1. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδείχθηκε η καλύτερη επιλογή Πρωθυπουργού εδώ και δεκαετίες, ίσως από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δηλαδή από τη Μεταπολίτευση. Σε έναν μόνο χρόνο!
Μα τι ήθελε να ακολουθήσει τον πεπατημένο χωματόδρομο στη ΔΕΘ αφού η ΔΕΘ δεν έγινε και να σηκώσει τόση σκόνη;
Είμαι σίγουρος πως ακόμα και οι εχθροί του, που οπωσδήποτε θα κριτικάρουν την ομιλία του (για λάθος λόγους!), θα βρουν νέα και τρανά πράγματα (πάλι λάθος!) για αισιόδοξες προσδοκίες.
Καλώς είπε αυτά που είπε για εξοπλισμούς, φορολογικές απαλλαγές, κίνητρα ενίσχυσης της εργασίας, αλλαγές στα ασφαλιστικά κλπ. Καλώς τα είπε διότι, παρότι δεν το είπε, «λεφτά υπάρχουν» τώρα καθώς η χώρα δανείζεται με απίστευτα χαμηλά επιτόκια (μα δανείζεται!) και περιμένει παροχές πλούσιες από την ΕΕ του χρόνου.
2. Μα είναι αυτά τα θέματα που καίνε, τα θέματα που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη του έθνους μακρόχρονα;
Όσα Ραφάλ, όσες φρεγάτες, όσα υποβρύχια και αν αποκτήσουμε, δεν θα μας βοηθήσουν. Διότι οι γείτονές μας στην ανατολή θα έχουν πολύ περισσότερα και είναι πιο πολεμοχαρείς. Εμείς εξάλλου, με συνηθισμένη τακτική, θα τα αφήσουμε να σκουριάσουν ή να ξεμείνουν δίχως ανταλλακτικά, όπως πολλά που ήδη έχουμε – όπως και λεωφορεία και ιατρικά μηχανήματα!
Αλλαγές στα ασφαλιστικά, εργασιακά και συνδικαλιστικά; Μα τέτοιες αλλαγές γίνονται και θα γίνονται και τίποτα δεν θα γίνεται μακρόχρονα. Διότι το όλο οικονομικό σύστημα εγέρθηκε και κρατιέται σε σαθρά θεμέλια και στραβά στηρίγματα.
3. Ο Μητσοτάκης έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα! Δεν έχει κανέναν ικανό αντίπαλο στην αντιπολίτευση. Ο Τσίπρας είναι τσαρλατάνος και ολοένα περισσότεροι πολίτες, ακόμα και από τους ψηφοφόρους του, το αναγνωρίζουν. Οι άλλοι δεν αξίζουν ούτε να αναφερθούν. Γι’ αυτό οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα 17%. Αυτό δυστυχώς για όλους είναι και μειονέκτημα, διότι ο πρωθυπουργός μπορεί να το ρίξει στον εφησυχασμό και στην αμέλεια – λόγω αυτο-ικανοποίησης.
Τρία πράγματα χρειάζονται κατεπείγουσα μεταρρύθμιση: Παιδεία, κυρίως πρωτοβάθμια· Δικαιοσύνη, λιγότεροι νόμοι και καλύτερη δικονομία· αξιολόγηση στη Δημόσια Διοίκηση.
Την αξιολόγηση την ξέρουν και τα ντουβάρια (κτιρίων μα και πολιτών – ιδίως της Αριστεράς). Τώρα γιατί δεν εφαρμόζεται με την ίδια αποφασιστικότητα που έγινε (όσο μπορούσε) η διπλωματική δικτύωση, μόνο ο Μητσοτάκης γνωρίζει.
Τα άλλα δύο, Παιδεία και Δικαιοσύνη, είναι περιοχές εντελώς άγνωστες για όλους τους πολιτικάντηδες.
Οπότε, στην πέτρα της υπομονής θα προσμένουμε το θαύμα.
