1. Τέλη Μαΐου, μετά την καραντίνα 2 μηνών με κλείσιμο σχολείων λόγω κορωνοϊού και την επάνοδο στην κανονικότητα (και πολλούς μήνες από το προηγούμενο άρθρο για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση).
Κάθε υπουργός θέλει φυσικά να κάνει το δικό του σόου και να αφήσει έργο δείχνοντας πόσο ικανότερος είναι και πόσο συμπονάει την παραπαίουσα κοινωνία και τα δύσμοιρα παιδιά!
Και προχωρεί σε μεταρρυθμίσεις. Μα ποιο το αποτέλεσμα; Μηδέν μόνο εις το πηλίκον! Καμιά ουσιαστική βελτίωση. (Δεκ 2020)
Ας δεχθούμε πως η Χούντα των συνταγματαρχών με τη φασιστική της νοοτροπία δεν έκανε κάτι ουσιαστικό, αν και εγώ πιστεύω πως έκανε πολύ περισσότερα ορθά από ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και μετά ο «αείμνηστος» Ανδρέας Παπανδρέου που εκφύλισε πλήρως την έννοια εκπαίδευσης.
Τώρα η κα Κεραμέως με ζωντάνια και κάλλιστη πρόθεση, αφού εκμηδένισε το βδέλυγμα «άσυλο» (μοναδική περίπτωση στην πολιτισμένη Δύση!), ξαναφέρνει στους ελέγχους και την εκπαίδευση τη Διαγωγή (κοσμιωτάτη κ.λπ.) και τα Λατινικά (που είναι κάπως χρήσιμα).
2. Και φυσικά πολλοί επικρίνουν, όχι μόνο από την Αναρχοαριστερά και τους αμόρφωτους αντιπολιτευόμενους με το ΟΧΙ στα πάντα, μα και από τη σοβαρή κεντροδεξιά, φιλελεύθερη παράταξη.
Η κα Κατσουνάκη, π.χ. στην Καθημερινή 31/5/20 υπέδειξε ευγενικά μα έντονα κιόλας πως η αναγραφή κάποιας ποιότητας Διαγωγής στον έλεγχο των μαθητών δεν κάνει σπουδαία πράγματα. Νομίζω πως εδώ η καλή μας δημοσιογράφος μετα-μοντερνίζει λίγο για να είναι με το ρεύμα, χωρίς όμως να εξηγεί επαρκώς την όλη κατάσταση και τα μέτρα για τη βελτίωση της.
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι σαφώς υπέρ της επαναφοράς των Λατινικών μα θέλει, και πολύ ορθά, το μάθημα να εξετάζει και ουσιαστικά κείμενα για τον πολιτισμό της Ρώμης που μαζί με τον Ελληνικό έθεσαν τα θεμέλια για την πολιτισμένη Ευρώπη – όσο και αν αυτή έχει εκφυλισθεί από συμφεροντολογίες και προσωπικές φιλοδοξίες!
Κι εδώ ακριβώς έγκειται το πραγματικό πρόβλημα.
3. Τι αξία ουσιαστική έχει μια εγγραφή «Διαγωγή κοσμιωτάτη» (ή όποια άλλη) αφού οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να επιβάλουν τιμωρίες και πειθαρχίες που φτιάχνουν χαρακτήρα ηθικό, χρήσιμο για την κοινωνία και την ανάπτυξη κι ευημερία της;
Και μήπως ξέρουν πώς να φτιάξουν τέτοιο χαρακτήρα; Μήπως οι γονείς ξέρουν το παραμικρό; Νοιάζονται πραγματικά έτσι που να ερευνήσουν με ζήλο και να δώσουν άριστη ανατροφή στα παιδιά τους;
Όσο για τα Αρχαία μας και τα Λατινικά, εκτός από πρόσθετες πληροφορίες στα ήδη βεβαρυμμένα ράφια της μνήμης, τι προσθέτουν σχετικά με τη δημιουργία καλού, ηθικού, κοινωνικού χαρακτήρα; Δεν είναι αυτό που λείπει τόσο κραυγαλέα στην «κανονική» κοινωνία μας;
Οι δήθεν μεταρρυθμίσεις για τις οποίες κοκορεύονται οι διάφοροι υπουργοί δεν προσφέρουν τίποτα! Και αυτό το «τίποτα» φαίνεται καθαρά στην αυξανόμενη μαγκιά, αγένεια, ελευθεριότητα, απαιτητικότητα και εγκληματικότητα που παρατηρείται γύρω μας! Σίγουρα δεν είναι εδώ το ζητούμενο…
4. Στην Ασία, στις χώρες όπου διείσδυσε πριν από πολλούς αιώνες το ηθικό πνεύμα του Κομφουκισμού και Βουδισμού, γίνεται τώρα τελευταία μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η έμφαση που ως τώρα δινόταν στην υλιστική πρόοδο (καλύτερη δουλειά, μεγαλύτερο εισόδημα) με παράλληλη ηθική εκπαίδευση στις παραδοσιακές αρχές αυτών των διδασκαλιών: στην Κίνα, στη Νότιο Κορέα, στη Σιγκαπούρη, στο Βιετνάμ.
Ο Νοτιοκορεάτης Park Seok-hong, διευθυντής μιας από τις 150 ακαδημίες ηθικής αναμόρφωσης για παιδιά και νέους, δήλωσε: «Έχουμε αναπτύξει την οικονομία μας μα η ηθική μας είναι στο χείλος κατάρρευσης».
Τα παιδιά έχουν κανονικά τακτικά μαθήματα στην ηθική, ενάρετη συμπεριφορά, και περνούν Σαββατοκύριακα κι εβδομάδες στις διακοπές σε συνθήκες όπου ασκούν αυτή τη συμπεριφορά.
Το αν θα πετύχουν αυτά τα προγράμματα εξαρτάται από τους εκπαιδευτές, κατά πόσο πιστεύουν κι ενστερνίζονται αυτές τις διδασκαλίες.
Με την πρακτική εξάσκηση αυτή έχουν όντως εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
