1. Η πανδημία και, περισσότερο, τα μέτρα λοκντάουν που επέβαλε αποφασιστικά η κυβέρνηση έδειξαν πως μπορούμε να ζήσουμε πολύ διαφορετικά, πολύ καλύτερα.
Μα εξίσου αποφασιστικά χιλιάδες πολίτες κάθε ηλικίας έδειξαν πως δεν θέλουν να ζήσουν καλύτερα. Σιγόβραζαν ακόμα και στην κορύφωση της επιδημίας με τα αυστηρά μέτρα και όποτε μπορούσαν, με ή δίχως κόλπα, εκδήλωναν την απείθειά τους με μετακινήσεις εδώ κι εκεί, βάζοντας σε κίνδυνο άλλους πολίτες.
Σύντομα, μάλιστα, καθώς η κρίση χτυπούσε αλύπητα και την οικονομία, η κυβέρνηση δέχθηκε το αίτημα που πίεζαν χιλιάδες (εκατομμύρια μάλλον) πολιτών που ήθελαν την κανονικότητα. (Πώς θα στηριχτεί το υγειονομικό σύστημα που θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την πανδημία αν η οικονομία δεν λειτουργεί κανονικά; Μα λεφτά υπήρχαν και θα υπάρξουν, όπως έδειξε η απόφαση στις 21/7 στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ που απελευθέρωσε δισεκατομμύρια.)
2. Όμως η κυβέρνηση, κάθε κυβέρνηση, απαρτίζεται από κυνικούς πολιτικάντηδες πρώτιστα και δευτερευόντως από εκλεκτούς υπηρέτες του παραπλανημένου και άλογου λαού. Έτσι κάποια στιγμή πρέπει να ικανοποιήσει και τους λεφτάδες χρηματοδότες της, παρότι ως κόμμα παίρνει αρκετά από τον κρατικό προϋπολογισμό για διάφορες δαπάνες. Έτσι κάτω από την πίεση τους ‘επιστρέψαμε στην κανονικότητα’.
Και συντομότατα οι δρόμοι γέμισαν από διαδηλωτές, μπαχαλάκηδες, απεργούς και άλλους εραστές της φασαρίας και των ταραχών. Η εγκληματικότητα που είχε πέσει κατά δύο τρίτα επανήλθε στην κανονικότητά της.
Εκεί που οι επιχειρήσεις άρχισαν να μαθαίνουν το αβαντάζ της διαδικτυακής συνάθροισης, επικοινωνίας και διοίκησης (κάτι που ήταν γνωστότατο σε πραγματικά ‘προηγμένες’ ευρωπαϊκές χώρες), επιστρέψαμε στην κακοκέφαλη κανονικότητα των μπλοκαρισμένων δρόμων και την εκπομπή κακόβουλων καυσαερίων – και στην αναπόφευκτη ανησυχία μήπως ο ιός κουρνιάζει αμέριμνα σε ασανσέρ και γραφεία, στην ανάσα των συναδέλφων, σε διαδρόμους και τουαλέτες!
Είναι πολύ παράξενο που η κυβέρνηση δεν μπορούσε να δει πως η χαλάρωση θα ήταν απόλυτη και ο κορωνοϊός θα επανερχόταν σε δεύτερο κύμα. Νομίζω πως οι επιδημιολόγοι εξέφρασαν τους φόβους τους μα η επανεκκίνηση της οικονομίας έμοιαζε πιο επείγουσα. Από τις αρχές Αυγούστου 2020 βλέπαμε τα κρούσματα να «έχουν αυξηθεί ανησυχητικά» (= επικίνδυνα).
3. Δεν είναι μόνο τα κέρδη που πρέπει πάση θυσία να παρουσιαστούν πάλι. Πρέπει και οι προϊστάμενοι να έχουν άμεσα και ζωντανά τα μικρά και μεγάλα ασκέρια των υφισταμένων για να νιώθουν την ηγετική ανωτερότητά τους.
Αντί χειραψίας τώρα έχουμε τη γελοία ‘αγκωναψία’ στην οποία επιδίδονται όλοι αυτοί οι φαύλοι πολιτικάντηδες, με ή δίχως μάσκα. Γιατί, για όνομα του Καλού Θεού, δεν υιοθετούν την εξ αποστάσεως ελαφρά υπόκλιση όπως οι Γιαπωνέζοι, Κινέζοι και Κορεάτες; Γιατί θεωρούμε όλες αυτές τις γελοιότητες ‘κανονικότητα’;
Ήταν και ‘Τα μπάνια του λαού’, βεβαίως, έστω και αν πριν 150 έτη οι άνθρωποι, εκτός από μερικούς ψυχάκηδες, αποστρέφονταν τη θάλασσα και προτιμούσαν το βουνό με το πευκοδάσος (ή όποιο άλλο δάσος).
Γέμισαν οι παραλίες με τους ζεσταμένους πολίτες που ξοδεύουν πιο πολύ χρόνο σε ηλιοθεραπεία και τσουρούφλισμα παρά σε δροσερές βουτιές. Το μπάνιο έχει πολύ λιγότερο ενδιαφέρον από ό,τι το ξεγύμνωμα και η ξάπλα.
Επίσης, γέμισαν και τα μπιτσμπάρ με εκατοντάδες γλεντζέδες πατείς με πατώ σε. Το στρίμωγμα έγινε τώρα ψυχαγωγία. Τα νιάτα πρέπει να διασκεδάσουν, σου λένε…
Και οι πόλεις, βέβαια, γέμισαν με όμοια μπιτσμπάρ και αυτά με όμοια μπουλούκια ψυχαγωγούμενους ψυχάκηδες.
4. Υπήρξε μια ευκαιρία να διδαχθούμε στην πράξη κάτι καινούριο, έναν πολύ καλύτερο τρόπο ζωής με κύρια στοιχεία την ησυχία, ευγένεια, δημιουργικότητα, αυτοπειθαρχία, αλληλεγγύη….
Μα είναι η αδυναμία της κυβέρνησης, η κατανοητή, μα πολύ επικίνδυνη, επιθυμία των επιχειρηματιών να μειώσουν τη ζημιά τους, είναι η τρελή επιθυμία για διασκέδαση, είναι η θρησκόληπτη, μηχανική πίστη, είναι και η γενικότερη τρέλα και η οργή που συσσωρεύτηκαν στα ανώγεια και κατώγεια του νου και δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τις καταλήψεις τους – ακριβώς όπως όλοι οι ταραχοποιοί παντού.
Αυτές οι δυνάμεις δεν ελέγχονται καθόλου εύκολα πλέον.
