1. Είναι δυστυχώς καταπληκτικά κακόγουστοι όλοι αυτοί οι σύγχρονοι μύθοι. Μερικούς τους εκκολάπτει ακούραστα η αναρχοαριστερή παράταξη και άλλους διακαώς η δεξιά. Και όλοι στερούνται όραμα, πνοή, φτερωτή φαντασία, όπως είχαν στην αρχαιότητα.
Στην αυγή του πολιτισμού μας προτού ξεκινήσουν στα σοβαρά οι σεβαστές μας επιστήμες με τα πειράματα και τις πραγματογνωμοσύνες τους, ήταν φυσικό οι αρχαίοι στοχαστές να σκέφτονται και να εκφράζουν τις όποιες αλήθειες του κόσμου σε μύθους με θεότητες, τέρατα, ξωτικά, τιτανομαχίες, μεταμορφώσεις και παρόμοια.
Δεν γνωρίζουμε ποιοι επινόησαν τους πανάρχαιους μύθους, που λίγο πολύ μοιάζουν, παρά τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουν σε διαφορετικές χώρες. Είναι φανερό πως οι διηγήσεις του Ομήρου και του Ησιόδου διατυπώνονται σε ένα ευρύτερο δικτυωτό που κληρονόμησαν οι ποιητές από προγενέστερους άγνωστους μυθοποιούς. Το ίδιο συμβαίνει με τους Αιγύπτιους, τους Σουμέριους, τους Ινδούς και άλλους αρχαίους λαούς.
Όλοι αυτοί οι μύθοι, κάποτε απλοί, κάποτε υπερβολικά περίπλοκοι, συμβολίζουν ορισμένες αλήθειες για τις δυνάμεις της Φύσης και του ανθρώπου, για τις σχέσεις του ανθρώπου με τον κόσμο και τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων.
Μελετώντας αυτούς τους μύθους μαθαίνουμε πολλά. Δεν είναι το ίδιο με τους μοντέρνους μύθους. Σε αυτούς βλέπουμε την άγνοια, αλαζονεία και απληστία των εκφραστών τους.
2. Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μια μυθοπλαστική είδηση για κάποιο Νεοέλληνα, Ισίδωρο Πόσδαγλη. Αυτός είναι, σύμφωνα με τη συντροφικό συνταγολόγιο, μεγάλος οικονομολόγος και αγωνιστής. Σπούδασε στη Μόσχα λίγο πριν τον πόλεμο, επέστρεψε το 1940 και εντάχθηκε στην αντίσταση, μετά φυλακίστηκε και το 1952 έγραψε στη λαϊκή «μαλλιαρή» το σπουδαίο και μοναδικό έργο του Πατριωτική Οικονομική Πολιτική που εκδόθηκε από τον οίκο Μπιστιρλή στην Αθήνα. Αυτό έμενε στα αζήτητα των βιβλιοθηκών ωσότου ανακαλύφθηκε πρόσφατα και συγκλόνισε τους ομοϊδεάτες του.
Γιατί; Διότι προέβλεψε πως η Γαλλία και η Γερμανία θα προκαλούσαν (κάποια αδιευκρίνιστη ώρα) τη χρεοκοπία ορισμένων χωρών, συγκεκριμένα Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας, για να απομυζήσουν τα κεφάλαια που δημιουργούν οι εργάτες και αγρότες αυτών των χωρών αφήνοντας τους σε αβυσσαλέα φτώχεια.
Αν όντως έχει γράψει τέτοια και άλλα τερπνά ο Πόσδαγλης, είναι όχι μόνο σταλινιστής κάκιστης ποιότητας αλλά και μουρλός. Και αυτοί που κυκλοφορούν ετούτο το ευαγγέλιο προβλέψεων ανήκουν μάλλον στην ίδια κατηγορία, συν την παράταξη των σούπερ-πατριωτών που θέλουν τον Έλληνα να υπερέχει πάντων των εθνών στα πάντα.
