Ε1309: Σχιζοφρένεια και στη Νέα Δημοκρατία

1. Οι πολιτικάντηδες στη ΝΔ ανήκουν στο ίδιο είδος με εκείνους του Σύριζα. Επομένως ας μην παραξενευόμαστε που συχνά επιδεικνύουν όμοια χαρακτηριστικά. Όπως έχω γράψει, ο Μητσοτάκης είναι πολύ καλός μα μόνο σε σύγκριση με τον Αλέξη Τσίπρα. Και το επίθετό του περιέχει τον χαρακτηριστικό ήχο “τσ” που προσδιορίζει τον τσιπρισμό. Τώρα που πέρασαν 2 ολόκληρα έτη από την εκλογική νίκη και οδεύουμε προς εκλογές είναι φυσικό να δούμε αλλαγές όχι μόνο στα λόγια μα και στα έργα της Νεοδημοκρατικής κυβέρνησης – αλλαγές που θα είναι πια ολοφάνερα ψηφοθηρικές.

Διότι ούτε η ΝΔ είναι κόμμα με ηθικές αρχές ούτε ο ηγέτης της. Το κύριο ενδιαφέρον είναι η κατάκτηση και διακράτηση της εξουσίας μέσα στα πλαίσια των δημοκρατικών θεσμών. Η ΝΔ δεν πρόκειται να επιβάλλει ευρύτατες κρατικοποιήσεις ή κάποια δικτατορία. Και αυτή είναι μια σοβαρή και καλοδεχούμενη διαφορά από τους αλήτες του τσιπρισμού.

2. Μα τα σημάδια του τσιπρισμού εκδηλώθηκαν νωρίς και τώρα ξεπηδούν συχνά πυκνά επιβεβαιώνοντας τον σαθρό ψυχισμό και αυτών των ανθρώπων.

Η ψηφοθηρία είναι πλέον το κύριο μέλημα.

Διάβασα στην Καθημερινή 21/11 πως η κυβέρνηση θα κάνει προσλήψεις λίγο πάνω από 20.000 τον αριθμό. Έχουμε πήξει σε ένα υπερτροφικό Δημόσιο και οι ψηφιακές μεταρρυθμίσεις έχουν κάνει περιττούς πια πάνω από τους μισούς ΔΥ – και, ούτως ή άλλως, υπήρχε μια γενική ιδέα πως θα μειωνόταν το Δημόσιο. Αντί αυτού θα έχουμε νέες προσλήψεις.

Μα ο πελατειασμός και λαϊκισμός είναι γνώρισμα όλων των πολιτικών από τη Μεταπολίτευση και δώθε – ας μην πάμε πιο πριν. Οι τρεις πρωταγωνιστές τότε, ο Κωνσταντίνος Κ, ο Μαύρος και ο Ανδρέας Π, έφεραν όλες τις παλιές καραβάνες των παρατάξεών τους και οι μόνες μεταρρυθμίσεις που έκαναν (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ: το Κέντρο διαλύθηκε) ήταν η επανεδραίωση του κομματισμού, πελατειασμού και διόγκωση του Δημόσιου τομέα.

3. Τώρα, η ΝΔ αρνείται να μεταρρυθμίσει τη Δικαιοσύνη για να μη χάσει στελέχη και ψήφους, όπως νομίζει, και αναπροσαρμόζει τον Ποινικό Κώδικα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Όμοια κριτήρια χρησιμοποιήθηκαν από το καλοκαίρι του 2020 και για την άτολμη αντιμετώπιση της πανδημίας με μέτρα καθυστερημένα, ανεπαρκέστατα και κούφια διαγγέλματα του πρωθυπουργού – που φαινόταν να νομίζει πως είχε θεόπεμπτη πειθώ.

Η στήριξη των επιχειρήσεων επί επιδημίας είναι σκέτη απάτη. Επικράτησε η λογική επιτυχούς διαχείρισης πως για να αντιμετωπισθεί η κρίση αρκούσε να υπάρχει άφθονη στήριξη με λεφτά των φορολογούμενων (πάλι έξυπνο ψηφοψάρεμα σε θολά νερά.) Αντιγράφω από τον Κ. Καλλίτση «Παρατεταμένη προεκλογική περίοδος», Καθημερινή 21/11/21:

Στα καθ’ ημάς, αυτή η πρακτική εξετράπη σε διανομή χρημάτων σε ό,τι κινείται στην επικράτεια –και σε φοροφυγάδες (εξ ου το εύρημα να πληρώνει ο φορολογούμενος νοίκι, φως, νερό και τηλέφωνο σε μαγαζιά, οριζόντια), ακόμα και σε εταιρείες ζόμπι. Eτσι αυξάνονται καταθέσεις, αυξάνεται η κατανάλωση, μέσω αυτής αυξάνεται το ΑΕΠ, μαζί αυξάνονται και οι αυταπάτες ότι η οικονομία αλλάζει μοντέλο και τροχιά – όχι μόνο ρυθμό, λόγω συγκυρίας. Eνας κίνδυνος είναι να χαθεί η πυξίδα. Παράδειγμα, αντί για κοινωνικό δίxτυ προστασίας των πιο αδύναμων, με μέριμνα και επανεκπαίδευση, να ξοδεύονται λεφτά σε «παροχές».

Ο λαϊκισμός αλλάζει ρούχα και ρητορική, αλλά είναι εδώ – δεν κατέβηκε από τη σκηνή.

Εξ όνυχος: το 2018, η νυν κυβέρνηση και τότε αντιπολίτευση επέκρινε δριμύτατα τη διανομή «κοινωνικού μερίσματος», ως ότι θα διακινδύνευε την εύθραυστη ισορροπία της οικονομίας. Τότε η διανομή χρημάτων με δημόσιο δανεισμό ήταν «λαϊκισμός», τώρα, με ΑΕΠ μικρότερο από το 2018, η διανομή χρημάτων με δανεισμό τείνει να αναγορευτεί σε θεάρεστη και επιβεβλημένη πράξη διότι η οικονομία «αναπτύσσεται» – ενώ, στα αλήθεια, απλά πασχίζει να επανέλθει εκεί που ήταν πριν από τρία χρόνια. Τότε το «κοινωνικό μέρισμα» ήταν καταστροφή, τώρα τείνει να αναγορευτεί σε σωτηρία. Και οι οικονομικοί υπουργοί αφήνουν ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο διανομής του, όχι επειδή συμφωνούν (κάθε άλλο), αλλά επειδή υποψιάζονται τις προθέσεις του Μαξίμου.

Και όντως οι παροχές έχουν ξαναρχίσει, δυστυχώς. Εμείς παραμένουμε θεατές.