Διάβασα στις αρχές Δεκεμβρίου (2021) πως όπου να ’ναι αρχίζουν οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα της Δικαιοσύνης – φτάνει να μη σπάσουν τα μούτρα τους πάνω στους βράχους σταθερότητας και συνδικαλιστικής ακινησίας και μηχανικής συνήθειας. Παρότι αυτές οι καθυστερημένες αλλαγές είναι προς το συμφέρον των ίδιων των υπαλλήλων της Θέμιδας, πανάρχαια θεότητα της Δικαιοσύνης που οι Νεοέλληνες παραγνωρίζουν πεισματικά, ενώ εξυμνούν στριγγλιστά στη θέση της μια ανάπηρη Δημοκρατία. Ας τις δούμε κι ας μην τις πιστέψουμε, που λέει ο λόγος.
Έκανε τη μια μεγάλη κωλοτούμπα του ο Μητσοτάκης, δείχνοντας για μια ακόμα φορά πως το πολιτικάντικο Ντι-Εν-Έι του πολύ λίγο διαφέρει από του Αλέξη Τσίπρα – όσο των ανθρώπων από χιμπατζήδες. Επιτέλους επέβαλε υποχρεωτικότητα εμβολιασμού στους 60χρονους και άνω, επιτέλους, κι ένα πρόστιμο 100 ευρώ τον μήνα! Αν το δεύτερο μέτρο εφαρμοστεί, θα του κοστίσει και δικαίως, διότι είναι άχαρο και παλαβό. Δυστυχώς σε αυτή τη ζώνη του άχαρου και παλαβού κινείται κι αναπαύεται ολοένα περισσότερο αυτός ο πολλά υποσχόμενος πολιτευτής, γόνος ιστορικής κι αξιοπρεπούς οικογένειας. Διότι θα μπορούσε, αν όντως ενδιαφερόταν ειλικρινά, να θέσει το θέμα στη Βουλή ζητώντας την υποστήριξη των άλλων κομμάτων για το υγειονομικό συμφέρον και γενικότερο καλό του σύνολου έθνους. Αντί αυτής της συνετής πρακτικής, προτίμησε να παρουσιαστεί ως ηγέτης πρωτοπόρος, έστω και με τρεις μήνες καθυστέρηση. Και αμέσως ξεπετάχτηκαν βουίζοντας οι σφήκες των Συριζαίων τσιπριστών και άλλων αναρχοαριστερών.
Βέβαια, μπορεί οι γέροντες και γερόντισσες του Έθνους να συγκινηθούν από μια τόσο ηρωική κωλοτούμπα που τους λέει «Καλύτερα να ζήσετε εσείς και δεν πειράζει αν δεν με ψηφίσετε». Μπορεί βέβαια μέχρι τις κάλπες τα υπερήφανα γερατειά να έχουν ξεχάσει και την πρόταση και τους νεκρούς.
Ένα όχι και τόσο διαφορετικό θέμα είναι η Αστυνομία. Αυτά τα τόσο απαραίτητα όργανα της τάξης κι επιβολής του Νόμου δεν φοράνε διακριτικά – ένα όνομα ή ψευδώνυμο ή, καλύτερα, ένα νούμερο. Γιατί να το φοράνε; Μα για να ξέρω εγώ και οι άλλοι πολίτες πώς να αναφερθώ στους ανώτερους αν δεν κάνει το καθήκον του ή αν το παραβαίνει και δημιουργεί αταξία και ανομία. Πρέπει να είναι δυνατή η ταυτοποίησή τους κι εύκολη όταν (υποτίθεται) εκτελούν την οποιαδήποτε υπηρεσία τους.
Βλέπετε, εγώ τους φοβούμαι όπως φοβούμαι τους ισλαμιστές τρομοκράτες και τους συνδικαλιστές ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΑΜΕ κλπ. και τους Ρομά στα γκέτο τους. Δεν έχουν ένα πρόσχαρο, αξιαγάπητο ύφος όπως αυτό που θα είχα εγώ αν και όταν υπηρετούσα τα κοινά καλά και συμφέροντα. Έχουν ένα απωθητικό, βλοσυρό ύφος καθώς σταματούν τη συνωμοτική κουβέντα με συναδέλφους για να σε κοιτάξουν – σαν να πλησιάζεις απειλητικά και να σχεδιάζεις ανατροπή μιας (ανύπαρκτης) Χούντας. Γιατί δεν μπορούν να δείχνουν και ας μην είναι φιλικοί…
Άλλη μια μεταρρύθμιση διαφάνειας που έμεινε πίσω ένα έτος τώρα! Τώρα, έναν μήνα σχεδόν αργότερα με πάνω από 35.000 κρούσματα ημερησίως βλέπουμε τις ηρωικές γκάφες και αβρότητες!
