Ε895: Μέλλον “Παλαιστίνης” και Ισραήλ

1. Είναι άρθρο στο Διαδίκτυο γραμμένο από τον Άραβα Ahmed A. Zaydan. Παίρνω κύρια στοιχεία που δίνονται με γλαφυρότητα.

Στη Δυτική Όχθη [του Ιορδάνη ποταμού] οι Άραβες της PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) αναγνωρίζουν την αδυναμία τους και θέλουν μια ειρηνική διευθέτηση με το Ισραήλ. Μα είναι διεφθαρμένοι και κατακλέβουν ό,τι μπορούν από τα ισχνά έσοδα του κρατιδίου. Το 2017 έκαναν προσφορά ειρήνης χαρίζοντας ένα 6,3% του κρατιδίου στο Ισραήλ, μα αυτό την απέρριψε. Όπως και το 2018 απέρριψε την ίδια προσφορά συν την υπόσχεση να μην έχουν όπλα και στρατό οι Άραβες…

Στη Γάζα, συνεχίζει το άρθρο, τα μέλη της Χαμάς είναι θρησκόληπτοι συντηρητικοί αντίπαλοι της ΟΑΠ στη Δυτική Όχθη, τη θεωρούν καθυστερημένη και διεφθαρμένη και προτιμούν τη βία.

Έτσι η ΟΑΠ στέλνει στο Ισραήλ προσφορές ειρήνης και η Χαμάς όλμους και πυραύλους!

2. Ο Αραβικός Μωαμεθανικός κόσμος είναι κατακερματισμένος.

Τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία, όντας σε σταθερό εναγκαλισμό με τις ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να στηρίξουν τους «Παλαιστινίους» (εκτός από κάποια χρηματική βοήθεια) και να πολεμήσουν το Ισραήλ (που έχει υπεροπλία) εκτός από καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον του στον ΟΗΕ.

Το Μαρόκο είναι πολύ μακριά και η Τυνησία πολύ μικρή. Η Λιβύη σπαράζεται με τον εμφύλιό της και η Αλγερία που τον νιώθει στα νοτιοανατολικά σύνορά της ετοιμάζει πυρετωδώς τις δικές της Ένοπλες Δυνάμεις.

Το Ομάν δεν ενδιαφέρεται καθώς επιδιώκει στενούς δεσμούς με την ανερχόμενη Κίνα που θα βοηθήσει με υποδομές και άλλα πρότζεκτ.

Η Συρία επίσης σπαράζεται από τον δικό της εμφύλιο και το Ιράκ μοιάζει ανήμπορο να ορθοποδήσει. (Η Αίγυπτος έχει συνθηκολογήσει με το Ισραήλ).

Πιο βόρεια η Τουρκία αποσύρεται βαθμιαία από τη συμμαχία με τις ΗΠΑ επιδιώκοντας έναν πιο δυναμικό ηγεμονικό ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο και στη σύνολη Μέση Ανατολή. Το Ιράν είναι καθαρά αντι-αμερικανικό και αντι-ισραηλινό.

3. Ο αρθρογράφος δεν αναφέρει πως καμιά αραβική χώρα δεν συμπαθεί τους Άραβες «Παλαιστίνιους» διότι αυτοί έχουν επιδείξει τρομερή απείθεια (ένοπλη εξέγερση στην Ιορδανία για ανατροπή του βασιλιά π.χ.), αντιδημοκρατική πολιτική (δίχως εκλογές στη Γάζα από το 2004), διαφθορά (όπως στο §1) και τρομερές τρομοκρατικές ενέργειες.

Επίσης δεν αναφέρει πως πολλοί Άραβες μουσουλμάνοι ζουν ως πολίτες στο Ισραήλ ενώ πολλοί άλλοι εκτός Ισραήλ δεν συμπαθούν καθόλου την ΟΑΠ και τη Χαμάς και θα ήθελαν να ζήσουν σε ειρήνη και συνεργασία με το Ισραήλ.

4. Εκ των πραγμάτων φαίνεται πως οι αντίπαλοι του Ισραήλ είναι η Τουρκία και το Ιράν και όχι αραβικές χώρες (παλαιότερα η Αίγυπτος και Συρία και, δευτερευόντως, Ιορδανία και Ιράκ) της Μέσης Ανατολής. Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ, με την άδεια της Αμερικής, προωθεί τη δική του πολιτική στα «παλαιστινιακά» κρατίδια. Και θέλει επέκταση και αύξηση πληθυσμού για να αντιπαραταχθεί στους εχθρούς του.

Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα τι θα μεταγίνουν οι Άραβες «παλαιστίνιοι» (βάζω το επίθετο σε εισαγωγικά διότι Παλαιστίνη υπήρξε μόνο επί Βρετανικής επικυριαρχίας πριν το 1948).

Αν η Δυτική Όχθη δεν συνθηκολογήσει με το Ισραήλ θα στραφεί προς την Τουρκία για να επιβιώσει. (Τι επιβίωση θα είναι αυτή; Ρωτώ εγώ.)

Η Χαμάς πάλι, ήδη φιλική με τη Χεζμπολάχ και τη Συρία, θα στραφεί προς το Ιράν, με το οποίο ήδη έχει επαφές και δέχεται χρηματική βοήθεια.

Η Αίγυπτος απεχθάνεται την Τουρκία κι έχει προσχωρήσει με το Ισραήλ σε συμμαχία με Κύπρο, Ελλάδα και Γαλλία (που προωθεί δικά της και ευρωπαϊκά συμφέροντα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο).

Η τύχη των Παλαιστινίων είναι εξαρτημένη από την υλοποίηση της φιλοδοξίας των Τούρκων για ηγεμονία και των Ιρανών επίσης. (Μα, ρωτώ εγώ, οι δυο αυτές χώρες θα τα βρούνε μεταξύ τους; Και πώς θα συμπεριφερθούν οι αραβικές χώρες και οι άλλοι παίκτες, κοντινοί και μακρινοί;)