Διάλεξα μερικές σοβιετικές αφίσες από τις χιλιάδες (1920 – 1970) που δείχνουν τη μυωπική θεώρηση του κόσμου και τη μόνιμη επανάσταση του κομμουνισμού κατά της πραγματικότητας. Η πρώτη εκφράζει την ιστορική νομοτέλεια του προοδευτισμού: «Η νίκη του κομμουνισμού είναι αναπόφευκτη»!
Το πόσο αναπόφευκτη ήταν το διαπίστωσαν και οι βασανισμένοι Σοβιετικοί πολίτες οι ίδιοι το 1989 οπότε η κραταιά Σοβιετία κατέρρευσε και τα απρόθυμα μέλη της αποτίναξαν πρόθυμα τον κομμουνιστικό ζυγό!
Η επόμενη δείχνει την απίστευτη τυφλότητα της ιδεολογίας που πίστευε, πάντα υπό την επίδραση του δόγματος της ιστορικής αναγκαιότητας για την εξάπλωση του κομμουνισμού, πως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θα αγκάλιαζαν τον κομμουνισμό!
Δεν είναι απλώς και μόνο ο κομμουνισμός, μα το σφυροδρέπανο στη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης που δρασκελίζει τις ΗΠΑ! Πίστευαν πως και οι ΗΠΑ σύντομα θα γινόταν δορυφόρος της πιο προοδευτικής χώρας του κόσμου που εφάρμοζε τους αναπόφευκτους νόμους της Ιστορίας «επιστημονικά»! Μια ακόμα από τις πολλές αυταπάτες των μικρόμυαλων μαρξιστών της Μόσχας.
Και βέβαια ο μεγάλος στοχαστής Ιωσήφ Στάλιν, ο φυσικός κληρονόμος του Λένιν στην ένδοξη διαδοχή των Μαρξ κι Ένγκελς, θα οδηγούσε τους ταλαίπωρους προλετάριους του κόσμου στην αναπόφευκτη νίκη, στον παράδεισο της αταξικής κοινωνίας.
Μα κι εδώ υπήρχε αυταπάτη. Με τον θάνατο του Στάλιν 1953 τη διαδοχή την κέρδισε ο σύντροφος Χρουστσόφ αφού κατάφερε να εκτελεσθεί ο σύντροφος Μπέρια. Και τότε αποκαλύφθηκε πως επί 25 έτη ο Πατερούλης του έθνους προωθούσε την «προσωπολατρία» προδίδοντας τις ιερές αρχές του Λενινισμού! Μα ούτε ο καινούριος ηγέτης ήθελε να αναγνωρίσει τη σαπίλα της ιδεολογίας και του καθεστώτος που προέκυπτε από την ιδεολογία εκείνη, δηλαδή τον Λενινισμό. Αυτό το τερατώδες λενινιστικό καθεστώς επί 35 έτη είχε μια τυραννική Μυστική Αστυνομία που φυλάκιζε, βασάνιζε κι εκτελούσε οποιονδήποτε εχθρεύονταν ο ηγέτης και οι αυλικοί του και οι «σύντροφοι» πολεμούσαν ο ένας τον άλλο για την εξουσία.
Η άλλη μεγάλη αυταπάτη αφορούσε την αδελφική φιλία μεταξύ ΕΣΣΔ και Κίνας.
«Παντοτινά μαζί» λέει η ονειρώδης αφίσα, 1951! Λίγα χρόνια μετά το ξεκίνημα της αποσταλινοποίησης της ΕΣΣΔ (1956) η Κίνα, ιδίως μετά την απόσυρση κάθε βοήθειας από τους Σοβιετικούς, άρχισε να τους βρίζει ως ρεβιζιονιστές «αναθεωριστές» και σοσιαλιστές ιμπεριαλιστές! Ο καβγάς ήταν έντονος και επηρέασε πολλούς λαούς, ακόμα και μη κομμουνιστικά καθεστώτα. Δεν ήταν μόνο ιδεολογικός. Υπήρχαν και εδαφικές διεκδικήσεις και αντιζηλίες.
Στις γελοιογραφίες (Wikipedia: Sino-Soviet Split) εκφράζεται καθαρά η νέα κατάσταση: στη μια οι Μάο και Χρουστσόφ μονομαχούν ο ένας με το δρεπάνι και ο άλλος με το σφυρί και στη δεύτερη ο κινέζικος δράκος απειλεί την ΕΣΣΔ. Ο μονολιθικός κομμουνισμός σκίστηκε και κομματιάστηκε. Η Γιουγκοσλαβία του Τίτο ανεξαρτητοποιήθηκε σχετικά νωρίς. Αργότερα, πρώτα η Αλβανία και μετά η Ρουμανία έφυγαν από το σφιχταγκάλιασμα της Σοβιετίας και προσέγγισαν την Κίνα.
Αυτά τα λίγα για τις προβλέψεις και τα οράματα των Μπολσεβίκων σύμφωνα με τους αδήριτους νόμους του ιστορικού προτσέσου όπως το πρέσβευαν στην αγύρτικη άγνοιά τους.