Την εποχή εκείνη, δηλ δεκαετία του 1940, μετά τον πόλεμο, οι οικονομίες αυτών των χωρών, με εξαίρεση την Ισπανία ίσως, ήταν πολύ αδύναμες. Ομοίως της Βρετανίας, παρότι είχε ακόμα μεγάλο μέρος της αυτοκρατορίας της και ήταν, με την Αμερική και τη Ρωσία, ανάμεσα στους νικητές. Δεν ήταν δύσκολο να δει κανείς πως αυτές οι χώρες είχαν οικονομική δυσπραγία.
Ούτε μου είναι δύσκολο να κατανοήσω γιατί ο φωστήρας της Αριστεράς Πόσδαγλης δεν προέβλεψε τη χρεοκοπία της Ισλανδίας (πολύ νωρίτερα από τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου), ή ορισμένων Βαλτικών χωρών και της Ουγγαρίας. Ειδικά για τις τελευταίες δεν μπορούσε ο Πόσδαγλης να κάνει προβλέψεις γιατί οι χώρες αυτές ανήκαν τότε στη σταλινική Σοβιετική αυτοκρατορία.
Κι εδώ έχουμε ακόμα ένα οξύμωρο. Το καταπληκτικό μοντέλο του κομμουνιστή οικονομολόγου δεν προέβλεψε ούτε τη χρεοκοπία και κατάρρευση της τότε κραταιάς και στυγερής Σοβιετίας!
3. Η διαλυμένη, όμως πάντα αλαζονική, Δεξιά δεν θα σκεφτόταν ποτέ να υιοθετήσει ως ήρωα της έναν τόσο παραπλανημένο αριστερό οικονομολόγο. Μπορεί όμως να αντλήσει από άλλες μήτρες.
Ένα συχνό παράδειγμα είναι η Ελληνική γλώσσα, υπεροχότερη των γλωσσών. Έχει αδιάκοπη ζωή τουλάχιστον 3.500 ετών και σήμερα, όλες οι επιστήμες στρέφονται σ’ αυτήν για δάνεια που δημιουργούν νέους όρους: πχ βιο-, τέχνη-, λόγος- δίνουν τον όρο, στην Αγγλική, biotechnology∙ ή bio-graphy, bio–metrics∙ techni-cian, techno-cracy καθώς και το ομορφο επίθετο idιο-syn-cratic∙ phono-logy, logistics, logarithm∙ κλπ κλπ.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως οι ερευνητές σε όλους τους τομείς των ακαδημαϊκών (και μη) μελετών δανείζονται λέξεις από την Ελληνική. Έγινε συνήθεια πια και δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει.
Αυτό δεν κάνει την Ελληνική έξοχο θαύμα γλώσσας. Απεναντίας, όποιος γνωρίζει 2 ή 3 άλλες γλώσσες και λίγη Γλωσσολογία ξέρει πως η Ελληνική έχει καταντήσει ένα φοβερά αδύναμο μέσο επικοινωνίας. Πρώτα πρώτα βλέπουμε πως λείπουν πάρα πολλοί ήχοι όπως – ας μείνουμε στην πασίγνωστη Αγγλική – μακρά φωνήεντα (father, keep κλπ)∙ [g]ene ή [j]et (το δικό μας [τζ] δεν είναι ακριβής αντιστοιχία)∙ ο συνδυασμός [–nt-] όπως στη men-tal, ή [–nd-] όπως στην end, ή σκέτο [–d-] όπως ready, όπου εμείς έχουμε μόνο –[ντ]-! Και τι να πούμε για τους ουρανικούς ήχους –ch- (chair) και –sh- (ashes)… Η Αγγλική και η Ρώσικη χρησιμοποιούν πολύ περισσότερους ήχους από την Ελληνική.
