Εδώ οι σύμβουλοι έμειναν σιωπηλοί για λίγο.
“Μεγαλειότατε,” είπε ένας που, παρά τη νεότητά του έδειχνε να είναι ευφυέστατος και είχε πάντα μια γρήγορη και λογική άποψη. “Είναι ένα ωραίο φρούτο!”
“Όχι μόνο ωραίο, Μεγαλειότατε!” είπε ο δεύτερος. “Είναι και ώριμο, κρίνοντας από το κόκκινο χρώμα του.”
“Μάλιστα, συμφωνώ, Μεγαλειότατε!” είπε ο τρίτος. “Δείχνει υγεία και απόλαυση!”
“Α, Μεγαλειότατε!” είπε ο τέταρτος. “Σίγουρα εκφράζει σε συνδυασμό με το φως έναν νόμο εσώτερης, φυσικής ομορφιάς.”
“Επίσης, εκφράζει στη θέση του πάνω στο τραπέζι και μια άποψη του νόμου της βαρύτητας!” είπε ο πέμπτος.
“Πολύ ορθά όλα αυτά, Μεγαλειότατε!” είπε ο έκτος. “Μα τελικά είναι τροφή. Για μας τους ανθρώπους ή κάποιο ζώο ή τη γη και τα σκουλήκια της! Έτσι συμπληρώνει τον κύκλο της ύπαρξής του.”
“Κι εσύ, τι λες, καλέ μου γέροντα;” Ο βασιλιάς απευθύνθηκε στον πιο ηλικιωμένο από όλους που είχε υπηρετήσει και τον πατέρα του, τον προηγούμενο βασιλιά και τώρα έμενε σιωπηλός.
“Πάντα, Μεγαλειότατε,” είπε ο γέροντας, “θα έχεις μια διαφορετική απάντηση ανάλογα με τον ποιόν θα ρωτήσεις. Μα η επίγνωση, η αντιληπτικότητα, μέσω της οποίας γίνεται θεατό και νοητό το μήλο, ή οτιδήποτε άλλο πράγμα, εκείνη που μας επιτρέπει επίσης να ακούμε τι λέει ο καθένας, εκείνη είναι ίδια σε όλους. Το ζήτημα δεν είναι απλά και μόνο το μήλο αυτό ή κάτι άλλο. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τον εαυτό μας που παρατηρεί και τα όργανα μέσω των οποίων γίνεται η παρατήρηση.”
Ο βασιλιάς ζήτησε να διδαχτεί περισσότερα για την “επίγνωση”!
Οι σημερινοί ηγέτες δεν θέλουν να διδαχτούν, θέλουν μόνο να ξέρουν πώς θα έχουν περισσότερες ψήφους!
