Την εποχή των παραμυθιών, όταν οι άνθρωποι τηρούσαν συνέπεια και τον λόγο τους περισσότερο, παρότι κυβερνούσαν αυταρχικά αυτοκράτορες, ένας Σουλτάνος άκουσε πως στην αγορά των σκλάβων μια κοπέλα πουλιόταν πανάκριβα. Στην πραγματικότητα δεν είχε ξανακούσει ποτέ τέτοια τιμή. Έτσι διέταξε να του την φέρουν.
Ήταν όμορφη όταν στάθηκε μπροστά του με ασυνήθιστη αξιοπρέπεια, μα τα κάλλη της δεν δικαιολογούσαν την τιμή.
Η δουλέμπορος είπε: “Εκλεκτέ του Θεού, η κοπέλα δεν είναι μόνο τόσο όμορφη όσο βλέπεις μα έχει και το χάρισμα εξαιρετικής νοημοσύνης.”
“Ωραία” είπε ο Σουλτάνος που ένιωσε το ενδιαφέρον του να φουντώνει. “Θα θέσω ένα ερώτημα και αν το απαντήσει ικανοποιητικά θα φύγει ελεύθερη. Αν όχι θα εκτελεστεί.” Στράφηκε προς τη σκλάβα. “Ποιο είναι το ωραιότερο φόρεμα, το πιο ευχάριστο άρωμα, η νοστιμότερη τροφή, το πιο αναπαυτικό κρεβάτι και η πιο όμορφη χώρα;”
Η σκλάβα υποκλίθηκε και απάντησε:
“Το ωραιότερο φόρεμα είναι το φόρεμα του φτωχού που έχει μόνο ένα για χειμώνα και καλοκαίρι.
Το πιο ευχάριστό άρωμα είναι της μητέρας για το παιδάκι της κι ας είναι καθαρίστρια στα δημόσια λουτρά.
Το νοστιμότερο φαγητό είναι εκείνο που τρώει ο πεινασμένος κι ας είναι μουχλιασμένο ψωμί.
Το πιο αναπαυτικό κρεβάτι είναι εκείνο που κοιμάσαι βαθιά και ξυπνάς αναζωογονημένος κι ας είναι το έδαφος. Αν είσαι άδικος, αν είσαι αμαρτωλός, ούτε χρυσό κρεβάτι ούτε μεταξωτά σεντόνια θα σε ξεκουράσουν.
Και τώρα ετοιμάστε τα πράγματα μου κι ένα άλογο για να φύγω, για να φύγω ελεύθερη πια!”
“Σιγά, περίμενε!” είπε ο Σουλτάνος εντυπωσιασμένος. “Δεν απάντησες το τελευταίο ερώτημα για την ομορφότερη χώρα.”
“Ναι, θα το απαντήσω κι αυτό” είπε η κοπέλα. “Η ομορφότερη χώρα είναι εκείνη όπου οι πολίτες όλοι είναι ελεύθεροι και δεν κυβερνώνται από ανόητους, άρπαγες άρχοντες.”
Ο Σουλτάνος παραδέχτηκε πως η σκλάβα είχε απαντήσει ορθά σε όλα και είχε κερδίσει την ελευθερία της.
“Ναι,” επανέλαβε ο ίδιος. “Η πιο ωραία χώρα είναι αυτή που δεν την κυβερνούν αμαθείς και οι πολίτες είναι ελεύθεροι.”
