Ε1455: Μετασοβιετική πολιτική θεωρία και πρακτική (2)

Ε1455: Μετασοβιετική πολιτική θεωρία και πρακτική (2)

1. Στις 23 Ιανουαρίου 2012, λίγο πριν την προεδρική εκλογή, ο Πούτιν δημοσίευσε ένα άρθρο (Nezavisimaya Gazeta) στο οποίο περιγράφει την ταυτότητα και τον ρόλο της Ρωσίας εκτενώς, απηχώντας τη βασική ιδεολογία του Ιβάν Ιλίιν. Η αιτία για όλα τα προβλήματα της Ρωσίας βρισκόταν στο εξωτερικό: δεν ανήκε ούτε στον «ηγέτη λυτρωτή» ούτε στον οργανισμό της χώρας. Η πολιτική εναντίωση στον ηγέτη είναι ξένη και σεξιστική. Η Ρωσία είναι εκ φύσεως ένας αθώος πολιτισμός που θα μετέδιδε αρμονία και ειρήνη. Η χώρα δεν έχει, δεν είχε, συγκρούσεις εθνοτήτων: αυτές ήταν, κατά τον Ιλίιν, επινόηση των Δυτικών και δεν ίσχυαν για τη Ρωσία. 

«Η μεγάλη αποστολή της Ρωσίας», γράφει ο Πούτιν , «είναι να συνενώσει και να δέσει πολιτισμό. Σε αυτόν τον πολιτισμό που είναι και κράτος δεν υπάρχουν εθνικές μειονότητες και η αρχή ‘φίλος ή εχθρός’ ορίζεται από το κριτήριο της κοινής κουλτούρας». (Το ότι η πολιτική βασίζεται στην αρχή «φίλος ή εχθρός» διατυπώθηκε από τον θεωρητικό του Ναζισμού Carl Schmitt, υιοθετήθηκε πλήρως από τον Ιλίιν και, τώρα, από τον Πούτιν και συνεργάτες). Σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση, η Ουκρανία είναι Ρωσία!

2. Όλοι οι μεγάλοι φασίστες ηγέτες ήθελαν η χώρα τους να είναι προβολέας πολιτισμού φασιστικής νοοτροπίας: ο Μάο με τα λουλούδια και την πολιτισμική επανάσταση, ο Χίτλερ με το 3ο Ράιχ του Γερμανικού χώματος και αίματος, ο Μουσολίνι με την αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη βόρεια Αφρική.

Στην πραγματικότητα δεν είχαν τίποτα να προσφέρουν στην Ανθρωπότητα και στη χώρα τους έφεραν μόνο δυστυχία και φτώχεια. Το ίδιο και ο Πούτιν με την Ευρασία του που εξαγγέλθηκε στο ίδιο άρθρο. Χώρες που δεν επρόκειτο να γίνουν μέλη της ΕΕ θα εντάσσονταν στην Ευρασιατική Ένωση όχι ως χώρες με κοινές επιτεύξεις στην οικονομία μα όπως ήθελε και ο Ιλίιν, ως «πολιτισμός»! Η Ρωσία δεν θα γινόταν περισσότερο Ευρώπη. Η Ευρώπη θα γινόταν περισσότερο Ρωσία!

Στην Ευρασία δεν θα ίσχυαν τα βαρίδια της ΕΕ όπως το Κράτος Δικαίου, η εκλογική διαδικασία «ένας πολίτης μια ψήφος» και παρόμοια. Κανένας δικτάτορας σε αυτές τις χώρες δεν θα χρειαζόταν να παραιτηθεί. Η απουσία Δικαίου (proizuol = ανομία!) ήταν η πατριωτική αρετή. Τώρα στη Ρωσία του προέδρου Πούτιν θα ίσχυε bespredel ‘απεραντοσύνη’, δηλ. απουσία περιορισμών, δηλ. δύναμη του «ηγέτη λυτρωτή» να κάνει οτιδήποτε! Η πλήρης αποτυχία μιας δίκαιης διακυβέρνησης με το Κράτος Δικαίου στη Ρωσία θα ήταν το απάνθισμα «αθωότητας»!