Οι σούπερ-έλληνες πιστεύουν πως όλες οι γλώσσες του κόσμου προήλθαν από την Ελληνική και δεν βλέπουν ούτε τη φθορά της ούτε τους τρομερούς περιορισμούς της γλώσσας. Η πολύ πλουσιότερη Αρχαιο-ελληνική έχει δύο αορίστους, έναν παρακείμενο κι έναν μέλλοντα δίχως βοηθητικά ρήματα ή μόρια (όπως «έχω» ή «θα»). Η αρχαία Ινδική, ή Βεδική, έχει επτά αορίστους, δύο μέλλοντες και τρεις παρακείμενους. Νομίζω αυτά αρκούν.
4. Αλλά ας μη γελιόμαστε. Οι σούπερ-έλληνες έχουν πρόσθετες πληροφορίες που μας κάνουν περήφανους. Οι Έλληνες εκπολίτισαν όλους τους αρχαίους λαούς. Μέχρι και τους Ιάπωνες στη μακρινή 9η χιλιετία π.Χ!
Μερικοί αρχαίοι γραφιάδες της κακιάς ώρας, όπως ο Διόδωρος Σικελιώτης (1ος π.Χ αιών) κι ο Διογένης Λαέρτιος (3ος μ.Χ αιών), έστειλαν κάθε σημαντικό στοχαστή από τον Λυκούργο της Σπάρτης μέχρι και τον Πλάτωνα στο εξωτερικό για να αντλήσει εκεί σοφία, σάμπως, λένε οι σουπερ-έλληνες, οι δικοί μας σοφοί Ορφέας, Πυθαγόρας κλπ, δεν την είχαν.
Αλλά ο Νόννος (6ος μΧ αιών) από την Αίγυπτο, που μάλλον ήταν και χριστιανός, διορθώνει την κατάσταση γράφοντας ένα επικό μεγαλύτερο από την Ιλιάδα ή την Οδύσσεια, όπου ο Έλλην θεός Διόνυσος εκστρατεύει προς ανατολάς διασπείροντας το φωτεινό Ελληνικό πνεύμα παντού και κατακτά την Ινδία! Ζήλεψε φαίνεται την εκστρατεία του Αλέξανδρου και σκέφτηκε να την επαναλάβει με τον Διόνυσο – αλλά πολύ πολύ νωρίτερα, στην ομιχλώδη περίοδο του μύθου. Ας σημειώσουμε όμως πως μόνος ο Νόννος, κανείς προγενέστερος, δεν αναφέρει αυτή την κοσμο-ιστορικής σημασίας προέλαση.
Σχετικά με τον Αλέξανδρο, έμεινε καθαρά στην Ιστορία μια πόλη τουλάχιστον με το όνομά του, η Αλεξάνδρεια. Η πολιτισμική προσπάθεια του Διόνυσου χάθηκε δίχως ίχνος στα σκοτεινά βάθη της τρεχάμενης Ιστορίας.
Υπάρχουν δυστυχώς κι άλλοι μαγευτικοί μοντέρνοι μύθοι…
5. Αντί να κοιτάξουμε πώς να βελτιώσουμε τη θλιβερή κατάντια μας, τον συνεχιζόμενο εκχυδαϊσμό της κουλτούρας μας γενικότερα, εκατομμύρια Έλληνες πιστεύουμε αυτές τις σαχλαμάρες.
Ναι, πολλοί πιστεύουν ακόμα πως θα ζωντανέψει ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς στα έγκατα της Αγιάς Σοφιάς και η Πόλη θα γίνει πάλι δική μας, η Βασιλεύουσα – αφού βέβαια μονιάσουν μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, αναρχοαριστεροί και δεξιοί και νεοναζίδες.
Αν δεν μας ελεήσει ο φιλεύσπλαχνος Θεός των Χριστιανών, ας μας ελεήσουν οι αθάνατοι Ολύμπιοι – φωτίζοντάς μας να εξαλείψουμε την τριάδα – άγνοια, αλαζονεία, απληστία!
