Ο Αλέξης Πατέλης ανέλαβε τον ρόλο του λογικού αγγελιαφόρου – σε αντίθεση με βουλευτές και υπουργούς που διαρρέουν όπου μπορούν ελπίδες για μείωση φόρων και άνοδο του βιοτικού επιπέδου με αύξηση μισθών και χορηγήσεις!
Η αγγελία του; Αγγελικός, προσγειωμένος όμως τόνος. Δεν θα υπάρξουν μειώσεις στον ΦΠΑ για τρόφιμα (ορισμένα!). Ούτε στον φόρο καυσίμων. (Υπάρχουν βέβαια παροχές ανάλογες, επιδοτήσεις σε φτωχούς και αγρότες!)
Αφού αυτή ήταν η επίσημη κυβερνητική εξαγγελία, γίνεται κάπως κατανοητή η είδηση στο κύριο άρθρο της Καθημερινής 11/2/22, όπου καταφερόταν κατά των παλαβομάρων της ευρείας αντιπολίτευσης.
Οι εξαγγελίες για αθρόα εισαγωγή φοιτητών και διορισμού διπλάσιου αριθμού καθηγητών στα πανεπιστημιακά ιδρύματα επαναφέρουν το πιο φθηνό είδος εκπαιδευτικού λαϊκισμού. Αυτή η πολιτική, των εξετάσεων χωρίς βάση και του “κάθε χωριό και ΑΕΙ”, έχει φτάσει στα όριά της: Παράγει πτυχία χωρίς αντίκρισμα και πτυχιούχους χωρίς προοπτική. Από την αντιπολίτευση περιμένει κανείς κάτι πιο ευφάνταστο από πλειοδοσία. Κάτι πιο φρέσκο από κάλεσμα σε οπισθοδρόμηση.
Μα μόλις την προηγούμενη μέρα, στις 10/2, ο συντάκτης των κύριων άρθρων, που μου φαίνεται αντιπαθέστατος με το πυθικό ή παπικό του ύφος «είπα-ξείπα», έγραφε για την κυβέρνηση:
Η παροχολογία κοστίζει
Η οικονομία βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο στάδιο “αποσωλήνωσης” μετά την πανδημία. Είναι διπλά επιζήμιο να καλλιεργούνται, αορίστως και μέσω διαρροών, προσδοκίες για παροχές και μειώσεις φόρων. Με αυτόν τον τρόπο, και η εμπιστοσύνη των αγορών κλονίζεται από τον κίνδυνο δημοσιονομικής χαλάρωσης και το κοινωνικό κλίμα δηλητηριάζεται από τη διάψευση των προσδοκιών. Η παροχολογία κοστίζει, οικονομικά και πολιτικά.
Λέτε ο Μητσοτάκης (και το υπουργικό συμβούλιο, έστω κι αν φαίνεται βασικά αχρείαστο αφού ο πρωθυπουργός τους παίζει όπως θέλει, όπως προκύπτει) να διάβασε το άρθρο και να έσπευσε να δώσει νέες οδηγίες: δεν θα υπάρξει παροχολογία (για την ώρα τουλάχιστον)!
Ακούσαμε για μείωση φόρων για τα εισοδήματα πυροσβεστών και στρατιωτικών. Δεν είναι πολλοί όλοι αυτοί και η μείωση δεν θα αφαιρέσει κανένα επικίνδυνα μεγάλο ποσό από τα κρατικά έσοδα. Μα είναι μια παροχή!
Πολύ χειρότερο είναι το πονηρό κόλπο με το μειωμένο έλλειμμα του προηγούμενου έτους 2021 που θα δωριστεί σε διάφορες “ανάγκες” στο 2022. Το 2021 έκλεισε με μια μονάδα λιγότερη στο έλλειμμα από αυτό που είχε προβλέψει η κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει περίσσευμα χρημάτων, αν θυμάμαι καλά λίγο πάνω από 300 εκμ. Ευρώ! Τι κάνει όμως η κυβέρνηση; Αντί να περιορίσει τον φετινό στόχο κατά μια μονάδα, χρησιμοποιεί το ποσό σε παροχές, ακόμα και σε μεγαλοϊδιοκτήτες (ελάφρυνση του ΕΝΦΙΑ)!
Όσα ειπώθηκαν στο Δουκικό τραπέζωμα στη Σπάρτη και η αποπομπή του υπουργού Σπήλιου Λιβανού δεν ήταν αντιπολίτευσης προπαγάνδα, αλλά η φρικιαστική αλήθεια για την κυβέρνηση Κωστάκη Καραμανλή που έφερε την τελική πράξη χρεωκοπίας λόγω ασυγκράτητης σπατάλης με δωροεπιταγές και διορισμούς (10.000 αγροφύλακες που συνταξιοδοτήθηκαν ένα έτος αργότερα)!
Υπάρχει τώρα η αναμενόμενη περίοδος επενδύσεων και η ταχεία απόδοση, αφενός, και το ξεκλείδωμα του Ταμείου Ανάκαμψης του χρόνου (έτος εκλογών 2023) οπότε η Ελλάς θα είναι “απέραντο εργοτάξιο”.
Ποιος πρωθυπουργός μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να χαρίσει μερικά εκατομμύρια για τη βελτίωση των συνθηκών του έθνους (για το κόμμα και για τον ίδιο των πρωθυπουργό);
Έγραψε λοιπόν ο Τσιντσίνης στην Καθημερινή της ίδιας ημερομηνίας:
Επαναλαμβάνεται έτσι το ιστορικό μοτίβο όπου το πολιτικό σύστημα αντί να διαχειρίζεται τις δοκιμασίες, τις προκαλεί. Αντί να προστατεύει, ας πούμε, την αξιοπιστία της εθνικής οικονομίας, τη δηλητηριάζει με το πρόωρο προεκλογικό του ντελίριο. Το ερώτημα πια δεν είναι αν ο Μητσοτάκης θέλει τις πρόωρες, αλλά αν μπορεί να τις αποφύγει. Αν μπορεί να αφήσει τη χώρα στους κλυδωνισμούς μιας προεκλογικής περιόδου δεκαοκτώ μηνών.