3. Σε αυτήν την αθωότητα, αρμονία, ειρήνη, δεν θα μπορούσε να υπάρχει αντιπολίτευση, εναντίωση, υπονόμευση. Αντίπαλοι και διαδηλωτές είναι εχθροί ή πράκτορες εχθρών. Οι εχθροί είναι (πάντα) εξωτερικοί – η ΕΕ και η Αμερική!

Ο πρόεδρος Πούτιν μάζεψε γύρω του ομοϊδεάτες από τον ακαδημαϊκό τομέα και τον πολιτικό κόσμο, όπως ανέφερα στο προηγούμενο Ε1452: Μετασοβιετική πολιτική θεωρία και πρακτική, §4. Τρεις πολύ σημαντικοί άνδρες ήταν ο Al. Dugin (γεν. 1962), ο Sergey Glazyev (γεν. 1961) και ο Al. Prokhanov (γεν. 1938) οι οποίοι ίδρυσαν τη Λέσχη Izborsk. Αυτή προωθούσε τον χριστιανικό φασισμό, ακραία συντηρητική εθνικοσοσιαλιστική πολιτική, αναβίωση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και την Ευρασιατική Ένωση που συμπεριλάμβανε και την Ουκρανία ως μέρος της Ρωσίας.

4. Ο Alexander Dugin έχει το δικό του κανάλι στο Youtube! Ασκεί τεράστια επίδραση στην πολιτική και πολιτισμική ζωή της Ρωσίας (βασικό ανάγνωσμα το βιβλίο του «Τα θεμελιακά της Γεωπολιτικής») αν και ο Πούτιν τελευταία τον κρατά σε απόσταση. Στα νιάτα του ταξίδεψε στην Ευρώπη και πήρε τις τρέχουσες φασιστικές, Νέο-ναζί αντιλήψεις από διάφορους διανοητές αυτής της σκέψης: M. Serrano, J. Parvulesco, Alain de Benoist (ηγέτης της Νέας Δεξιάς Nouvelle Droite της Γαλλίας) και άλλους. Διέδωσε φασιστικές αντιλήψεις στη Ρωσία από το 1993 κι έπειτα. Η Δύση είναι η μήτρα σήψης, πολιτιστικής ανωμαλίας και διαστροφής, εξαπάτησης, κυνικότητας, βίας και υποκρισίας. Ήταν μια συνεχής απειλή για τη Ρωσία. Με τον Eduard Limonov ιδρύσαν το Εθνικό Κόμμα Μπολσεβίκων.

Μα το 1997 έκανε έκκληση για «παγκόσμιο φασισμό, ασύνορο και κόκκινο» – δείχνοντας παρεμπιπτόντως πως ακροδεξιά και ακροαριστερά είναι συγκοινονούντα δοχεία. Η Δημοκρατία είναι κούφια· η Μεσαία Τάξη είναι διαβολική· οι Ρώσοι πρέπει να κυβερνώνται από «Άνθρωπο του Πεπρωμένου»· η Αμερική είναι μοχθηρή ενώ η Ρωσία είναι αθώα!

Ο Glazyev είναι οικονομολόγος πολιτικός, μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και του Εθνικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ρωσίας. Από το 2012 διορίστηκε από τον Πούτιν ως βοηθός Προέδρου για την ανάπτυξη της Τελωνειακής Ένωσης της Ρωσίας, Λευκορωσίας και Καζακστάν και άλλων ομοσπονδιακών λειτουργιών. Παρότι παρασημοφορήθηκε για τη συνεισφορά του στην κατάκτηση της Κριμαίας 2014, το 2019 παύτηκε από τη θέση του προεδρικού συμβούλου λόγω του έκδηλου ακραίου εθνικισμού και αντισημιτισμού του που δεν βοηθούσε καθόλου την εικόνα του Πούτιν και τις δημόσιες σχέσεις του.

Ο Alex. Prokhanov έμεινε πρόεδρος της Λέσχης Izborsk από την ίδρυσή της. Παρά την ευρεία του διάδοση σκληρού νέο-φασιστικού και αντισημιτικού υλικού, ο Πούτιν τον διόρισε στο Συμβούλιο της Δημόσιας Τηλεόρασης και βοηθό πρόεδρο του Συμβουλίου του υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας. Συγγραφέας, δημοσιογράφος, αναλυτής είναι ίσως ο πιο σταθερός προωθητής μιας νέας φασιστικής σταλινικής ιδεολογίας.

