Ο σίδηρος είναι σκληρός· ομοίως η πέτρα· ομοίως το ξύλο του δρυ. Αυτή είναι η φύση τους. Και αυτά τα άψυχα σώματα έχουν μεγάλη χρησιμότητα στη ζωή μας.
Σκληρή είναι και η αδιαλλαξία ορισμένων ανθρώπων ή ομάδων. Και αυτή μπορεί να θεωρηθεί (και σίγουρα θεωρείται από τους ίδιους) αξιέπαινη. Μα είναι;
Δεν μπορεί κανείς γνώστης της μοντέρνας ελληνικής ιστορίας να περνά τον Δεκέμβριο (ή «Δεκέμβρη») χωρίς να σκεφτεί τα δεινά του Δεκεμβρίου 1944. Άσχετα με το τι πιστεύεται και γράφεται, τα δεινά προκλήθηκαν από τη λαχτάρα των κομμουνιστών να καταλάβουν την εξουσία επαναλαμβάνοντας τη μυθική επανάσταση των Μπολσεβίκων του 1917. (Όπως καταγράφει ο κομμουνιστής ιστορικός Γ. Μαργαρίτης, σελ. 65, 1ος τόμος, Ιστορία του Ελληνικού Εμφυλίου 1946 – 49, 3η εκδ. βιβλιόραμα 2001, ο ΕΛΑΣ, το στρατιωτικό όργανο του ΚΚ αφόπλιζε από το καλοκαίρι 1943 και διέλυε όλες τις αντιστασιακές μη-κομμουνιστικές ομάδες).
Μαζί με τη λαχτάρα για εξουσία ήταν παγιωμένη και η αδιαλλαξία, θρεμμένη από την αυταπάτη πως υπήρχε ραντεβού με την Ιστορία και ο κομμουνισμός θα ήταν παρών και θα κέρδιζε την καλή του!
Δεν την κέρδισε τον Δεκέμβρη – ούτε αργότερα. Ήταν σκοτεινά Χριστούγεννα με σκηνές φρίκης. Σχεδόν παντού ο θόρυβος μάχης, πρόσφυγες, όμηροι, εκτελέσεις. Πτώματα στους δρόμους.
Οι κομμουνιστές νόμιζαν πως ο Τσώρτσιλ ήρθε για να συμβιβαστεί. Άλλη αυταπάτη. Ήρθε για να εμψυχώσει τους Βρετανούς που πολεμούσαν και τους Έλληνες επίσης (Χωροφυλακή Μακρυγιάννη και Ορεινή Ταξιαρχία) και να γνωρίσει τον αντιβασιλέα, Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό.
Στις 26 Δεκ. ήταν παρών και ο ίδιος στη σύσκεψη αρχηγών.
Την επομένη 27 Δεκ. ήταν οι Έλληνες αρχηγοί πολιτικοί μαζί και οι Σιάντος και Παρτσαλίδης του ΚΚΕ – και ο στρατηγός Σκόμπι των Βρετανών.
Οι κομμουνιστές δεν ήθελαν να ακούσουν την πρόταση του Σκόμπι να τερματιστούν οι εχθροπραξίες, να αποσυρθεί ο ΕΛΑΣ συντεταγμένα στα όρια που είχαν συμφωνηθεί στη Βάρκιζα, να απελευθερωθούν οι όμηροι και οι αιχμάλωτοι.
Η ήττα του ΕΛΑΣ στην Αθήνα διαγραφόταν πια ξεκάθαρα.
Άλλη όμως ήταν η αδιάλλακτη βουλή του ΚΚΕ.
Οι εκπρόσωποί του απαίτησαν να συγκροτηθεί ο Εθνικός Στρατός σύμφωνα με το σχέδιο που πρότεινε το ΚΚ και ζήτησαν σχεδόν τα μισά υπουργεία με τα κομβικά των Εσωτερικών (=Αστυνομία) και Δικαιοσύνης και τα υφυπουργεία Άμυνας κι Εξωτερικών. Διότι αυτά θα αποφάσιζαν και θα ρύθμιζαν το πολίτευμα!
Αδιαλλαξία, αλαζονεία, αυταπάτη.
Ο Σιάντος μάλιστα δήλωσε: «Αν μας καλέσατε για τα όπλα, ελάτε να τα πάρετε…»
Οι άλλοι ήρθαν και τα πήραν αλλά μετά αφού πάνω από 1.000 Ελασίτες σκοτώθηκαν στις επόμενες μάχες.
Αργότερα, χάρη στην ίδια αδιαλλαξία, αλαζονεία και αυταπάτη ξεκίνησαν τον αιματηρό Εμφύλιο 1946-49, ενώ ο Στάλιν είχε συμφωνήσει με τον Τσώρτσιλ.
Προσέξτε τι συμβαίνει γύρω μας τώρα, έτος 2021. Η ίδια αδιαλλαξία και αλαζονεία στο ΚΚΕ και στον Σύριζα. Μαζί τα δυο κόμματα φτάνουν ίσως το 30% μα διεκδικούν «το λαό» ολόκληρο! Και προτείνουν πολιτικές οπισθοδρόμησης στο 1980 μα αυτο-αποκαλούνται «προοδευτικοί»!
Η σκληρότητα της πέτρας είναι φυσική. Η αδιαλλαξία στον άνθρωπο είναι αφύσικη. Ο άνθρωπος έχει νου για να αξιολογεί και να αποφασίζει με νέα δεδομένα.
