1. Δυο φορές με πήραν τηλέφωνο από κάποια κέντρα δημοσκοπήσεων να τους πω τι νόμιζα για παροντικά και μελλοντικά γεγονότα για τα οποία με την καλύτερή μου θέληση (που δεν είναι ποτέ διαθέσιμη εύκολα) δεν ήξερα τι να πω, αφού εμπλέκονταν τόσοι άλλοι συντελεστές ανθρώπινων πράξεων και γεωφυσικών φαινομένων.
Μετά από 2-3 ερωτήσεις τους είπα ευθέως πως ήταν ανόητες και δεν σήκωναν ένα σκέτο «Ναι/Όχι», αφού έπρεπε να ληφθούν υπόψη και άλλα γεγονότα. Έκλεισα το τηλέφωνο.
Θα πρέπει μάλλον να συνεννοούνται μεταξύ τους αυτές όλες οι επιχειρήσεις. Διότι έκτοτε, πάνε 10 χρόνια και βάλε, δεν μου ξανατηλεφώνησε κανείς.
Δεν αντιλέγω, μερικές ερωτήσεις και οι συνακόλουθες δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμες, ίσως, αν αφορούν τις άμεσες επιθυμίες των ερωτώμενων, μα οι περισσότερες είναι άσχετες.
2. Πάρτε για παράδειγμα μια δημοσκόπηση σχετικά με το τι πρέπει να γίνει τώρα που αυξάνονται πάλι τα κρούσματα του κορωνοϊού. Είχαμε πέσει στα 2 ημερησίως σε όλη την Ελλάδα όταν βγήκαμε από την καραντίνα του λοκντάουν και μπήκαμε στην «κανονικότητα».
Τώρα αυξήθηκαν στα 400+ με την εγχώρια διασπορά σε γάμους και άλλες στριμώξεις.
Τώρα τι να πω εγώ και άλλοι απλοί πολίτες, ιδίως αυτοί που δεν έχουν και πολλή πληροφόρηση για τέτοια και πολλά άλλα θέματα.
Λες, Ναι, να μπουν περιορισμένα μα αυστηρά λοκντάουν εδώ κι εκεί, ιδίως με τουρίστες, όπου χρειάζεται λόγω αυξανόμενης εξάπλωσης. Μετά όμως το ξανασκέφτεσαι και λες, «Όχι» πρέπει να πάρει ώθηση ο τουρισμός και άλλοι τομείς της οικονομίας. Ναι, ξανασκέφτεσαι, μα αν αυξηθούν πολύ τα κρούσματα κι οι άρρωστοι γεμίσουν τις ΜΕΘ και το υγειονομικό μας σύστημα δεχτεί αυξημένη πίεση;…
3. Τι σημασία έχει το τι σκέφτομαι εγώ ή χιλιάδες άλλοι σκεπτόμενοι και μη πολίτες; (Όλοι βέβαια σκεπτόμαστε μα όχι πάντα σχετικά ή λογικά.)
Γράφω κάπως απορημένος με μια δημοσκόπηση που επιχειρεί να ερευνήσει δήθεν με τον απλοϊκό, για να μην πω, μάλλον παλαβό, τούτο τρόπο, την τωρινή κατάσταση της δημόσιας υγείας και οικονομικής δραστηριότητας. Είναι «έρευνα» του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ.
23% βλέπει (δεν «θέλει») βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης στους επόμενους 12 μήνες (9% των αριστερών, 22% κεντρώων και 39% δεξιών).
42% επιδείνωση (66% αριστερών, 41% κεντρώων και 22% δεξιών). Αμέσως γίνεται φανερή η προκατάληψη.
32% στασιμότητα (21% αριστερών, 34% κεντρώων και 37% δεξιών). Τι να πιστέψεις;
4. Μετά είναι η ερώτηση αν κινδυνεύει η Δημοκρατία (αυτό το ακαθόριστο εξωτικό) από τα μέτρα κατά του ιού.
61% όχι (83% δεξιών, 65% κεντρώων).
37% ναι (68% αριστερών). Πάλι προκατάληψη.
Όμοια ερώτηση αφορά τον κίνδυνο οι ελευθερίες των ατόμων να περιοριστούν από τα μέτρα.
51% όχι (74% δεξιών, 56% κεντρώων).
48% ναι (79% αριστερών). Πάλι προκατάληψη.
5. Θα πρέπει να είναι ολοφάνερο σε οποιονδήποτε μπορεί να εκτιμήσει αυτά τα ποσοστά πως οι πολίτες εδώ απάντησαν με αφετηρία τον συναισθηματισμό και την ποιλιτικο-κοινωνική ιδεοληψία τους – Αριστεροί, Κεντρώοι, Δεξιοί.
Αν λένε την αλήθεια. Διότι είναι και αυτή μια σημαντική άποψη που σπάνια λαμβάνεται υπόψη σε αυτές τις δημοσκοπήσεις. Οι άνθρωποι ψεύδονται πολύ συχνά χωρίς να το θέλουν – για οτιδήποτε!
Αλλά τι σημασία έχουν αυτά τα νούμερα; Δείχνουν οπωσδήποτε κάτι από τη νοοτροπία των Ελλήνων πολιτών. Μα τι σημασία έχουν σχετικά με τη διπλή κρίση που η χώρα περνά.
Ποια είναι η ορθή πολιτική;
Εκλέγουμε μια κυβέρνηση για να αποφασίζει ακριβώς αυτά τα πράγματα και όχι να αποφεύγει τις ευθύνες της κάνοντας δημοσκοπήσεις και δημοψηφίσματα! Αν δεν ξέρει τι να κάνει, ή να ρωτήσει εμπειρογνώμονες και τεχνοκράτες ή να παραιτηθεί και να αφήσει άλλους να κάνουν τη δουλειά.