5. Την τελευταία δεκαετία το Κρεμλίνο διατηρεί καλές σχέσεις με ακροδεξιούς ή ακροαριστερούς ηγέτες και κόμματα στην Ευρώπη και ακροδεξιούς πολιτικούς και αναλυτές στις ΗΠΑ.

Είναι πλέον γνωστό πόσο βοήθησε τον Τραμπ να καταλάβει την προεδρεία των ΗΠΑ. Πλήρης και λεπτομερής περιγραφή και για τους δημοσιογράφους που θεληματικά ή άθελα προωθούσαν τη Ρωσική υπονομευτική πολιτική στις ΗΠΑ και για τους συμβούλους του Τραμπ βρίσκεται στο κεφ. 6, The Road to Unfreedom, του T. Snyder, 2018 (R. Spencer, S. Cohen, Ron Paul, Mrs K. Vanden Heuvel, L. LaRouche, Paul Manafort, M. Kasowitz et alii).

Μα είχε νωρίτερα βοηθήσει τον Γερμανό Gerhard Schröder που μετά τη θητεία του ως Καγκελάριος, πήρε υψηλή θέση στη Ρωσική Gazprom. Το 2013 ο Milos Zeman έγινε πρόεδρος της Τσεχίας χάρη στη χρηματοδότηση που πήρε από την εταιρεία πετρελαίου Lukoil της Ρωσίας. Ο ίδιος ο Πούτιν ήρθε σε επαφή με τον Ιταλό Μπερλουσκόνι μετά το 2011 κι έγιναν φίλοι. Ο Μπερλουσκόνι καταδικάστηκε για φορολογική απάτη 2013 και αποκλείστηκε από την πολιτική ως το 2019.

Η Ρωσική τηλεόραση Russia Today (που εκπέμπει και σε Γαλλικά, Γερμανικά και Ισπανικά) στήριξε Ευρωπαίους πολιτικούς που απεργάζονται την καταστροφή της ΕΕ όπως ο Nigel Farage του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) και τη Marine Le Pen του Γαλλικού Front National. Η RT προώθησε όσο μπορούσε το Μπρέξιτ. Η Λεπέν διακήρυξε πως η ΕΕ ξεκίνησε νέο Ψυχρό Πόλεμο κατά της Ρωσίας και ο σύμβουλός της για εξωτερική πολιτική Chauprade δήλωσε σε Ρωσικό ακροατήριο στη Μόσχα πως το Front National θα καταστρέψει την ΕΕ αν καταλάβει την εξουσία στη Γαλλία. Η πρόσφατη προεκλογική εκστρατεία της Λεπέν (2022) επίσης χρηματοδοτήθηκε γενναιόδωρα από τη Ρωσία.

6. Στη φωτογραφία εικονίζεται μια μονάδα αστυνομίας για καταστολή διαδηλώσεων και άλλων ταραχών διαμαρτυρίας που θεωρούνται ποινικά αδικήματα αφού ο αυθαίρετος λόγος του «λυτρωτή ηγέτη» είναι νόμος που δεν επιδέχεται αντίρρηση μα πρέπει να είναι σεβαστός! 10% των αρσενικών Ρώσων ανήκουν στα σώματα Ασφαλείας (όχι Ενόπλων Δυνάμεων)!

Αυτά για να γνωρίζετε το ποιόν του πουτινικού Κρεμλίνου με κυρίαρχη πολιτική την αναβίωση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, μετά τους Ρωμανόφ και τους Σοβιετικούς (που ήταν εξίσου ιεροί πατριώτες αφού είχαν αυξήσει τόσο πολύ τα Ρωσικά εδάφη!) και την παράλληλη καταστροφή της φιλελεύθερης πολιτισμένης Δύσης και με κυρίαρχη μέθοδο την ψευδολογία. Πρόκειται για ένα όχι απλώς «αποτυχημένο» κράτος, μα για ένα βρομερό, εγκληματικό κράτος μοχθηρών, αδίστακτων κακοποιών!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *