Κινέζικες ρήσεις ή παροιμίες που όμως παραπέμπουν σε παλαιά γεγονότα ή ιστορίες για να γίνει κατανοητή η σημασία τους λέγονται zhōng guó chéng yǔ.
Υπάρχει το ιδίωμα/ρητό jīmáosuanpí που κυριολεκτικά σημαίνει «ορνιθο-φτερά και σκόρδα». Μα η σημασία του είναι «ανάξια, τιποτένια πράγματα». Πίσω από τη βαθύτερη έννοια βρίσκεται μια παλιά ιστορία.
Υπήρχαν δυο γείτονες. Ο ένας είχε ένα ανατολικό χωράφι κι εκεί εξέτρεφε όρνιθες. Ο άλλος είχε το δυτικό χωράφι και καλλιεργούσε λαχανικά και κυρίως σκόρδα. Και οι δυο οικογένειες δούλευαν σκληρά για να κερδίσουν τα προς το ζην. Οι ορνιθοτρόφοι σηκώνονταν πρωί για να φροντίσουν τα πουλιά: κάποτε έπρεπε να σφάξουν μερικά και να τα ξεπουπουλιάσουν για να τα πουλήσουν. Οι σκορδοπαραγωγοί επίσης σηκώνονταν νωρίς να ποτίσουν, να ξεχορτίσουν και κάποτε να βγάλουν τα σκόρδα ή να ετοιμάσουν μερικές πλεξούδες για την αγορά. Όταν φυσούσε ανατολικός άνεμος μετέφερε φτερά και πούπουλα (jīmáo) στο σπίτι των Δυτικών. Όταν φυσούσε δυτικός άνεμος μετέφερε τις φλούδες από τα σκόρδα ((suanpí) και κάποτε άλλα) στο ανατολικό σπίτι. Έτσι ενώ οι σχέσεις μεταξύ των δυο οικογενειών ήταν αρχικά αρμονικές, σιγά σιγά άρχισαν να καβγαδίζουν. Μια φορά μάλωσαν τόσο έντονα που πήγαν στον δικαστή για να λύσουν τη διαφορά τους. Την καθορισμένη μέρα εκείνος άκουσε τις δυο πλευρές και μετά τους έβαλε τις φωνές και τους τιμώρησε που σπατάλησαν τον χρόνο για τέτοια τιποτένια πράγματα jīmáosuanpí! Η ιστορία εξαπλώθηκε και η φράση έγινε ρητό και ιδίωμα.
Η δεύτερη ιστορία μιλάει για έναν εξαιρετικό μουσικό, τον Gongming Yi, που έπαιζε την άρπα σε αγελάδα την εποχή των εμφύλιων πολέμων (από το 480 ως το 221 πκε οπότε το Qin κράτος επικράτησε – εξού και «Κίνα»).
Ο Γι ήταν εξαιρετικός μουσικός και ο κόσμος έτρεχε να τον ακούσει να παίζει. Έτσι έχαιρε μεγάλου σεβασμού. Σε ένα ταξίδι του σταμάτησε να αναπαυθεί στην ύπαιθρο. Στον αγρό δίπλα στον δρόμο υπήρχε μόνο μια αγελάδα που μουγκάνιζε πού και πού καθώς έβοσκε στο πλούσιο γρασίδι. Ο Γι είχε μαζί του και την άρπα του και σκέφθηκε να ευχαριστήσει την αγελάδα. Έτσι άρχισε να παίζει ένα από τα πιο ωραία του κομμάτια. Μα η αγελάδα δεν έδωσε σημασία και συνέχισε με τον λαιμό σκυμμένο να βόσκει. Τότε ο Γι έπαιξε ένα πιο ζωηρό, χαρούμενο κομμάτι. Μα η αγελάδα πάλι δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται. Μερικοί χωρικοί που περνούσαν, σταμάτησαν να ακούσουν. Ο Γι έπαιξε τότε το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του. Οι χωρικοί όντως ενθουσιάστηκαν μα η αγελάδα δεν εντυπωσιάστηκε καθόλου: συνέχισε να μασά το γρασίδι και να μουγκανίζει κατά καιρούς. Ο Γι έμεινε κατάπληκτος και ρώτησε έναν χωρικό, ο οποίος τότε του εξήγησε πως σπαταλούσε χρόνο κι ενέργεια διότι το ζώο δεν καταλάβαινε από μουσική. duì niú tán qín – του είπαν: «παίζεις άρπα σε αγελάδα»!
Έτσι και αυτή η ρήση πέρασε στην παράδοση για να υποδείχνει – ως και σήμερα – πως δεν αξίζει τον κόπο να λες σοβαρά πράγματα σε ανόητους.
(Όπως λέγεται στο Κατά Ματθαίο, «Μη δίνετε τα άγια στα σκυλιά, μήτε να ρίχνετε τα μαργαριτάρια σας μπροστά σε χοίρους…» 7.6.)
