1. Ο Fayez al–Sarraj δήλωσε μέσα Σεπτεμβρίου πως θα παραιτηθεί ως το τέλος Οκτωβρίου. Ο Σαράτζ είναι ο ηγέτης της επίσημης κυβέρνησης στη δύση και πρωτεύουσα Τρίπολη. Η είδηση ενόχλησε τον Ερντογάν εκ πρώτης όψης, καθώς η Τουρκία και το Κατάρ υποστηρίζουν αυτή τη φράξια ενάντια στη φράξια του Χαλίφα Χαφτάρ στο ανατολικό μέρος, διοικητή του λεγόμενου Απελευθερωτικού Στρατού. Αυτός την ίδια περίοδο δήλωσε πως θα αφήσει να επαναλειτουργήσουν τα φρεάτια πετρελαίου.
Λίγο νωρίτερα είχε αναγγελθεί μια εκεχειρία. Μα οι δυο ηγέτες ήθελαν ο καθένας την εξουσία ενώ τους υποστηρίζουν ξένες Δυνάμεις. Τουρκία και Κατάρ αφενός και αφετέρου Ρωσία, Γαλλία, Αίγυπτος, ΕΑΕ, με τρομοκράτες μισθοφόρους η κάθε πλευρά, θα είναι εύκολο να ριζώσει πραγματική ειρήνη σε τέτοιες συνθήκες;
2. Φαινομενικά ο Εμφύλιος ξεκίνησε το 2011 τον Φεβρουάριο, μετά τις επιτυχημένες εξεγέρσεις στην Τυνησία και Αίγυπτο.
Ο Muammar Gaddafi κυβερνούσε δικτατορικά από το 1969 οπότε, ως νεαρός λοχαγός κατέλαβε την εξουσία με αναίμακτο πραξικόπημα. Προβίβασε τον εαυτό του σε συνταγματάρχη (σαν το Αιγύπτιο Νάσερ) και μόνιμο δικτάτορα. Ήθελε, ισχυριζόταν, τη χώρα του ελεύθερη από ξένες αποικιακές Δυνάμεις. Αρχικά διαπραγματεύτηκε με τις ξένες εταιρείες πετρελαίου όλα τα συμβόλαια και η Λιβύη απέκτησε το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από τις εξαγωγές – κάτι που στη δεκαετία 1970 μιμήθηκαν και άλλες αραβικές χώρες.
Στη συνέχεια εγκαθίδρυσε την προσωπική και οικογενειακή εξουσία χωρίς να λογοδοτεί σε κανένα, προστατευμένος από καταπιεστικούς μηχανισμούς. Επανεφεύρισκε τον εαυτό του και την εξουσία του ως Παν-Άραβα, ως Ισλαμιστή, ως Παν-Αφρικανό κ.λπ. Δεν συμφωνούσε με κανέναν. Ο ίδιος είχε πει «αυτό που ενώνει τους Άραβες σε μια σύσκεψη είναι οι τοίχοι της αίθουσας».
3. Στον 21ο αιώνα, καθώς ο σοσιαλισμός ήταν παντού νεκρός, ο Καντάφι αποφάσισε να ξανοιχτεί και στη Δύση και στις ισλαμικές χώρες και να παραθέτει χωρία του Κορανίου αντί του μαρξικού Das Kapital. Επέτρεψε ιδιωτικοποιήσεις και ιδιωτικές επενδύσεις, δηλ. καπιταλισμό!
Ήταν μετά την κατάρριψη της Pan-Am πτήσης 103 το 1988 πάνω από τη Σκωτία (270 νεκροί) και την αναγκαστική πια παράδοση των Λίβυων δραστών το 1999!
Το άνοιγμα στη Δύση έφερε όμως και ανατρεπτικές ιδέες. Παρά την μικρή άνοιξη της Τρίπολης που δέχθηκε πίσω δίχως τιμωρία παλαιούς εξόριστους, η ανατροπή του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και του Μπεν Άλι στην Τυνησία, έκανε πολλούς Λίβυους, ιδίως στις ανατολικές περιοχές να νιώσουν πως και αυτοί θα μπορούσαν να ανατρέψουν τον απολυταρχικό δικτάτορα που τους είχε σκλαβώσει για 4 δεκαετίες.
Οι διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις του Φεβρουαρίου σύντομα έγιναν ένοπλη εξέγερση και πόλεμος. Τον Οκτώβριο οι επαναστάτες κατέλαβαν την Τρίπολη.
Ο Καντάφι σκοτώθηκε στις 20/10/2011.
4. Πίσω στη σημερινή κατάσταση.
Αρχικά ο Ερντογάν δήλωσε πως «αναστατώθηκε» μα μερικοί αναλυτές στο Διαδίκτυο διαβλέπουν μια διαφορετική άποψη.
Ο Σαράτζ δήλωσε πως θα παραιτηθεί σύντομα μετά από επίσκεψη του στον Ερντογάν. Αυτή η προηγηθείσα επίσκεψη μπορεί να σημαίνει πως ο Ερντογάν ώθησε τον Σαράτζ προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί;
Διότι υπάρχει κάποιος άλλος, ο Φάτι Μπασάγα, ένας Τουρκολίβυος, μέλος της Μουσουλμανικής αδελφότητας, φίλος του Ερντογάν και του κόμματός του ΑΚΡ κι ένας από τους συνεργάτες στο παράνομο Μνημόνιο Συνεργασίας Τουρκίας-Λιβύης. Αυτός υποστηρίζεται από τους Σύριους τζιχαντιστές που μεταφέρθηκαν στη Λιβύη από την Τουρκία.
Είναι πιθανόν, λοιπόν, ο Ερντογάν να θέλει κάποιον πολύ πιο έμπιστο από τον Σαράτζ ως μαριονέτα του στη Λιβύη.
Τώρα με κάποια εκεχειρία, το θέμα είναι κάτω από το χαλί. Δεν υπάρχει βία, επομένως ούτε πολύ ενδιαφέρον…
